Κυριακή 28 Μαΐου 2006

Οι Σελίδες 3 και 4 [ΝΚ]



. . . Με χτυπάνε οι καιροί. Δεν τον ανέχομαι τον επιστημονισμό μου. Οι σκέψεις μου είναι κομμάτια. Εγώ είμαι κομμάτια. Όχι συντρίμμια τραγικά. Απλώς συγκλίνουσες αδυναμίες και θλίψεις. Και προ πάντων η φοβερή αίσθηση της πραγματικότητας. Η κάθε στιγμή γνώση των συντεταγμένων μου. Δεν μπορώ να είμαι άλλο από αυτό που είμαι. Και είμαι κλειστός άνθρωπος. Είμαι ζυμωμένος με την μοναξιά. Οι σκέψεις μου είναι δουλεμένες στο εργαστήρι της σιωπής. Δεν μπορώ να αστειευτώ, να χαριστώ δεν μπορώ. Δεν αντέχω τα αναίτια. . .
19/04/1975
 

. . . Να που έρχονται στιγμές που αισθάνεσαι την ανάγκη να βγεις και να ρωτήσεις:
- Παρακαλώ πεσ’ τε μου ποιος είμαι και, κυρίως, πώς είμαι.
Συμπλέγματα. Συμπλέγματα. Συμπλέγματα και χίμαιρες. Και πάνω απ’ όλα ένας εαυτός που πρέπει να επιβιώσει πάσει θυσία. Μήπως έτσι προσεγγίζονται οι τραγωδίες; Έτσι εύκολα; Έτσι δύσκολα; Έτσι ανόητα; Που να κρατηθείς; Πώς; Και για πόσο; . . .
08/06/1975

. . . Η ανθρώπινη αδυναμία να καταστρέφει τις διαυγείς αποφάσεις της μόνωσης μόλις ξεφύγει λίγο απ’ αυτήν. Κι όμως, σε ποια άλλη κατάσταση μπορείς να αξιολογήσεις τις σχέσεις σου με τους ανθρώπους παρά στη μοναξιά; . . .
. . . Οδηγούμαι μπροστά στις πρώτες μου εξετάσεις στο ΕΜΠ γυμνός. Παρακολουθώ τις συγκλίνουσες αδυναμίες μου ψυχρά και υπολογιστικά. Παρακολουθώ τον εαυτό μου στην δύσκολη πορεία του σαν τρίτος. Δεν έχω άλλο δρόμο για να μην χαθώ, για να μην υποκύψω. . .
12/06/1975

. . . Το κενό γίνηκε ο ζωτικός μου χώρος. Εντωμεταξύ ο Υμηττός γύρω μου όλο και με κλίνει. Με εκνευρίζουν αυτές οι αποστάσεις που δεν μπορώ να διανύσω γρήγορα και απλά. Βλέπω τον εαυτό μου να κρέμεται από αστεία πράγματα και θλίβομαι. Ο πόνος να βλέπεις ότι προσπαθείς να κρατηθείς από τρία βερίκοκα που τρως, από μιας στιγμής κουβέντα με τους δικούς σου, από ένα ανέβασμα στην ταράτσα σου, από κάποιους ερασιτεχνικούς σταθμούς στο ραδιόφωνο σου. . .
15/06/1975

. . . Θέλω να ζήσω σωστά έστω και από αύριο. . .
07/07/1975
 

. . . Είναι απάνθρωπο να φιμώνεις ένα ποιητή όπως είναι το ίδιο απάνθρωπο ένας ποιητής να σιωπά μπροστά σου. . .
03/12/1975

. . . Έχω τονίσει πολλές φορές ότι: “Κανένα μέλλον δεν είναι τόσο μακρινό ώστε να μην το υπολογίζουμε”. . .
20/12/1975

. . . Κάποτε θα πρέπει να αποφασίσουμε και να καταδιώξουμε το άσκοπο. Το άσκοπο στις πράξεις, το άσκοπο στον λόγο (όπου κύρια το συναντάμε). Η σιωπή είναι ευλογία σαν παρουσιάζεται συνδετική του μεστού και ουσιαστικού λόγου. . .
31/12/1975


16 σχόλια:

  1. Χαίρε νηφαλιότητα της νεότητας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. υπέροχα όλα. Σε ευχαριστώ.
    Καλησπέρες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σκεψεις πρόσφατης Μεταπολιτευσης.......
    Καλημερα!!!..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. . . . Είναι απάνθρωπο να φιμώνεις ένα ποιητή όπως είναι το ίδιο απάνθρωπο ένας ποιητής να σιωπά μπροστά σου. . .

    αυτήν την φράση έψαχνα τόσο καιρό!!! danke!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Θα συμφωνήσω με την Triantara και μαζί σου. Απάνθρωπο και άκρως θλιβερό.
    :οΙ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. 08/06/1975

    You are
    What you do
    When it counts

    Έτσι απλά...

    Καλησπέρα σας... :Ο)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. "να χαριστώ δεν μπορώ"

    το πρώτο στάσιμο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Το post είναι εξαιρετικό αλλά ημιτελές.
    Πρέπει να μας πεις πώς αισθάνεσαι τώρα που τα διαβάζεις. Τι έχει αλλάξει...
    Πού (σε) πήγαν οι σκέψεις και τα συναισθήματα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. όπως είναι το ίδιο απάνθρωπο ένας ποιητής να σιωπά μπροστά σου. . .


