0482. Ο Αλοΐσιους Ψάχνει Τη Στιγμή

Η πίεση στα υπηρεσιακά, και συνεκδοχικά ή έλλειψη χρόνου και διάθεσης, συνεχίζεται. Συνεπώς, και για μια ακόμη φορά, ας είναι καλά ο Αλοΐσιους και ευλογημένη η συγκυρία που έφερε, ή έστειλε, τα “χαρτιά” του στα χέρια μου. Από το “απόθεμα”, λοιπόν, και με την πρώτη το κείμενο που ακολουθεί.
 

Το έχω σκεφτεί πολλές φορές. Ο χρόνος, ακόμα και οι στιγμές, μπορούν να παίξουν παιχνίδια μυστήρια, απρόσμενα. Η ζωή είναι διδιάστατη. Η διάσταση του χώρου και η διάσταση του χρόνου. Την ευτυχία την βιώνουμε όταν συνυπάρχουμε με τους που αγαπάμε στον ίδιο χώρο. Όταν βλέπουμε τα μάτια τους, όταν τους αγγίζουμε. Ο χρόνος είναι δωρεάν. Το δύσκολο είναι ο χώρος, η συνύπαρξη. Γι’ αυτήν παλεύουμε, μηχανευόμαστε, αγωνιούμε. Μοιραζόμαστε χώρο και αγαλλιάζουμε, μακραίνουν τα κορμιά κι ασφυκτιούμε. Αλλά, αν ο χώρος είναι ο στόχος, ο χρόνος είναι το ταξίδι. Μέσα στο χρόνο σκεφτόμαστε, αισθανόμαστε, αναθυμόμαστε, επιθυμούμε. Μέσα στο χρόνο, αδιάλειπτα, ξετυλίγεται το νήμα της ζωής μας. Μέσα σ’ αυτόν προγραμματίζουμε και ονειρευόμαστε και αυτός είναι που τελικά με τον απέναντι μας σμίγει. Ευτυχία είναι, μεταξύ άλλων πολλών, να βρίσκεσαι την κατάλληλη στιγμή στον κατάλληλο χώρο με την παρέα που επιθυμείς. Ο χώρος, με την έννοια αυτή, επηρεάζει το χρόνο κι ο χρόνος το χώρο. Επίτευγμα και τύχη μεγάλη ο σωστός χρονισμός που δίνει καρπούς. Επιτυχία μεγάλη να φτάνει το μήνυμα σου την καίρια στιγμή. Γιατί είναι αλήθεια, δεν είναι όλες οι στιγμές ίδιες. Μακρύς, άτεχνος, πρόλογος για να φτάσω να πω αυτό που είναι. Είναι εδώ και μέρες που γύρισες στη σκέψη μου. Πόσο καιρό μετά; Ίσως περισσότερο και από δυο χρόνια. Όμως πάντοτε έτσι δε γίνεται; Μια ζωή, αργά και συστηματικά, σε θάβω κάτω από την καθημερινότητα μου. Μια ζωή επιζείς, επιστρέφεις. Θέλω να σου στείλω ένα μήνυμα. Να μάθω πώς είσαι, πώς είναι η ζωή σου. Θέλω να σε συναντήσω, να μιλήσουμε. Και θέλω όλα να γίνουν σωστά. Τη στιγμή που πρέπει, την καίρια. Ψυχανεμίζομαι, προσμένω ένα σημάδι, μια παρόρμηση. Να πω: “Τώρα είναι η στιγμή, και άλλη όχι”. Πέρασε ο καιρός που μέσα μου γνώριζα αν ευτυχείς ή όχι. Άλλαξε η ζωή μου. Άλλαξες και συ. Περιμένω. Ένα σημάδι. Το πέταγμα ενός πουλιού, μια στιγμή ιδιαίτερη, μια παρόρμηση. Θα μιλήσουμε, θα συναντηθούμε ίσως, θα θυμηθούμε τα παλιά. Θα χαρούμε και οι δυο, όπως πάντα. Θα ξαναχαθούμε. Μέχρι την επόμενη φορά. Αν υπάρξει. . . 

Από το συγκρότημα “Cock Robin” ακούγεται το “Just Around The Corner”.

 

11/06/2008