Η ίδια διαδρομή. Σπίτι – γραφείο. Λεωφορείο – Metro – περπάτημα. Φτάνω στο γραφείο, εκτός απροόπτου, στις 7 παρά κάτι λίγο. Καλημερίζω την κυρία της εταιρίας σεκιούριτι και αυτές του κυλικείου. Ανεβαίνω, με τα πόδια, στο γραφείο μου. Ανοίγω το παράθυρο. Πατάω το κουμπί στον Η/Υ. Βγάζω τα απαραίτητα από την τσάντα μου. Η κεντρική μονάδα του Η/Υ γουργουρίζει. Η οθόνη ζωντανεύει. Πληκτρολογώ τα απαιτούμενα. Κατεβαίνω για καφέ. Διπλός ελληνικός, “με ολίγη”. Ανεβαίνω. Κάθομαι στην καρέκλα μου. Είναι ασπρόμαυρη. Τέσσερις τυμπανιστές σε διάταξη τετραγώνου. Αγόρι – κορίτσι. Κορίτσι – αγόρι. Στα μπλε και τα λευκά. Τα κορίτσια φορούν φούστες. Το πρώτο αγόρι κουβαλά μια γκρανκάσα. Φορούν λευκά γάντια. Τα τύμπανα δεν ηχούν. Τα χέρια των τυμπανιστών αναπαύονται πάνω τους. Το δεξί πόδι προτεταμένο. Κόσμος παρακολουθεί. Πάνω αριστερά διακρίνεται μια εκκλησία. Παρέλαση. Γλυφάδα. 25 Μαρτίου 1973.
Η εικόνα που εμφανίζεται στην επιφάνεια εργασίας του Η/Υ μου. Έχω τη φωτογραφία. Τη σκανάρισα. Την αντικρίζω κάθε πρωί. Τη φωτογραφία την απέκτησα με πονηριά. Πήγα στο φωτογραφείο που κάλυψε την παρέλαση. Είδα τις φωτογραφίες. Την διάλεξα. Την αγόρασα.
Στο δεξί μέρος της φωτογραφίας. Μακριά μαλλιά, γυαλιά, λευκή φαρδιά κορδέλα. Σοβαρό ύφος. Το τύμπανο αναρτημένο. Κάθε πρωί· σε αντικρίζω. Καλημέρα! λέω. Αριστερό κλικ σε ένα εικονίδιο. Ξεκίνησα. Και πάω. . .
Υ.Γ. Καινούργια παρουσία δια της απουσίας. Εδώ. Καλώς ήλθες φίλε Σ. Καλή συνέχεια.
06/06/2008
Ευχαριστώ πολύ για την "σύσταση" και το καλωσόρισμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγκινητική και η σημερινή εγγραφή σου. Και -καθόλου παράξενο πια- ίδια με δική μου ..... Από το αρχείο του Μεγαλοοικονόμου, στην Πλ. Καρύτση, αγορασμένες 4 φωτογραφίες από συνέδριο εργατικής συνομοσπονδίας στα τέλη της 10ετίας του '70. Εκείνη γραμματέας του γενικού. Ομορφή, κομψή, περήφανη, με μαλλιά-χαίτη λιονταριού, μάτια αστραφτερά και πανέμορφα (και ναι ... μαύρα!) Για χρόνια είχα τις φωτογραφίες και τις κοίταζα κρυφά καθημερινά. 26 χρονια μετά ... δεν είμαστε ξένοι (ευτυχώς). Μιλάμε μια δυο φορές το χρόνο. Νάσαι πάντα καλά Τζ. μου.
Ευχαριστώ Ν. για τις αναμνήσεις
αειποτακο και παλι οι νοτες που επιλεξατε... ομορφες...
ΑπάντησηΔιαγραφήπαρεα να κανουν σε μια καλημερα...
καλημερα λοιπον!
:)
Δεν είναι περίεργο τι μπορεί να μας κάνει 'κλίκ'. Είχα χάσει το blοg σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο έκανα add στα αγαπημένα.
(Είμαι ο Θράσος που ανταλλάξαμε cd)
δεν ειναι λιγες οι φορες που με κανετε και ζηλευω
ΑπάντησηΔιαγραφήποθω, ορθοτερα..
καλο σας βραδυ Αειποτε
* σημειωμα που θα μπορουσα να γραψω για πολλες σας αναρτησεις
πως ονομαζετε αυτο το συναισθημα;
του ανθρωπου που αναπολει εναν ερωτα, μια αγαπη, μια συμπαθεια;
μου διαφευγει