0331. Μπλουζ για την Yolande

Την Τετάρτη, 13/6, ένας πρωτεξάδελφος μου δώρισε δυο μουσικά άλμπουμ σε CD. Το πρώτο, Blazing Away – Marianne Faithfull, το άκουσα μια φορά και μου άρεσε αρκετά. Από Faithfull είχα μόνο τα τραγούδια So Sad και The Ballad of Lucy Jordan. Φυσικά και θα ξανακούσω το άλμπουμ με περισσότερη προσοχή. Απλώς έφτασε στα χέρια μου σε δύσκολη εποχή.

Το δεύτερο άλμπουμ, όμως, το βρήκα εξαιρετικό από το πρώτο άκουσμα. Κι ας το άκουσα μόνο από τα ηχεία του Η/Υ μου [Yamaxa YST-M101]. Φαντάζομαι τι θα γίνει όταν τα ακούσω στο “κανονικό’’, και αναβαθμισμένο – μη ξεχνιόμαστε, στερεοφωνικό μου. Πρόκειται, λοιπόν, για το άλμπουμ “Coleman Hawkins encounters Ben Webster’’.

Όλο το άλμπουμ το βρίσκω εξαιρετικό αλλά το κομμάτι που ξεχώρισα ήταν το πρώτο. Το “Blues for Yolande’’. Ένα νωχελικό, πώς αλλιώς, και ρυθμικό συνάμα μπλουζ που φέρνει στη μνήμη ασπρόμαυρες ταινίες και καμπαρέ του μεσοπολέμου. Έτσι, αυθαίρετα. Η υγρότητα του τενόρο σαξοφώνου των Hawkins και Webster, το πιάνο του Oscar Peterson και τα ντραμς του Alvin Stoller δημιουργούν μια, ώτων χάρμα, μουσική πανδαισία.

Μια σύνθεση έξη λεπτών και 44 δευτερολέπτων του Coleman Hawkins. Επτά, παρά κάτι, λεπτά μαγείας και ονείρου. Μουσική που περνάει μέσα στις φλέβες και την καρδιά. Για να ταξιδέψεις, να αναθυμηθείς, να ερωτευτείς από την αρχή. Ένας ηχητικός παράδεισος. Ένας λόγος για να ασχοληθείς και να αγαπήσεις σαξόφωνο και τζαζ. Μουσική που σε πάει εκεί που θέλεις να πας. Πετώντας!

“Blues for Yolande’’, λοιπόν, ότι ακούγεται με την τρέχουσα εγγραφή, στα 160 Kbps για λόγους “διαδικτυακής οικονομίας’’. Για όσες και όσους το κομμάτι έχει να πει, να θυμίσει, να εμπνεύσει ή ότι άλλο, υπάρχει διαθέσιμο εδώ στα 192 Kbps και για 7 ημέρες από σήμερα.

Να είσαστε όλες και όλοι καλά. Καλημέρα και Καλή Εβδομάδα.

18/06/2007