0368. Τα Ολίγα Αφτά

Προεκλογική περίοδος. Άχαρη περίοδος. Κάθε τηλεοπτικό παράθυρο και χαζοχαρούμενος. Άξεστοι, αμόρφωτοι, αγενείς και αναιδείς έχουν κατακλύσει τους τηλεοπτικούς σταθμούς. Παντελώς ανίκανοι να συνομιλήσουν, να μιλήσουν, να συνεκτιμήσουν. Μηδενιστές για ότι δεν έχει το χρώμα της προτίμησης τους. Κουτοπόνηροι. Βγαίνουν, λένε τους ξύλινους μονόλογους τους και συνεχίζουν, με καρμπόν, σε άλλους διαύλους, σε άλλα παράθυρα.

Τα καλά παιδιά. Κληρονομικώ δικαίω, πρώην συνδικαλιστές που αμείφθηκαν από ένα σύστημα που τάχα αντιπάλευαν ή του κόμματος “αγωνιστές”. “Όλοι οι γύφτοι μια γενιά” και με τους γνήσιους δεν έχω τίποτα. Διαφημίσεις των κομμάτων σαν αυτές των πολυκαταστημάτων. Εδώ οι καλές προσφορές, εδώ το καλό μαγαζί το γωνιακό. Βάλε τώρα που γυρίζει. Λίγα βάζεις πολλά παίρνεις. Δώσε και σώσε. Βάλε κι εσύ έναν κόπανο στη Βουλή. Μπορείς!

Κάθε μέρα φάκελοι στο γραμματοκιβώτιο μου. Με υλικό που διαφημίζει τα μούτρα και το “έργο” των υποψηφίων εθνοπατέρων. Χρήματα πεταμένα. Κατ’ ευθείαν στην ανακύκλωση. Τουλάχιστον να μην πάει χαμένο το χαρτί.

Κι αν υπάρχει κάποιος της προκοπής πώς να τον αναζητήσεις μέσα σ’ αυτόν τον συρφετό των καρεκλοκένταυρων και των συμφεροντολόγων; 

Η μόδα μάχεται ενάντια στον καρκίνο του στήθους και πολύ καλά κάνει και μπράβο της. Αν “γνώριζε” και λίγα Ελληνικούλια παραπάνω θα ήταν ακόμα καλύτερα. Αυτό το “Ανεξαρτήτου Ηλικίας”, στην σχετική αφίσα, μου χάλασε τη μέρα.

Όαση, τις δύσκολες αυτές μέρες, το βιβλίο του Χρήστου Γιανναρά “Μαχόμενη Ανελπιστία” που διαβάζω. Ένα βιβλίο με επιφυλλίδες που ο συγγραφέας είχε δημοσιεύσει, κυρίως, στην εφημερίδα “Η Καθημερινή”. Όμορφα, στρωτά Ελληνικά. Ξεκάθαρη σκέψη. Τα σύκα σύκα και η σκάφη σκάφη. Αυτό το απλό και όμως τόσο δύσκολο στην εποχή της “πολιτικής”, των ποικίλων “ισορροπιών” και, βεβαίως, των τενεκέδων.

Μου αρέσει η πόλη που ξυπνάει. Το φως που συνυπάρχει με το σκοτάδι. Ο πρώτος καφές. Η διαδρομή με τα ΜΜΜ. Τα πρόσωπα που συναντώ, οι σκέψεις που κάνω. Μου αρέσει το πρωί. . .

Από το δεύτερο, και κλασσικό, άλμπουμ των Νίκου Ξυδάκη / Μανώλη Ρασούλη “Τα Δήθεν” ακούμε τον Νίκο Παπάζογλου στο τραγούδι: “Δευτέρα Ξημερώματα”.

12/09/2007