0354. Γραφείο 702

Τελευταίος πρωινός καφές σήμερα στο γραφείο 702. Τελευταία πρωινή είσοδος στο κτίριο. Τελευταίο των δυο φυτών μου πότισμα. Τα αφήνω πίσω μου μαζί με κάποια ντοσιέ και τον Η/Υ μου καθαρισμένο και έτοιμο για τον νέο ιδιοκτήτη του. Αποχαιρετισμός με ένα CD από έναν νέο και εκλεκτό συνάδελφο με τον οποίο δεν ευδόκησε να συνεργαστούμε. “Sous Le Ciel De Paris”, λοιπόν, και γαλλικές μελωδίες στο ακορντεόν.

Από την Δευτέρα κανονική άδεια εβδομάδων τριών. Επιστροφή, στο καινούργιο γραφείο, την Δευτέρα 3 Σεπτεμβρίου. Μια κανονική άδεια που θα εξαντληθεί “επί τόπου” με μικρές αποδράσεις και χαλαρή, κατά το δυνατό, διάθεση. Οι λόγοι της μη απομάκρυνσης πολλοί με κυριότερο αυτόν της κατάστασης της υγείας της μητέρας μου που αφήνει μικρά περιθώρια για αποδράσεις.

Και πάλι το γνωστό “όνειρο” του να βάλω “τάξη στο χάος”. Και εννοώ να ξεσκαρτάρω, ταξινομήσω και διευθετήσω τα υπάρχοντα μου [δίσκους, ταινίες, βιβλία, περιοδικά, συλλογές, “χαρτιά” και άλλα] στο σπίτι [Α29] και το πατρικό [Τ47]. Κάθε φορά η σφοδρή επιθυμία, το εκ βαθέων “γλίχομαι”, και την κάθε φορά τα πενιχρά αποτελέσματα. Δεν υπόσχομαι, λοιπόν, τίποτα το μεγάλο στον εαυτό μου. Το τοποθετώ στη βάση του “Θα προσπαθήσω” και εύχομαι η κατάλληλη διάθεση να παραλληλιστεί με το διαθέσιμο χρόνο.

Τελικώς το “ημερολόγιο” αυτό έχει αποβεί αναπόσπαστο κομμάτι του χειρόγραφου. Η κανονικότητα του, αυτό το Δευτέρα – Τετάρτη – Παρασκευή, μάλιστα, το καθιστά πολύτιμο για μια στενότερη παρακολούθηση της καθημερινότητας μου. “Ποιος νοιάζεται;” θα μπορούσε να παρατηρήσει κάποιος και να ‘χει και δίκιο. “Μπερδεμένα οικόπεδα!” είναι η απάντηση. Αλλιώς ξεκινάνε τα πράγματα κι αλλιώς καταλήγουν. Συμπέρασμα; Νοιάζεται όποιος νοιάζεται και για όσο νοιάζεται. Και αρκεί.

Καλό ΠαρασκευοΣαββατοΚαιΚύριακο. . .

Elton John, “I’m Still Standing”. Αμέ!

10/08/2007