0439. Φωτογραφίες Παλιές

Το Σαββατοκύριακο αυτό ασχολήθηκα με την σάρωση και αποκατάσταση παλιών φωτογραφιών. Με τον hp scanjet 4470c της Τ47 σκανάρισα 19 πρόσφατες φωτογραφίες και 9 παλιές. Οι πρόσφατες από την υπηρεσιακή γιορτή για την κοπή της βασιλόπιτας, οι άλλες παλιές και, λίγο – πολύ, φθαρμένες. Οι πρώτες τραβήχτηκαν με μια απλή, και παλιά, compact Cannon μιας συναδέλφου με χρήση flash. Το αποτέλεσμα, αν και εξαιρετικά μέτριο, είναι αποτελεσματικό στο επίπεδο της υποβοήθησης της μνήμης.
 
Ο σαρωτής που διαθέτω είναι μέτριος και έτσι ακόμα και άψογα θετικά (τυπωμένες φωτογραφίες) χρειάζονται τις διορθώσεις τους κυρίως για παράταιρα pixels. Οι φωτογραφίες της γιορτής ωστόσο είχαν και σοβαρά προβλήματα με την εμφάνιση του φαινομένου “κόκκινα μάτια”, και μάλιστα σε δύσκολες γωνίες, με αποτέλεσμα η διόρθωσή τους να είναι δυσχερής.
 
Οι παλιές φωτογραφίες προερχόντουσαν από το αρχείο της συναδέλφου την οποία και ενθάρρυνα να μου τις εμπιστευτεί για την εργασία αυτή. Επρόκειτο για 3 έγχρωμες και 6 ασπρόμαυρες φωτογραφίες από την δεκαετία του 60 και πίσω. Οι περισσότερες πολυπρόσωπες, από οικογενειακές συναθροίσεις ή γάμους, με την αισθητική της εποχής τους. Το να αποκαθιστώ φθαρμένες φωτογραφίες αποτελεί μια εργασία που με συγκινεί. Το έχω ήδη πράξει για τις δικές μου με αποτέλεσμα, θα έλεγα, ενθαρρυντικό [παραδείγματα εδώ, κι εδώ].

Χρησιμοποιώ το Photoshop, στοιχειωδώς λίαν και ερασιτεχνικά εντελώς πράγμα το οποίο σημαίνει απώλεια χρόνου. Τον διαθέτω ευχαρίστως. Με ενδιαφέρει να αποκαθιστώ μορφές και τοπία, να εξαφανίζω λεκέδες και τσακίσματα των φωτογραφιών. Όταν το τελικό αποτέλεσμα είναι μια αποδεκτή φωτογραφία αισθάνομαι ικανοποιημένος. Έτσι και τώρα. Με την γνωστή τελειομανία μου σπατάλησα ώρες ολόκληρες για να αποκαταστήσω, σε επίπεδο pixel, τις φωτογραφίες που μου εμπιστεύτηκαν.

Τελικώς, κάτι κατάφερα. Τώρα οι φωτογραφίες μοιάζουν με καινούργιες. Ποιος να το έλεγε στους εικονιζόμενους ότι θα ερχόταν μια εποχή που ένας, άσχετος, αείποτε θα έσκυβε πάνω από τα πρόσωπα και τις ενδυμασίες τους διορθώνοντας και αποκαθιστώντας; Αμφιβάλλω αν η συνάδελφος αντιληφθεί τον μόχθο που κρύβεται πίσω από το αποτέλεσμα που, εμφανώς, ικανοποιεί τη ματιά. Αλλά δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Το ζητούμενο είναι η συνέχεια, η ικανοποίηση από το ότι πράττουμε, η χαρά του να προσφέρεις αυτό που μπορείς.

Y.Γ. Η φωτογραφία είναι από το προσωπικό μου αρχείο.

Ακούγεται ένα τραγούδι με το οποίο έχω κολλήσει τελευταία. Πρόκειται για την σύνθεση “Bad, Bad Leroy Brown” του Jim Croce σε απόδοση του μοναδικού Frank Sinatra. Ακούστε, λοιπόν, τι έπαθε ο καβγατζής και επηρμένος Leroy όταν σήκωσε τα μάτια στην ομορφούλα και παντρεμένη Doris συνυπολογίζοντας και το τετράστιχο:

Well the two men took to fighting
And when they pulled them off the floor
Leroy looked like a jigsaw puzzle
With a couple of pieces gone

που απουσιάζει από την εκτέλεση με τον Sinatra.

25/02/2008