0281. Το Επιμέρους και το Όλον

Ψηφίδες οι εγγραφές. Πίνακας το ημερολόγιο. Το επιμέρους και το όλον. Πολύχρωμες ψηφίδες. Πολύχρωμος πίνακας. Ασπρόμαυρος από ασπρόμαυρες. Αν υπάρχει. Αν γίνει κατορθωτό. Και δεν είναι εύκολο. Χαλικάκι – χαλικάκι. Αριθμητική πρόοδος με λόγο ένα. Κάθε πετραδάκι με τις ιδιομορφίες, το χρώμα, τις γωνιές του. Και ο πίνακας; Υπάρχει; Είναι;

Με ενδιαφέρει το ύφος και το ήθος. Με ενδιαφέρει το επιμέρους. Και το όλον. Δεν έχω σχεδιάσει τον πίνακα. Εύχομαι να προκύψει. Από τις ψηφίδες που προσεκτικά σμιλεύω. Χρωματίζω. Διαμορφώνω. Υπάρχει, θαρρώ, στις εγγραφές συνέχεια και συνέπεια. Αλλά δεν είμαι ο πλέον κατάλληλος να το πει. Ίσως είναι μόνο η συνέπεια και συνέχεια του εαυτού μου που αντικρίζω ή θέλω να βλέπω.

Μου κάνει εντύπωση η χρονική διάρκεια κάποιων επισκέψεων. Με τις ώρες κυριολεκτικά. Οκτώ και έξι και τρεις. Και λέω:

Μπαά θα πήγαν με το ταίρι τους για καφέ, το σκύλο τους θα έβγαλαν βόλτα. Άλλα πράττουν και ο χρόνος κυλά. Αποκοιμήθηκαν βρε αδερφέ!

Και από την άλλη συλλογιέμαι:

Λες να τόση ώρα διαβάζουν; Να με ανακαλύψουν; Να γίνουν τα κείμενά μου η χαρά των ματιών τους;

Συνεχίζω. Πετραδάκι – πετραδάκι. Μερικές φορές με ευκολία. Κάποτε δύσκολα. Από τα έτοιμα άλλες. Με ένα τυποποιημένο, πλέον, αγχάκι. Δευτέρα, Τετάρτη, Παρασκευή. Το κάθε πετραδάκι με το χρώμα, το ύφος, τη σημασία του. Αυθύπαρκτο αλλά και μέρος του όλου. Κείμενο, εικόνα και ήχος. Να ταιριάξουν. Να συλλειτουργήσουν.

Ποιος κατέχει σήμερα την τέχνη του ψηφιδωτού; Πως “χτίζεται” ένας τέτοιος πίνακας χαλικάκι - χαλικάκι; Πως γίνεται να γίνει κάθε πετραδάκι πετράδι; Σκύβω το κεφάλι, συλλογίζομαι, καταθέτω. Ακόμα ένα, λέω. Για πόσο; 

Ακούγεται το Πολωνικό συγκρότημα Budka Suflera στο τραγούδι “Takie Tango”. Πρόκειται για μια διαδικτυακή γνωριμία που μου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις και ας μην Πολωνικά καταλαβαίνω γρι. 

23/02/2007