Θα στρωθώ, λέω. Ξημέρωμα συννεφιασμένης μέρας. Επίμονο ψιλόβροχο να λερώνει τα τζάμια. Κρύο. Τρεις φορές με δύναμη θα ανοιγοκλείσω των χεριών τα δάχτυλα. Έξι ήχοι σαν τρεις. Θα καθίσω στο γραφείο. Γύρω μου σωρός ημερολόγια, βιβλία, σημειώσεις, χαρτιά, αποκόμματα, φωτογραφίες και κασέτες. Θα ανακατεύω χαρτιά, θα ψάχνω φωτογραφίες, θα ακούω τη φωνή σου. Κομματάκι – κομματάκι θα προσπαθώ να αναστήσω μήνες, μέρες, στιγμές. Τα πώς και τα γιατί θα έρχονται πλήθος. Ακόμα μια φορά θα παραδεχτώ τα λάθη μου. Τον εγωισμό μου. Το πόσο εύθικτος και υπερήφανος στάθηκα. Τόσο που όλα κατάντησαν μια τρικυμία του νου. Ένας διανοητικός Γολγοθάς. Μια βγαλμένη απόφαση.
Θα ξεφυλλίσω παλιά βιβλία. Θα ψάχνω τις σελίδες. Σελίδες που σημείωνα ημερομηνία, ώρα και τ’ όνομά σου. Θα αναλογιστώ. Θα ανασυνθέσω συναντήσεις, τόπους, χώρους και καταστάσεις. Όπως μπορώ. Και όσο. Θα σκύψω σε ημερολόγια και σημειώσεις. Ψιλόβροχο και να ακούω τη φωνή σου. Αυτή την κοριτσίστικη. Και θα λέω: “Θεέ μου τι βλάκας που ήμουνα! Πόσο λίγο προσπάθησα!”.
Σαν μαγνήτης το “αν” τη σκέψη θα τραβά. Κι εγώ θ’ αντιστέκομαι. Ότι πέρασε – πέρασε, θα λέω. Έγινε. Και πάει. Κι ας ερμηνεύω αλλιώς. Κι ας απ’ όπου θέλω συνεχίζω και τ’ αταίριαστα ταιριάζω. Κι όλο θ’ ανακατεύω κιτρινισμένα χαρτιά, ξεθωριασμένες φωτογραφίες, αποκόμματα διάφορα. Γραμμή θα περνάνε οι τόποι, τα πρόσωπα, οι συναντήσεις, οι καταστάσεις. Εγώ εκεί. Βυθισμένος στον πυρήνα της ύπαρξης. Αδύναμος σαν νιογέννητο γατί.
Όλο το πρωινό και όσο πάρει. Συντροφιά μ’ ένα σωρό τετράδια. Βιβλία και χαρτιά. Η κοριτσίστικη φωνή σου. Το ψιλόβροχο. Το κρύο. Ολόκληρη εσύ. Κι εγώ. Συντροφιά μ’ εσένα του τότε.
14/02/2007
τοτε...
ΑπάντησηΔιαγραφήτωρα;
σιωπη...
δεκτη αλλα οχι αποδεκτη...
καλημέρα σας,
ΑπάντησηΔιαγραφήδιακρίνω μια ευρύτερη θλίψη στα τελευταία σας, ή σφάλλω; Ελπίζω να σφάλλω.
πάρα πολύ όμορφο αυτό εδώ.
Οι σκέψεις έρχονται με κάθε αφορμή που τη θυμίζουν. Και τότε φτάνει και η μετάνοια για τις ύπουλες στιμγές που μας κράτησαν μακριά από τον αγώνα, από την προσπάθεια. Κι όμως μερικές η θύμηση κάνει παιχνίδια και επιτρέπει στη λησμονιά να επέλθει στην ψυχολογία εκείνης της στγμής. Δε μας αφήνει να νιώσουμε ό,τι τότε νιώθαμε. Διαθέτουμε μόνη την ανάμνηση των συναισθημάτων και όχι τον προβληματισμό της στιγμής. Μήπως όμως τώρα είναι καλύτερα;
ΑπάντησηΔιαγραφήαχ αυτές οι αναμνήσεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυντροφιά μ’ εσένα του τότε...!
