Σάββατο 21 Απριλίου 2018

1160. Πρωινή Συνδικαλιστική Γυμναστική

Εχθές. Μέχρι τις 10:45, περίπου. Πρωινή Συνδικαλιστική Γυμναστική. Προαναγγελθείσα. Αποδείχτηκε υποχρεωτική. Οι είσοδοι κλειδώθηκαν. Για την τιμή των όπλων. Αυτών που, κατά επανάληψη, ντροπιάσαμε. Εμείς και κυρίως αυτοί που κλείδωσαν τις εισόδους. Κλάματα πάνω από το χυμένο γάλα. Σαν να προσπαθείς να βάλεις πίσω στο, ζουλιγμένο, σωληνάριο την οδοντόκρεμα που, απερίσκεπτα, έβγαλες.

Δεν υπάρχει η παραμικρή πιθανότητα να μην ψηφιστεί το νομοσχέδιο. Άρα ποιον πιέζουμε και πώς με τις πρωινές μας αυτές γυμναστικές; Φοβάμαι κανέναν και ανεπιτυχώς, ως εκ τούτου, αντιστοίχως. Από την άλλη να μην κάνουμε και τίποτα; Ειλικρινά δεν γνωρίζω. Θαρρώ, ωστόσο, δίχως να έχω κάτι να αντιπροτείνω, ότι τέτοιες μορφές πάλης είναι ξεπερασμένες. Τα δίποδα που διαχειρίζονται τα κοινά τα φτύνεις κι αυτά λένε «Μπα, Ψιχαλίζει!¨.

Φτάσαμε, έτσι, εδώ που φτάσαμε και η συνέχεια, δυστυχώς, προβλέπεται ζοφερή. Το μόνο, παγκοσμίως, ζητούμενο, και αυτό να το κατανοήσουμε, είναι το πώς θα αυγατίζουν τα λεφτάκια τους αυτοί που τους περισσεύουν. ΑΠΛΗΣΤΙΑ ΤΩΝ ΠΑΜΠΛΟΥΤΩΝ. Aυτή κυβερνά. Όλα τα άλλα είναι «προφάσεις εν αμαρτίαις».

Οι είσοδοι κλειδώθηκαν. Τα αστέρια οι συνδικαλιστές, αγωνιστικά πάντα, παρατάχθηκαν μπροστά στις κλειστές εισόδους αγριοκοιτάζοντας εκ του ασφαλούς. Το μόνο που έλειπε μια σφυρίχτρα για να αρχίσουμε τα «εν, δυο, κάτω»! Οι δίπλα καφετέριες γέμισαν με συναδέλφους. Τουλάχιστον ανεβάσαμε το ημερήσιο εισόδημα της συμπαθούς τάξης των καφετζήδων!

Προτίμησα να περπατήσω και να φωτογραφήσω. Ευτυχώς, πέραν του κινητού, είχα μαζί μου και την Canon Ixus 285 HS. Ξεκίνησα. Πατησίων – Πλατεία Ομονοίας – Παναγή Τσαλδάρη – Δεληγιώργη – Πλατεία Καραϊσκάκη – Αγίου Κωνσταντίνου – Αιόλου – Πλατεία Κοτζιά – Πατησίων. Περπατούσα. Έβλεπα. Φωτογράφιζα.

Από τις φωτογραφίες που έβγαλα, σε χρονικό διάστημα, μιάμιση περίπου ώρας, κράτησα εκατόν είκοσι δύο. Από αυτές, τις 122, διάλεξα τις είκοσι επτά που ακολουθούν: