Οι Σελίδες 3 και 4 [ΝΚ]

. . . Με χτυπάνε οι καιροί. Δεν τον ανέχομαι τον επιστημονισμό μου. Οι σκέψεις μου είναι κομμάτια. Εγώ είμαι κομμάτια. Όχι συντρίμμια τραγικά. Απλώς συγκλίνουσες αδυναμίες και θλίψεις. Και προ πάντων η φοβερή αίσθηση της πραγματικότητας. Η κάθε στιγμή γνώση των συντεταγμένων μου. Δεν μπορώ να είμαι άλλο από αυτό που είμαι. Και είμαι κλειστός άνθρωπος. Είμαι ζυμωμένος με την μοναξιά. Οι σκέψεις μου είναι δουλεμένες στο εργαστήρι της σιωπής. Δεν μπορώ να αστειευτώ, να χαριστώ δεν μπορώ. Δεν αντέχω τα αναίτια. . .

19/04/1975
 
. . . Να που έρχονται στιγμές που αισθάνεσαι την ανάγκη να βγεις και να ρωτήσεις:
- Παρακαλώ πεσ’ τε μου ποιος είμαι και, κυρίως, πώς είμαι.
Συμπλέγματα. Συμπλέγματα. Συμπλέγματα και χίμαιρες. Και πάνω απ’ όλα ένας εαυτός που πρέπει να επιβιώσει πάσει θυσία. Μήπως έτσι προσεγγίζονται οι τραγωδίες; Έτσι εύκολα; Έτσι δύσκολα; Έτσι ανόητα; Που να κρατηθείς; Πώς; Και για πόσο; . . .
08/06/1975

. . . Η ανθρώπινη αδυναμία να καταστρέφει τις διαυγείς αποφάσεις της μόνωσης μόλις ξεφύγει λίγο απ’ αυτήν. Κι όμως, σε ποια άλλη κατάσταση μπορείς να αξιολογήσεις τις σχέσεις σου με τους ανθρώπους παρά στη μοναξιά; . . .
. . . Οδηγούμαι μπροστά στις πρώτες μου εξετάσεις στο ΕΜΠ γυμνός. Παρακολουθώ τις συγκλίνουσες αδυναμίες μου ψυχρά και υπολογιστικά. Παρακολουθώ τον εαυτό μου στην δύσκολη πορεία του σαν τρίτος. Δεν έχω άλλο δρόμο για να μην χαθώ, για να μην υποκύψω. . .
12/06/1975

. . . Το κενό γίνηκε ο ζωτικός μου χώρος. Εντωμεταξύ ο Υμηττός γύρω μου όλο και με κλίνει. Με εκνευρίζουν αυτές οι αποστάσεις που δεν μπορώ να διανύσω γρήγορα και απλά. Βλέπω τον εαυτό μου να κρέμεται από αστεία πράγματα και θλίβομαι. Ο πόνος να βλέπεις ότι προσπαθείς να κρατηθείς από τρία βερίκοκα που τρως, από μιας στιγμής κουβέντα με τους δικούς σου, από ένα ανέβασμα στην ταράτσα σου, από κάποιους ερασιτεχνικούς σταθμούς στο ραδιόφωνο σου. . .
15/06/1975

. . . Θέλω να ζήσω σωστά έστω και από αύριο. . .
07/07/1975
 
. . . Είναι απάνθρωπο να φιμώνεις ένα ποιητή όπως είναι το ίδιο απάνθρωπο ένας ποιητής να σιωπά μπροστά σου. . .
03/12/1975

. . . Έχω τονίσει πολλές φορές ότι: “Κανένα μέλλον δεν είναι τόσο μακρινό ώστε να μην το υπολογίζουμε”. . .
20/12/1975

. . . Κάποτε θα πρέπει να αποφασίσουμε και να καταδιώξουμε το άσκοπο. Το άσκοπο στις πράξεις, το άσκοπο στον λόγο (όπου κύρια το συναντάμε). Η σιωπή είναι ευλογία σαν παρουσιάζεται συνδετική του μεστού και ουσιαστικού λόγου. . .
31/12/1975