Κανείς δε μπορεί να κάνει όσα πρέπει να γίνουν από δυο. Άλλωστε εμείς βλέπουμε πάντα τη μία όψη. Ποτέ δεν ξέρουμε πώς θα ήταν τα πράγματα αν...και τείνουμε να εξειδανικεύουμε το "αν". Τι Λέτε κι εσείς;
ΑπάντησηΔιαγραφή"η"
αείποτε νοιώθω ότι στα γραπτά σας συνήθως μετανοιώνεις για κάτι. μου βγάζετε ένα μελαγχολικό και παραπονεμένο "γιατί????".
ΑπάντησηΔιαγραφήμαζί σας ταξιδεύω σε όσα θέλω να ξεχάσω.
Πάνω στα λόγια που καίνε, αφήνω τούτο.Τους ταιριάζει και είναι το ίδιο όμορφο με αυτά.
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.zshare.net/audio/gulumcan-mp3.html
gulumcan" του Ahu Saglam Τούρκου βιολιστή και κιθαρίστα.
Καλημέρα και καλά να περάσεις το τριήμερο καλέ μου Αειποτε.
Βασιλική:
ΑπάντησηΔιαγραφή“Το σιγασθέν θνήσκει” [Πίνδαρος] κι αυτό δεν. Συνεπώς; Ζει και βασιλεύει! Όπου και όταν, φυσικά. . .
Krotkaya:
Και η θλίψη είναι μια κατάσταση του νου. Είμαι κομματάκι, αλλά το ελέγχω.
ο δείμος του πολίτη:
Τα πρόσωπα συγχέονται. Δεν είναι ένα, μα πολλά. Και πάντοτε: “Ο συγγραφέας δικαιούται να ψεύδεται” και “Ο ποιητής διαλέγει να χάνει”.
melomenos:
Του τότε “εκείνη” του τώρα εγώ να πως προκύπτουν τα “βάσανα”. . .
η:
Εγώ με το “αν” είμαι μαλωμένος. “Κανείς δε μπορεί να κάνει όσα πρέπει να γίνουν από δυο.” Αν κάνουμε το “πρέπει” “μπορούν” προσυπογράφω.
didymous skulls:
Μετανιώνω = Νιώθω ξανά. Κάπως έτσι. Ξορκίζω, μάλλον, φαντάσματα του παρελθόντος. Αν μαζί μου ταξιδεύετε σε όσα θέλετε να ξεχάσετε ξανασκεφτείτε το. Τα όσα θέλετε να ξεχάσετε εννοώ. . .
Xνούδι:
Συγκινητική η χειρονομία και τα λόγια σας. Ευτυχώς που υπάρχει το λογισμικό [μας] για να σας πέμψω ένα ευχαριστώ, μια ματιά και ένα χαμόγελο.
Καλό Απόγευμα, Καλό Τυρίμερο!
Kαλημέρα! Δέξου την πρόσκλησή μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα! Με έχετε στριμώξει κορίτσια. Πρώτα η Βασιλική και μετά εσείς. Σκέφτομαι, λοιπόν, να το κάνω! [και μου λύνετε και το πρόβλημα του "τι να μαγειρέψω σήμερα;"]. Πρώτα ο Θεός, αύριο θα υπάρχει. Α!, και ευχαριστώ που με βάζετε στην πεντάδα!
ΑπάντησηΔιαγραφή"Εγώ εκεί. Βυθισμένος στον πυρήνα της ύπαρξης. Αδύναμος σαν νιογέννητο γατί." :))
ΑπάντησηΔιαγραφήΘέλει κότσια να το παραδεχτεί κανείς.
Χαίρομαι.
Κι εγώ που χαιρόσαστε εσείς!
ΑπάντησηΔιαγραφή