0353. Λούκα

Με λένε Λούκα

Μένω στο δεύτερο όροφο

Μένω πάνω από ‘σας

Ναι νομίζω μ’ έχετε δει πριν

Αν ακούσετε κάτι αργά τη νύχτα

Κάτι σαν φασαρία, κάτι σαν καυγά

Μη με ρωτήσετε τι ήταν (τρις)

Θαρρώ είναι επειδή είμαι αδέξιος

Προσπαθώ να μη μιλώ φωναχτά

Ίσως είναι γιατί είμαι παλαβός

Προσπαθώ να μην είμαι πολύ περήφανος

Σε χτυπάνε μέχρι ν’ αρχίσεις να κλαις

Και μετά απ’ αυτό δε ρωτάς το γιατί

Δε το συζητάς πια (τρις)

Ναι, θαρρώ είμαι καλά

Ξαναμπήκα στο δωμάτιο

Εντάξει, αν ρωτάτε αυτό θα σας έλεγα

Και δεν είναι δουλειά σας στο κάτω – κάτω

Θαρρώ θα μ’ άρεσε να είμαι μόνος

Με τίποτα σπασμένο, τίποτα εκσφενδονισμένο

Μη με ρωτάτε πως είμαι (τρις)

Πρόκειται για το τραγούδι “Luka” της Suzanne Vega το οποίο ηχογραφήθηκε το 1987. Ακόμα ένα τραγούδι το οποίο, θαρρώ, κάλλιστα επιδέχεται διαφορετικές ερμηνείες από αυτές που η δημιουργός του έταξε. Προσωπικά όταν το πρωτοάκουσα, και ομολογώ ότι μου άρεσε αμέσως, σχημάτισα την εντύπωση ότι αναφέρεται σε μια κοπέλα την οποία κακοποιεί ο σύντροφός της. Μια κοπέλα που προσπαθεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα στο ένοικο του αποκάτω διαμερίσματος. Οι μεγάλες πόλεις, οι δύσκολες σχέσεις, οι απρόσωπες πολυκατοικίες και τα τοιαύτα.

Η έμπνευση της δημιουργού και ερμηνεύτριας όμως ξεκίνησε από εντελώς διαφορετική βάση. Η ίδια λέει:

“Πριν από μερικά χρόνια έβλεπα μια ομάδα παιδιών να παίζει μπροστά από την πολυκατοικία μου και υπήρχε ένα απ’ αυτά, το όνομα του οποίου ήταν Λούκα, που έμοιαζε κάπως διαφορετικός από τα άλλα παιδιά. Θυμόμουνα πάντοτε το όνομά του, και θυμόμουνα πάντοτε το πρόσωπό του και δεν γνώριζα πολλά γι’ αυτόν αλλά έμοιαζε ξεκομμένος από τα άλλα παιδιά που τα έβλεπα να παίζουν. Και είναι ο χαρακτήρας του πάνω στον οποίο στήριξα το τραγούδι Λούκα. Στο τραγούδι το αγόρι Λούκα είναι ένα κακοποιημένο παιδί – στην πραγματική ζωή δεν νομίζω ότι ήταν. Νομίζω ότι ήταν μόνο διαφορετικός”

Το σχετικό κείμενο, στα Αγγλικά, βρίσκεται εδώ.

Όπως και να έχει πρόκειται για ένα όμορφο τραγούδι. Συνεπώς: Καλή Ακρόαση.

08/08/2007