Υπάρχει ένα ερώτημα το οποίο υπέβαλα, παλιά, στον εαυτό μου. Αρκετά συχνά, ίσως. Το ερώτημα ήταν:
- Ποια/ποιον θέλω να δω; Που, πώς, πόσο και γιατί;
Συνήθως είχα έτοιμη και την απάντηση. Συνηθέστατα ένα πρόσωπο. Σπανιότερα δύο. Και είχα, πρόχειρες, και τις απαντήσεις για τα ερωτήματα που ακολουθούσαν . . .
Ο καιρός περνά. Ο καιρός πέρασε. Ρώτησα:
- Ποια/ποιον θέλω να δω; Που, πώς, πόσο και γιατί;
- Καμιά και κανέναν!
Ήρθε η απάντηση.
Δεν μου άρεσε. Ξαναρώτησα. Συλλογίστηκα, το κλωθογύρισα . . .
- Καμιά και κανέναν!
Ήλθε, ξανά, η απάντηση.
Λοιπόν, το δέχομαι!
Πάει κι αυτό, πέρασε!
Μεγάλωσα, βρε αδελφέ! Κουράστηκα. Δεν γουστάρω πλέον να βαλαντώνω. Δεν γουστάρω να σκαλίζω το παρελθόν μου. Δεν επιθυμώ να επιθυμώ. Έτσι!
Και σεις;
Σας ρωτώ, ευθέως, όλους μαζί και καθένα / καθεμία ξεχωριστά:
- Ποια/ποιον θέλετε να δείτε; Που, πώς, πόσο και γιατί;
Εδώ σας θέλω!
Υ.Γ. Βλέπω, στα πρώτα σχόλια, ότι υπάρχει μια βασική παρανόηση και το σφάλμα είναι, προφανώς, δικό μου. Μιλάμε για πρόσωπα τα οποία, για τον α ή τον β λόγο, δεν είναι πλέον προσιτά. Για πρόσωπα σε άλλη σφαίρα, σε άλλη χώρα και αλλού. Για πρόσωπα που οι γέφυρες έχουν κοπεί, ή δεν τις βρίσκουμε ή δεν υπήρξαν ποτέ. Δεν μιλάμε για την καθημερινότητα αλλά, ακριβώς, για τα πέρα από αυτή. . .
26/05/2006
να με δω, στο όνειρό μου, ευτυχισμένη, για πάντα, γιατί δεν είμαι... σε κάλυψα;
ΑπάντησηΔιαγραφήόχι, όχι. Εγώ θέλω να δω αγαπημένους ανθρώπους. Να τους βλέπω κάθε μέρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔλδ όταν μεγαλώσω (κι άλλο) δεν θα θέλω να βλέπω κανέναν;;;;
...- Ποια/ποιον θέλετε να δείτε; Που, πώς, πόσο και γιατί;
ΑπάντησηΔιαγραφήNα απαντήσω; Ή η απάντησή μου είναι ήδη γνωστή;
Τον Οδυσσούλη, στο αεροδρόμιο, χαρούμενο και χαμογελαστό, και θα είναι η στιγμή μια αιωνιότητα απλά γιατί θα είναι ξανά εδώ μπροστά μου, αλλά μέχρι τότε χαίρομαι που μπορεί να περνά καλά και μακριά μου παρέα μου άλλους ανθρώπους που τον αγαπούν και τους αγαπά :-)
Τους φίλους και τους αδελφούς, γύρω από ένα στρωμένο τραπέζι -- αν γινόταν κι αυτούς που έφυγαν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚανένα και καμμία. Η ζωή προχωρά..
ΑπάντησηΔιαγραφήΝέα πρόσωπα μπαίνουν στην ατζέντα μας! ;)
καλησπέρα...
ΑπάντησηΔιαγραφήστο είπα?
έρχονται μέρες καλές...
raffinata: Και με το παραπάνω. . .
ΑπάντησηΔιαγραφήχνούδι: Να τους βλέπετε και να είσαστε ευτυχισμένη. Όσο μεγαλώνετε, και μέχρι να μεγαλώσετε, θα δείτε αρκετά πράγματα να αλλάζουν όχι, κατ' ανάγκη, προς το χειρότερο. Σας εύχομαι, λοιπόν, η απάντηση να είναι "Κανέναν και καμιά" όχι από παραίτηση αλλά από πλήρωση!
vista: Εύλογο. Και θα γίνει!
mirandolina: Οι αγαπημένοι που έφυγαν. Ποιος δεν θα το επιθυμούσε;
Katerina ante portas: Ζόρικο! Οι σχέσεις έχουν ρίζες. Μερικές δύσκολα "ξεπατώνονται"!
nimbus: Καλημέρα. . . Όχι! Μακάρι. . .
amelie: Κι εγώ ήθελα την Φ. επί έτη πολλά, αλλά. ΔΕΝ. Αφού λοιπόν δεν έγινε με την Φ. εύχομαι, με όλη μου την καρδιά, να γίνει με τον Φ. Και, βεβαίως, το σ υ ν τ ο μ ό τ ε ρ ο!
Καλημέρα κορίτσια!
Να είσαστε καλά
Να περνάτε καλά
Και να το δείχνετε!
Θέλω να δω τον πατέρα μου, που έχασα πριν 2,5+ χρόνια.Θέλω να τον δω όπως όταν ήταν καλά, να τον βλέπω συνέχειααααα, γιατί μου 'λειψεεεεεεεεε πολύ αλλά μόνο στο όνειρό μου γίνεται δυστυχώς!Είναι πια πολύ μακριάάάάάά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήrenata: Κατανοώ. Το ότι τον "συναντάτε" στα ενύπνια θα έπρεπε, θαρρώ, να συνοδεύεται από "ευτυχώς!" και όχι "δυστυχώς!".
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα!
Τους αγαπημένους μου νεκρούς θα ήθελα να δω , έστω για μιά στιγμή , για μιά αγκαλιά .
ΑπάντησηΔιαγραφήellinida: Κατανοητό. Μερικοί καημοί είναι αγιάτρευτοι, δυστυχώς. . .
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό βραδάκι!