Σκέφτομαι. Και κρατώ την αναπνοή μου. Δεν μου αρέσουν αυτά που σκέφτομαι. Δεν τα θέλω. Αλλά τα σκέφτομαι. Κι εγώ, λοιπόν, κρατώ την αναπνοή μου. Έτσι αντιστέκομαι. Φύγετε κακές σκέψεις, λέω. Μακριά! Και την αναπνοή μου κρατώ. Και κοκκινίζω. Κι αντιστέκομαι.Άλλα θέλω να σκέφτομαι. Άλλα και αλλιώς. Αλλά δε γίνεται. Και πικραίνομαι. Κρίμα, λέω, που τα σκέφτομαι. Αλλά υπάρχει το έναυσμα. Και παρασύρομαι. Και αρχίζω και τα σκέφτομαι. Κι όσο τα σκέφτομαι, τα σκέφτομαι! Και είναι λογικό. Και λέω, για δες που πάλι τα σκέφτομαι!
Και τι να κάνω; Αφού τα σκέφτομαι. Κι αν την αναπνοή μου κρατώ, για τόσο μόνο τα ξεχνώ. Και μετά, απ’ την αρχή, τα σκέφτομαι. Και λέω: Ε, ας τα σκέφτομαι! Αλλά έλα που δεν πρέπει να τα σκέφτομαι. Και τι να κάνω; Αφού τα σκέφτομαι!
Κι ότι ήταν να περάσει δεν πέρασε. Κι ήρθε και ΄δεσε. Στη γειτονιά, ήρθε και έκατσε. Και δεν μπορώ παρά να σκέφτομαι. Αυτά που σκέφτομαι. Και λέω: Δε γίνεται, παράγινε το κακό. Κι αρχίζω αμέσως και σκέφτομαι. Αυτά που δεν πρέπει. Αυτά που με πικραίνουν. Αυτά που με γλυκαίνουν. Τα σκέφτομαι!
Κρατώ την αναπνοή μου. Κοκκινίζω. Και εξακολουθώ να σκέφτομαι. Τα όσα σκέφτομαι. Όπως τα σκέφτομαι. Μέχρι το πράγμα να ζορίσει πολύ. Να υποκύψω. Να ανασάνω. Και ψάχνω να βρω κάτι άλλο. Για να μην σκέφτομαι. Αυτά που σκέφτομαι. Όπως τα σκέφτομαι. Γιατί το έναυσμα είναι εκεί. Και με κάνει να σκέφτομαι. Αυτά που δεν πρέπει να σκέφτομαι.
Και [τα] σκέφτομαι. . .
Ακούμε τον Roger Whittaker στο “I Don’t Believe in If Anymore”. Ακόμα μία από βινίλιο μεταγραφή.
21/09/2007
Κι αν ξεφορτωνόσασταν το έναυσμα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΛέω εγώ τώρα...
Καλό Σαββατοκύριακο να έχουμε. Με σκέψεις ή χωρίς.
Να σου προτείνω να αφήσεις την αναπνοή σου ελεύθερη;
ΑπάντησηΔιαγραφήΖήτημα υγείας αν μη τι άλλο...
Καλό Σαββατοκύριακο
Αν κατάλαβα το θέμα είναι
ΑπάντησηΔιαγραφήπως δεν θέλεις να σκέφτεσαι
αυτά που δεν πρέπει να σκέφτεσαι.
Γιατί τόση πίεση?
Ετσι κι άλλιως μόνο σκέψεις είναι :))
Αναπνοές. Και αγάπες πολλές. Αυτό ήθελα καιρό να το γράψω εδώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα μας.
Διάβασα το κείμενο, και κατάλαβα το νόημα, ώσπου ήρθε το δικό μου έναυσμα, και ένοιωσα την αγωνία του να μη θέλεις να σκεφτείς, όσα άθελά σου σκέφτεσαι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔύσκολο... εμένα μερικές φορές με βοηθά να πω δυνατά στον εαυτό μου ένα STOP με μεγάλη έμφαση, άλλες φορές βοηθά μια προτροπή της ψυχολόγου, "πόσος χρόνος είναι ανάλογος να ασχοληθείτε με το συγκεκριμένο θέμα που σας απασχολεί; Aφιερώστε τον, ασχοληθείτε, αλλά μην του δίνετε περισσότερο από όσο αξίζει να έχει."
Καλησπέρα :-)
Υπάρχει το τι, υπάρχει και το πώς. Το καθένα με την αξία του. Στην συγκεκριμένη εγγραφή, και για εμένα, το πώς είναι που μετρούσε περισσότερο. Το παιχνίδι με την λέξη “σκέφτομαι”, η διαρκής χρησιμοποίησή της. Και βέβαια “το κράτημα της αναπνοής” σαν τρόπος αντίδρασης. Το, δι’ άλλους λόγους, κοκκίνισμα. Και να το επαναλάβω, ακόμα μια φορά:
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ συγγραφέας δικαιούται να ψεύδεται!
[Ακόμα και όταν ψεύδεται!].
Θέλω να πω, ότι ακόμα κι αν δεν υπήρχε το έναυσμα, και μάλιστα στη γειτονιά μου, θα έπρεπε να το ανακαλύψω. Θα με ρωτήσει, ίσως, κάποιος: Τελικώς υπάρχει έναυσμα;
Ίσως! – θα απαντήσω. Και η απάντησή μου αυτή θα είναι οριστική!
Ο/Η Composition Doll:
Αδυνατώ! Όπως ήδη εξήγησα, μου είναι απαραίτητο!
Ο/Η Sotiris K:
Την αφήνω αρκετά συχνά και δηλώνω, τον Σκαρίμπα κλέβοντας ότι “ανασαίνω πολύ δυνατά”!
Ο/Η aqua:
Το θέμα είναι σε πια πόδια θα καταθέσουμε την ευαισθησία μας και ότι μας μεθάει, θα έλεγα. Όσο για το “μόνο σκέψεις είναι” θέλω να σας πω, με τον πιο εμφατικό τρόπο, ότι δεν είναι καθόλου, μα καθόλου λίγο. . .
:))
Ο/Η Xνούδι:
Το έχω σκεφτεί. Σε διαφορετικούς χώρους και, προφανώς, για άλλους λόγους πάλουμε εν συντονισμώ. Δεν μπορώ παρά να ευχαριστήσω και να ανταποδώσω.
Ο/Η ViSta:
Πιστεύω η εισαγωγή που προηγήθηκε να σας έδωσε μια απάντηση. Είναι κάποιοι, πάντως, που τέτοιες σκέψεις τους τρέφουν!
Πολλές Ευχές για μια Καλή, Καλή Μέρα!
Eksairetiko keimeno...
ΑπάντησηΔιαγραφήkalo vradi...
Ευχαριστώ πολύ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα!