Τετάρτη 1 Αυγούστου 2007

0350. Άλλο Ενύπνιο και Άλλο Όνειρο

Ξύπνησε με έντονη την αίσθησή της. Πάλι και πάλι. “Και τι είναι αυτό, επιτέλους, που αναζητάμε κοιμόμαστε ενώ;” αναρωτήθηκε. Ενύπνιο υπηρεσιακό με συναδέλφους πλήθος. Με κρίσεις και απόψεις που θα έκανε και θα είχε και στον ξύπνιο του ακόμα. Έγχρωμο και έντονο. Και η κατάληξη, για πολλοστή φορά, σ’ εκείνη.
Στο πατρικό της ΜΑ, στην οδό Κ. στην Ηλιούπολη. Πόσα χρόνια είχε να επισκεφθεί το σπίτι αυτό; Μπήκε στην ευρύχωρη κουζίνα. Καθόταν σε μια καρέκλα μ’ ένα όμορφο, μακρύ, κόκκινο φόρεμα. Κρατούσε στα χέρια μια φωτογραφική μηχανή, αναλογική 35άρα SLR, μ’ έναν ογκώδη τηλεφακό και την περιεργαζόταν. Στο χώρο και η ΔΦ. Μιλούσαν. Προσπέρασε. Πήγε στο νεροχύτη, έπλυνε τα χέρια του. Μπήκε στη μικρή αποθηκούλα αριστερά του νεροχύτη. Στη θέση των ραφιών μια ντουζιέρα. “Μπα! Πότε την αλλάξανε;” συλλογίστηκε. Μια πετσέτα που κρατούσε του έπεσε κάτω. Έσκυψε και τη σήκωσε.
“Όχι, δεν θα πάω κοντά της. Δεν θα πάρω τη μηχανή στα χέρια μου, δε θα της μιλήσω” σκεφτότανε. Ήταν, στον ύπνο του, θυμωμένος μαζί της. Τόσο όσο απογοητευμένος ήταν στον ξύπνιο του. Άκουσε το ξυπνητήρι στο ρολόι που φορούσε να κτυπά. Άνοιξε τα μάτια. Σηκώθηκε. Το μυαλό του ήταν ποτισμένο από την παρουσία της. Η οντότητα της, τυλιγμένη στο κόκκινο φόρεμα, κυριαρχούσε. “Μυαλό κερνάει και μυαλό πίνει” αποφάνθηκε και έπλυνε το πρόσωπο του.
Δεν ήθελε πάρε – δώσε μαζί της. Ούτε καν στον ύπνο του. Δεν την ήθελε στα ενύπνια του, δεν την ήθελε στα όνειρα του, δεν την ήθελε πουθενά. “Είχαμε την ευκαιρία μας” έλεγε στον εαυτό του “και την αφήσαμε και έφυγε και πέρασε και πάει”. Λοιπόν; Πόσο να περιμένει κανείς την σταγόνα που θα κάνει το ποτήρι να ξεχειλίσει; Πόσο καιρό, και πόσες φορές, μπορεί στα κρυφά να το αδειάζει και να προσποιείται ότι υπάρχει χρόνος, υπάρχουν δυνατότητες, υπάρχουν προοπτικές; Ρωμαλέα η ζωή κάνει τη δουλειά της και την κάνει σωστά. Χωρίζουν οι δρόμοι των ανθρώπων, γίνονται διχάλα. Αλίμονο σ’ αυτούς, που όντας προσκολλημένοι στο παρελθόν, πορεύονται πισωπατώντας. Μηδένισε τις σκέψεις του. Σάρωσε τις αναμνήσεις. Αποτίναξε την αίσθηση της.

“Ο χρόνος
Που πέρασε
Είναι χρόνος
Που χάθηκε
Κι οι πίκρες
Που γεύτηκες
Ουσίες του νου”
 
Είπε φωναχτά. Άνοιξε την πόρτα του διαμερίσματος και βγήκε.

Από τις δεκαετίες του 60 και του 70 ο Salvatore Adamo και το αγαπημένο “J’ Aime”. Για όσους αντιστέκονται στην προκάτ αισθητική “Video Clip” των καιρών και μπορούν να απολαμβάνουν τραγούδια που είναι τραγούδια. . .

Καλημέρα και Καλό Αύγουστο!


