Το λεωφορείο ταξίδευε. Διπλό, “φυσαρμόνικα”. Ο κόσμος αρκετός. Ο κύριος στο μπροστινό κάθισμα ήταν ανήσυχος. Καλοβαλμένος, με ηλικία γύρω στα πενήντα. Συνόδευε μια κυρία. Όμως, ήταν ανήσυχος. Κάποια στιγμή σηκώθηκε από το κάθισμά του, στο πίσω του λεωφορείου τμήμα, και πήγε προς τον οδηγό. Δεν άκουσα τι του ζήτησε και τι συζήτησαν. Ο κύριος μας, όμως, γύρισε φανερά εκνευρισμένος. “Καταλάβατε τι γίνεται κύριε;” είπε απευθύνοντάς μου το λόγο. “Ο κλιματισμός λειτουργεί και όλα τα παράθυρα του λεωφορείου είναι ανοικτά! Φοβερή σπατάλη!”. Δεν μπορούσα παρά να συμφωνήσω μαζί του.
Ο κύριος το ξανασκέφτηκε φαίνεται. Εγκατέλειψε το κάθισμα του και άρχισε να κλείνει τα ανοιχτά παράθυρα. Οι επιβάτες τον κοιτούσαν ενοχλημένοι και με μισό μάτι. Τι ήθελε τώρα αυτός ο γραφικός και τους χαλούσε την ησυχία; Απρόθυμα και με το ζόρι έκλεισαν κάποια παράθυρα. Και το λεωφορείο ταξίδευε.
Εκεί καταντήσαμε. Να μας ενοχλεί το λογικό και προφανές, το κοινωνικά συμφέρον. Να αδιαφορούμε. Να δυσανασχετούμε όταν κάποιος μας υποδείξει το σωστό. “Κοινωνικά παχύδερμα” βιώνουμε την “ησυχία” και θαυμάζουμε τον “σωστό” εαυτό μας. Και είμαστε πάντοτε έτοιμοι να σηκώσουμε το φρύδι και να λοιδορήσουμε τους “γραφικούς” που κάθονται και σκάνε γιατί ένας ασυνείδητος οδηγός και κάποιοι βαριεστημένοι επιβάτες επιχειρούν να ψύξουν τον πλανήτη με το κλιματιστικό ενός λεωφορείου.
Τη χάρηκα και την καμάρωσα την συμπεριφορά του άγνωστου κυρίου. Έπραξε το πρέπον. Ίσως την επόμενη φορά οδηγός και επιβάτες το σκεφτούμε καλύτερα. . .
Σήμερα το απογευματάκι. Η σκιά της άρθρωσης του διπλού λεωφορείου να τρέχει στην άσφαλτο και να μοιάζει σαν να βλέπεις τα ουραία πτερύγια ενός καρχαριών πυκνού σχηματισμού που ταχέως κολυμπούν.
Το σημερινό φύλλο της δωρεάν διανεμόμενης εφημερίδας πλήρες “πολιτικών” διαφημίσεων. Ο καθένας τους “πλασάρει” ό,τι μπορεί και ό,τι έχει. Άλλοι σεμνοί, άλλοι αναιδείς, άλλοι γελοίοι. Ευτυχώς που μεθαύριο τελειώνει. Και ο Θεός βοηθός. . .
Άσχετο το τραγούδι που ακούγεται αλλά όμορφο θαρρώ. Γιατί όχι, λοιπόν; Leo Sayer και “More Than I Say” και ίσως, μ’ ακούς;, να είναι και έτσι!
14/09/2007
κι εγω αυτο σκεφτομαι..ευτυχως τελειωνει!!
ΑπάντησηΔιαγραφήεγω παλι πιστευω θα τελειωσει οταν αποκτησουμε παιδεια...
ΑπάντησηΔιαγραφήαλλα και παλι λαθος μπορει να κανω!
καλημερουδι αειποτακο!
;)
Καλημερούδια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα σταθώ στις μουσικές τις όμορφες να στολίσω τη μέρα μου;
Ναι.
Γιατί προβλέπεται να την τριγυρίσουν πολλοί καλικαντζαραίοι κι έχει ανάγκη από άμυνες γερές...
Ο/Η φεγγαραγκαλιες:
ΑπάντησηΔιαγραφήΜακάρι να τελειώσει και καλά [που δεν το βλέπω με τα μυαλά που κουμαντάρουμε. . . ]
Ο/Η Βασιλική:
Έχουμε πέσει σε φαύλο κύκλο, θαρρώ, με το θέμα της “παιδείας”. Ποιος θα μεριμνήσει; Το φαύλο ελλαδικό κράτος και οι τιποτένιοι που επιλέγουμε την κάθε φορά; Αμφιβάλλω . . . Θα αντιπρότεινα την εφαρμογή, επιτέλους, των νόμων που υπάρχουν και τους έχουμε γραμμένους στα παλαιότερα των υποδημάτων μας. . .
Ο/Η Καπετάνισσα:
Ευτυχώς που υπάρχει και η μουσική να μας γεμίζει ομορφιά. Όσο για τους “καλικαντζραίους” πολύ ευγενική σε βρίσκω. Για τσανακογλύφτες, επαρμένους και τυχοδιώκτες πρόκειται όπως, χρόνια τώρα, έχει αποδειχτεί. . .
Καλημέρα. Μακάρι να γίνει το θαύμα και να προκύψει κάτι το καλύτερο, το καλό είναι εξαιρετικά δύσκολο, από τις κάλπες. . .
Είμαστε περίεργος λαός .
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτα που για άλλους είναι αυτονόητα ,για μας είναι γραφικά.
θέλουμε πολύ δουλειά ακόμα...
σε πολλά....
Όντως! Το ζήτημα είναι ότι και την δουλειά την βαριόμαστε. . .
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό Βράδυ