Δέκα ιστοί. Κατακόρυφα φυτεμένοι. Ψηλοί. Βαμμένοι μ’ ένα γκριζάκι ανοιχτό. Περιποιημένοι. Οι δυο σε σχήμα γάμα. Σε μια διασταύρωση κεντρικής λεωφόρου με μια κάθετο. Σε αναμονή. Πάνω τους, σε λίγο, θα αναρτηθούν φανάρια κυκλοφορίας. Θα ρυθμίζουν την κίνηση. Πράσινο; Πέρνα. Κόκκινο; Ακίνητος. Πορτοκαλί; Ο Θεός βοηθός! Ακόμα μία ελεγχόμενη διασταύρωση στην πολύπαθη λεωφόρο. Ένα σταμάτα - ξεκίνα. Ένα περίμενε και σκέψου. Μεγάλη η λεωφόρος. Μακριά. Μακριά και στενή. Φορτωμένη. Και όλο φανάρια και φαναράκια. Κάθε τόσο και λιγάκι ένα κόκκινο, ένα πράσινο, ένα κάτι. Όλο φρένο – γκάζι, γκάζι - φρένο. Σκέτη αγανάκτηση. Και να βιάζεσαι. Και να μη μπορείς να ξεφύγεις. Και τα φανάρια αδιάφορα τη δουλίτσα τους. Άναψε – σβήσε – άλλαξε – άναψε - πέρνα – σταμάτα. Μέρα – νύχτα. Χειμώνα – καλοκαίρι.
Από το άλμπουμ: “Master Class Μισός Αιώνας Έλληνες Κιθαρίστες” ακούγεται το “El Vito” με τον κ. Ευάγγελο Μπουντούνη [100 Guitars].
09/02/2007
Σκέψου ότι κάθε λεωφόρος είναι σαν τη ζωή μας. Σταματάμε, παίρνουμε ανάσες από την κούραση και τα βάσανα και με το πράσινο ξανακινάμε για την επόμενη στάση. Αφήνουμε άλλους να μας προσπερνούν σε κάθε στάση κι ελπίζουμε να τους προλάβουμε στο δρόμο, αλλά εις μάτην. Μία κίνηση είναι ο κόσμος όλος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠορτοκαλί; Ο Θεός βοηθός! πολύ καλό! Έγραψε! Κιη μουσική πολύ όμορφη!
ΑπάντησηΔιαγραφή"η"
ο δείμος του πολίτη:
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ζωή, τελικώς, είναι όλα [τα σαν] . . .
"η":
Ευχαριστώ σας. Μας λείψατε!
Καλημέρα, Καλή Εβδομάδα