01/08/2007

9 σχόλια:

  1. ...."poso kairo, kai poses phores, borei sta krifa na to adeiazei (to potiri) kai na prospoiitai oti iparxei xronos, iparxoun dinatotites, iparxoun prooptikes?"
    ......
    poso omorfa to topotheteitai to thema?
    mou arese poli to "krifa"....
    Na eiste kala kai fisika kalo mina kale mou Aeipote....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κράτα στα δάχτυλα την αρμύρα του μήνα που υποδεχθήκαμε.
    Πρώτη ύλη για τα όνειρα.
    Μ' αυτήν τρέφονται.

    Θάλασσα στη χούφτα ο χρόνος.
    Κι οι πόθοι. Κι οι αγάπες.
    Κι ο,τι κανείς λαχταρά, να το νιώθει σαν κύμα και να το πίνει.

    Ο ύπνος βγάζει στον αφρό τα βαθιά θαμμένα, το ξέρεις.
    Κι αφού έρχονται επάνω, ζορίζονται, θέλουν να πουν.
    Ακόμα και ως σκιές στα κόκκινα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τα ενύπνια, τα όνειρα, τα απωθημένα όπως θες πες το είμαστε εμείς. Αλλο έλεγχος συναισθημάτων, άλλο καταπίεση. Οσο και να τα διώχνεις παραμένουν στο υποσυνείδητο σαν σκελετοί στην ντουλάπα. Δυστυχώς...
    Καλύτερα να έρχεσαι αντιμέτωπος με αυτά παρά να τα απωθείς. Αυτή είναι η ταπεινή μου άποψη.
    παθούσα & μαθούσα (ελπίζω)

    Καλημέρα και καλό μήνα καλέ μου αείποτε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Την άφησε κι έφυγε, έδιωξε το παρελθόν για να νιώσει το παρόν και να στήσει ένα μέλλον δικό του. Καλά έκανε τελικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. αειποτακο σου αφηνω πολλα καλημερουδια για να μην σου λειψουν...

    να ΄σαι καλα και να σε προσεχεις...
    εσενα και ο,τι αγαπας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ...Ο χρόνος
    Που πέρασε
    Είναι χρόνος
    Που χάθηκε
    Κι οι πίκρες
    Που γεύτηκες
    Ουσίες του νου...
    ...αλλά και της καρδιάς/ψυχής/των αισθημάτων (πες το όπως θες...)
    Καληνύχτα και εύχομαι όμορφα όνειρα για όλες τις αισθήσεις μας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Τίποτα δεν χάνεται. Όλα είναι κάπου εδώ γύρω μας & περιμένουν την κατάλληλη στιγμή για να επανέλθουν. Αενάως. Κι εμείς να έχουμε πάντα μια νυχτερινή περίπολο ;)
    Υπέροχος ο Adamo, σαν πρόσκληση για ταξίδι στα κάπου αλλού...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Nai, iperoxos o Adamo...
    kapote ithela na matho Gallika gia na tragouthao ta tragoudia tou...
    Mipos ipirksate Dj agapimene mas Aeipote? Ego tha sas evaza arista san Dj kai oxi mono os Dj....
    kali sas mera...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ο/Η propetis:

    Ευχαριστώ για τα καλά λόγια. Η μουσική επιλογή με απασχολεί ιδιαιτέρως. Χαίρομαι την κάθε φορά που το κομμάτι που ακούγεται συγκινεί και θυμίζει πράγματα. Η μουσική είναι πολύτιμη και μπορεί να επιτύχει θαύματα. . .

    Ο/Η Καπετάνισσα:

    Αν σκέφτεσαι όπως γράφεις ζεις σε παράδεισο. Και το γνωρίζω!

    Ο/Η ellinida:

    Τα τοιαύτα απαιτούν δύο. Η γενναιότητα του ενός, και μόνο, καταλήγει σε αποκοτιά. Και, σε κάθε περίπτωση, ο απέναντι μπορεί και να μην φταίει σε τίποτα. . .

    Ο/Η ο δείμος του πολίτη:

    Υπάρχουν φορές που η επιλογή δεν είναι στο χέρι μας. . .

    Ο/Η Βασιλική:

    Ευχαριστώ πολύ. Προσέχω [μέχρι αηδίας!].

    Ο/Η ViSta:

    Είμαι απ’ αυτός που πιστεύουν ότι όλα στο μυαλό γίνονται. Επί της ουσίας όμως δεν διαφωνούμε. . .

    Ο/Η CAESAR:

    Σωστή θέση, θαρρώ. Όποιος ελπίζει βρίσκει. . .

    Να είσαστε και να περνάτε καλά. Όλες και Όλοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή