0332. Ellis Island, 11 Ιουνίου 1910

Όλα ξεκίνησαν από την εξαιρετική εγγραφή της Aqua: “Ellis Island ..Το νησί των δακρύων’’ και τις πληροφορίες που απλόχερα έδινε. Διάβασα και παρακινήθηκα να επισκεφθώ την τοποθεσία τη σχετική με τα αρχεία του Ellis Island, του νησιού των δακρύων όπως πολύ εύστοχα το αποκαλεί η Aqua.

Γνώριζα ότι ο παππούς μου, από την μητέρα μου, είχε κάνει στην Αμερική. Χαλαρά εντελώς μπήκα στην διαδικασία να τον αναζητήσω. Πληκτρολόγησα το επίθετο του και μόνο. Πάτησα enter. Ελάχιστος χρόνος αναμονής και δεκαπέντε ονόματα εμφανίζονται στην οθόνη του Η/Υ. Τα μάτια μου καρφώνονται στο δέκατο πέμπτο. Είναι αυτός! Πέρα από κάθε αμφιβολία. Σε κατάσταση έξαψης ολοκληρώνω τις απαιτούμενες διαδικασίες. Και ιδού:

Βασίλειος Ι., Έλληνας από το χωριό Κ. της Λέσβου. Ανύπαντρος. Επιβιβάστηκε στο πλοίο “Ευγενία’’ από την Πάτρα. Ταξίδεψε. Πάτησε το πόδι του στο Ellis Island στις 11 Ιουνίου 1910. Ήταν μόλις 24 ετών.

Συγκινήθηκα. Ανατρίχιασα. Τον συλλογίστηκα πολύ. Κοντά εκατό χρόνια μετά. Δεν τον γνώρισα. Δε στάθηκε και πολύ τυχερός στη ζωή του. Στην Αμερική έμεινε περίπου δέκα χρόνια. Δεν κατάφερε και σπουδαία πράγματα. Ποιος να γνωρίζει το πώς και το τι. Επέστρεψε στο χωριό του. Παντρεύτηκε την Θεοδώρα Β. Άσκησε το επάγγελμα του καφετζή και του κουρέα και δευτερευόντως του χειροτέχνη ξυλουργού. Πιάνανε τα χέρια του.

Με τη Θεοδώρα αποκτήσανε, μέσα σε τέσσερα – πέντε χρόνια, τρία παιδιά. Κατά σειρά τη Μαρίτσα, τον Δημήτρη και την Ευτυχία, τη μητέρα μου. Η μητέρα μου γεννήθηκε στα 1926. Και τα τρία αδέλφια είναι εν ζωή. Κατά την διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής “έφυγε’’ πρώτος για να ακολουθήσει, λίγους μήνες μετά, η γιαγιά μου. Τα βάρη έπεσαν στο γιο του ο οποίος παλικαράκι, και εργαζόμενος πλέον ως ξυλουργός / επιπλοποιός, κατάφερε μέσα από άπειρες δυσκολίες να τα βγάλει πέρα.

Σήμερα στην οικογένεια υπάρχουν δυο Βασίληδες, μοναχογιοί του Δημήτρη και της Μαρίτσας, και μια Θεοδώρα, η αδελφή μου. Το επάγγελμα του επιπλοποιού / ξυλουργού συνεχίζει, μετά τον Δημήτρη, ο γιος του και οι δυο γιοί του πάντοτε στο χωριό Κ. της Λέσβου.

Πέρασε ένας αιώνας σχεδόν για να έλθει το διαδίκτυο και να μου δώσει τη δυνατότητα να κοιτάζω σε μια LCD οθόνη ένα όνομα που σημαίνει πολλά για μένα. Το όνομα ενός ανθρώπου που δίχως την ύπαρξη του απλά δεν θα υπήρχα. Με έκανε να τον συλλογιστώ, να συγκινηθώ, να ανατριχιάσω.

Ellis island, 11 Ιουνίου 1910 ο Βασίλειος Ι. ετών 24 από το χωριό Κ. της Λέσβου πατούσε το πόδι του στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Εβδομήντα έξη χρόνια μετά, και πάντοτε την 11 Ιουνίου, γεννιόταν στο, τότε, Μαιευτήριο Αθηνών ο Ιωάννης Κ. δισέγγονός του και γιος μου. . . 

Υ.Γ. 1 Στην φωτογραφία η οικογένεια Βασιλείου Ι. στην αυλή του σπιτικού της. Θα πρέπει να έχει τραβηχτεί στις αρχές της δεκαετίας του 1930. Το ποιος είναι ποιος είναι προφανές.

Υ.Γ. 2 Ας είναι όλα μαζί. Στη μουσική υπόκρουση ακούγεται ο πατέρας μου να παίζει στο ούτι ένα παραδοσιακό τραγούδι της Βολισσού Χίου. Η ηχογράφηση έγινε κάπου στην δεκαετία του 80 σε ένα απλό μονοφωνικό κασετόφωνο. Η “ψηφιοποίηση” έγινε από εμένα κατά τα γνωστά.

20/06/2007