0438. Διονύσης Σαββόπουλος

Είναι εδώ και αρκετό καιρό που βλέπω, σε διάφορα έντυπα, καταχωρίσεις της δισκογραφικής εταιρείας LYRA. Καταχωρίσεις με βασικό τίτλο “Τα Ψάχνατε και δεν τα Βρίσκατε;” οι οποίες αναφέρονται σε επανακυκλοφορίες μουσικών έργων του καταλόγου της εταιρείας και μάλιστα “Remastered” και “Συλλεκτικές”, με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει.

Ανάμεσα στα διαφημιζόμενα και τα άλμπουμ του Διονύση Σαββόπουλου. Πρόκειται για έργα τα περισσότερα των οποίων έχω σε δίσκους βινιλίου και κάποια, από τα νεότερα, σε CD. Ο Σαββόπουλος είναι από τους αγαπημένους μου, από τους καλλιτέχνες που αγοράζω τους δίσκους τους άμα τη εμφανίσει. Θυμάμαι πάντοτε με συγκίνηση το πώς πρωτοάκουσα “Το Περιβόλι του Τρελού” στην αυλή ενός συμμαθητή μου. Σε μια εποχή που pick-up και δίσκοι ήταν πράγματα δυσεύρετα και η αγορά ενός δίσκου ένα μικρό γεγονός. Στην αυλή, λοιπόν, μια μονοκατοικίας που σήμερα είναι, βεβαίως, τετραώροφη πολυκατοικία.

Μιας και είχε έρθει ο καιρός να αντικατασταθούν πια οι δίσκοι βινιλίου, το αποφάσισα. Προχθές και από το “επάνω” δισκοπωλείο METROPOLIS, της Πανεπιστημίου, αγόρασα τα άλμπουμ “Το Βρώμικο Ψωμί”, “Η Ρεζέρβα” και “Τραπεζάκια Έξω”. Κόστος; 16,4 Ευρώ ανά άλμπουμ. Τα HONDOS CENTER έχουν σαφώς καλύτερη τιμή, 14,99 Ευρώ ανά άλμπουμ, για την συγκεκριμένη σειρά, των “Remastered και Συλλεκτικών” της LYRA, αλλά, ατυχώς, δε βρήκα αυτά που ήθελα. Το αστείο είναι ότι παλαιότερες εκδόσεις, και μη “Remastered” βεβαίως, είναι ακριβότερες από τις πρόσφατες.

Εκείνο που δεν μου άρεσε ήταν η ροζέ απόχρωση στην θήκη του άλμπουμ “Το Βρώμικο Ψωμί”. Τη βρίσκω εντελώς παράταιρη και μου χαλάει τη διάθεση. Σκανάρισα, ή σάρωσα μήπως;, το εξώφυλλο και το παραθέτω για να άποψη σχηματίσετε [και μη τον Σκαρίμπα λησμονούμε να]. Οι θήκες είναι χαρτονένιες και η παραγωγή προσεγμένη με καλαίσθητα πολυσέλιδα βιβλιαράκια που περιέχουν στίχους και σχετικές πληροφορίες. Η ποιότητα του ήχου μοιάζει καλή αλλά αν δεν τα ακούσω στο υπόγειο της Τ47 δε μπορώ να πω.

Για την ηχητική κάλυψη επέλεξα το τραγούδι “Για τα Παιδιά Που’ Ναι στο Κόμμα” από τη “Ρεζέρβα”. Τραγούδι αγαπημένο που μάλιστα είχα “αφιερώσει” και σε μια κοπελιά, την εποχή της κασέτας αν αυτό κάτι σας λέει, σημειώνοντας μια κομψότατη αποτυχία. Ακόμη τις συλλογίζομαι· και την κοπελιά και την αποτυχία. . .

22/02/2008