    ΠΑΝΤΑ ΣΙΩΠΟΥΝ......
    ΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ ΤΟ ΧΟΥΝΕ.......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. μιλάς με την ψυχή μου...
    μου θύμησες κάτι που'χα γράψει κάποτε...

    χλευάζουν την ποίηση.

    Δεν γνωρίζουν όμως, ότι η ποίηση, είναι η αρχή της ζωής και το μονοπάτι

    της αλήθειας...όποιος ακολουθεί το μονοπάτι αυτό, ανακαλύπτει άποιρες

    "αλήθειες, που βαδίζουν στην σιωπή...και στην γαλήνη...

    Άλλωστε η ποίηση,

    αντιπροσωπεύει άμεσα την ελευθερία, την ηρεμία και την

    προσωπική αναζήτηση του καθενός..."

    nimbus

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Κατάφερες να ζήσεις σωστά? Έστω και από την επομένη της καταγραφής αυτής της φράσης?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Καλησπέρα σας, σας ευχαριστούμε για την επίσκεψη και τις ευχές στο ξεκίνημα της σελίδας μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Από παραδρομή οι απαντήσεις μου, για την συγκεκριμένη εγγραφή, είχαν καταχωριστεί στην προηγούμενη. Ζητώ συγγνώμη, κάτι η ζέστη, κάτι η ηλικία . . .
    Ιδού, λοιπόν, το παραστρατημένο:

    dianathenes: Eυτυχώς! Θαρρώ, παραμένω νηφάλιος.

    χνούδι: Ελικρινά, δεν γνωρίζω πως να απαντήσω. Να σας πω μόνο ότι χαίρομαι που οι εγγραφές μου σημαίνουν κάτι για εσάς. . .

    εργοτελίνα: Πραγματικά έτσι ήταν εκείνες οι εποχές "πρόσφατης μεταπολίτευσης". . . Δεν "πάντα σιωπούν οι ποιητές" για τον απλούστατο λόγο ότι ποίηση=φωνή.

    triantara: Καμιά φορά συμβαίνει κάποιος άλλος να προλάβει να διατυπώσει αυτό που στριφογυρίζει στο μυαλό μας . . .

    μικρουλι: Ώστε, λοιπόν, επαυξάνετε; Μικρούλι εσείς έχετε όλον τον καιρό μπροστά σας να τα πείτε. Μόνο γρηγορείτε ο χρόνος είναι άτιμο μέγεθος!

    simon says: Θα συμφωνήσω ότι το επίπεδο της πράξης είναι αυτό που μετράει. Όμως, τα πριν το μέτρημα;

    mirandolina: Το κακό είναι ότι αυτό το έχω ακόμα [κι ας ακριβούτσικα το έχω πληρώσει. . .]

    παράξενος: Το "ημιτελές" είναι, ίσως, στην φύση των παρόντων ημερολογίων. Αισθάνομαι μια χαρά. Το είδωλο μου στον καθρέφτη. Με πήγαν σε αυτό που είμαι σήμερα!

    nimbus: Δυστυχώς, η ποίηση δεν είναι του καθενός [και ο γράφων δεν εξαιρείται]. Χαίρομαι που σου θύμησα αγαπημένα λόγια. . .

    Καλό σε όλες/όλους Μαγιάτικο απόγευμα

    Δευτέρα, 29 Μάϊος, 2006

    Και οι απαντήσεις στα δύο επόμενα:

    composition doll: Δύσκολη ερώτηση. Εύκολη απάντηση. Θαρρώ όχι. Αλλά, προσπάθησα [ακόμη και τώρα . . .]

    lakonika Αν "Η αρχή είναι το ήμιση του παντός" το άλλο μισό είναι η συνέχεια. Σας εύχομαι, λοιπόν, δύναμη και καλή και μεγάλη συνέχεια. Είναι όμορφο να είσαι νέος και να πονάς τον τόπο σου . . .

    ΚΑΛΗΜΕΡΑ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Πράγματι θα ήταν ενδιαφέρον να δούμε τις σημερινές σκέψεις .
    Εκπληκτική γραφή , από τότε .
    "Θέλω να ζήσω σωστά , έστω από αύριο" . Μα όλο το αναβάλλω θα συμπλήρωνα .
    "Είναι απάνθρωπο να φιμώνεις έναν ποιητή όπως είναι το ίδιο απάνθρωπο ένας ποιητής να σιωπά μπροστά σου" . Τι να πω γιαυτό ; Δεν έχω λέξεις ...
    Τα κομμάτια των σκέψεων τα μάζεψες ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Πριν το μέτρημα: τα θεμέλια, το καλούπωμα, το ξεκαλούπωμα...
    Μμμ, δεν γνωρίζω από χτιστική βεβαια, αλλά... κάπως έτσι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. ellinida: Οι σημερινές σκέψεις βρίσκονται, και, στις πρόσφατες εγγραφές. Δεν αναβάλλω, προσπαθώ. Τα κομμάτια, τα τότε, τα μάζεψα με τα τωρινά ζορίζομαι!

    simon says: Τελικά θα μείνει όχι ότι αξίζει αλλά ότι επιβιώσει. Μερικές φορές αυτά τα δύο ταυτίζοντε, πολλές φορές όχι.

    Καλό μεσημεράκι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή