Τετάρτη 7 Φεβρουαρίου 2007

0273. Συνάντηση

Πέσανε σχεδόν ο ένας πάνω στον άλλο. Η τελευταία τους συνάντηση πριν έξι μήνες. Φιληθήκανε. Έμοιαζε να χαρήκανε και οι δυο. Για μια ακόμα φορά του έκανε εντύπωση το φυσικό της μέγεθος. Τα μάτια της στο ύψος των ματιών του. Δεν ήταν μόνοι τους. Εκείνη με μία κυρία, εκείνος με ένα συνάδελφο. Για νιοστή φορά ανταλλάξανε αριθμούς τηλεφώνου. 

Βιαζόντουσαν. “Να μου τηλεφωνήσεις οπωσδήποτε” του ταξίδεψε. “Καλά”, απάντησε δίχως ενθουσιασμό. Τράβηξε καθένας το δρόμο του.

Ταξίδεψε στο παρελθόν τους. Σχεδόν δεκαπέντε χρόνια γνωριμίας. Με τα πάνω της και τα κάτω της. Αλλιώς ξεκίνησε, αλλιώς τη θέλησε, αλλιώς κατέληξε. Δεν ήταν ό,τι θα επιθυμούσε. Το είχε όμως αποδεχθεί. Θυμήθηκε χώρους και συναντήσεις. Περιπτώσεις και περιστατικά. Μηνύματα που ταξιδέψανε. Τηλεφωνήματα που έγιναν. Αν εκείνη είχε συγκατανεύσει τα πράγματα θα είχαν πάρει άλλους δρόμους. Προσπάθησε. Απορρίφθηκε. Ίσως μετά επαίνων.

Και ήθελε και δεν ήθελε να τηλεφωνήσει. Προς το παρόν το δεύτερο έμοιαζε να έχει το πάνω χέρι. Αλλά το πρώτο καραδοκούσε. Τον προβλημάτιζε το νόημα της πράξης και κυρίως το μετά. Τι θα άλλαζε στην τάξη των κόσμων τους ένα τέτοιο τηλεφώνημα; Πόσες φορές είχε διαδραματιστεί η ίδια ιστορία; Κάθε που συναντιόντουσαν ένας στιγμιαίος ενθουσιασμός και ένα “Να μου τηλεφωνήσεις” η αντίδρασή της. Και ύστερα τίποτα. Μέχρι την επόμενη τυχαία συνάντηση.

Λοιπόν, όχι. Δε θα τηλεφωνούσε. Θα κρατούσε όμως την προοπτική. Τη δυνατότητα. Για την περίπτωση που δεν θα είχε, ή δεν θα ήθελε, τίποτα να πράξει. Για ένα ηλιόλουστο πρωινό. Για ένα συννεφιασμένο απόγευμα. Για μια μελαγχολική Κυριακή. Για μια λεπτή της μνήμης κατάσταση. Μια ασταθούς ισορροπίας στιγμή ιδιαίτερη. Όταν ο καιρός θα του πλάκωνε το στήθος. Όταν θα είχε οίστρο. Όταν η θύμηση της γλυκά θα τον νάρκωνε. Τότε ή ίσως ποτέ.


Ακούγεται το “Telephone Baby” [1960] με τον, Ελληνικής καταγωγής, Johnny Otis και, ολίγον από, Marci Lee.

Η φωτογραφία είναι λεπτομέρεια από δική μου τραβηγμένη στη Βενετία.


07/02/2007

14 σχόλια:

  1. Είναι αλήθεια ότι κάθε επανασύνδεση περνάει από πολλές σκέψεις και συχνά απορρίπτεται. Οι παλιές σχέσεις δύσκολα αναβιώνουν και ένα τηλεφώνημα είναι πολύ δύσκολο. Άσε που ξεκινάς με άλλες επιθυμ΄λιες μία επανασύνδεση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. κοιταξτε τωρα που κολλησα!
    στο: τηλεφωνησε μου!
    δεν ειπε: θα σου τηλεφωνησω ή το ουδετερο: να τηλεφωνηθουμε!
    ειπε: τηλεφωνησε μου!
    δινοντας την ευθυνη στον αλλο
    εμενα αυτο με τσαντιζει!
    σε ολες τις εκφρασεις του
    και σε κεινο το: χαθηκες!
    αντι του χαθηκαμε!
    κι εγω να τρεχω να εξηγω γιατι χαθηκα ενω στην πραγματικοτητα αλληλοχαθηκαμε, διοτι αλλιως, αν ο ενας διατηρουσε επαφη, θα ισχυε το μονομερες "χαθηκες", της ευθυνης
    τοτε.. μπορει και να τηλεφωνουσα..

    κατα τα αλλα... "Μια ασταθούς ισορροπίας στιγμή ιδιαίτερη", ας το κρατησουμε.. :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ο δείμος του πολίτη

    Η προοπτική μιας επανασύνδεσης καλό είναι να εξετάζεται. Πολύ φοβάμαι όμως ότι στην περίπτωση μας μιλάμε για ένα "μπαμ ηκούσθει στον αέρα" και έτερο ουδέν!

    orelia

    Δικαίως κολλήσατε στο συγκεκριμένο. Κι εγώ εκεί κολλάω. Σ' αυτό το αυτοκρατορικό πρόσταγμα και σε όλα όσα φανερώνει. Πάγια τακτική που δεν προσφέρεται για τίποτα περισσότερο. Τυπικότητα, τελικά, που αποπτερώνει και απογοητεύει. Τόσο που αναρωτιέται κανείς προς τι οι ασπασμοί και οι εναγκαλισμοί. Τέλος πάντων, και η εγγραφή που προέκυψε κέρδος είναι!


    Καλό Απόγευμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Έχουν το δίκιο τους λοιπόν αυτοί που λένε ότι στις λεπτομέρειες κρύβεται ο διάβολος!
    Καλησπέρα και εύγε για όσα προκύπτουν αβίαστα.
    :Ο)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. να κανουμε μια συμβαση Aeipote?
    θα σας δινω το εναυσμα, τις σκεψεις μου δηλαδη, προβληματισμους, κι εσεις θα τους εκφραζετε με την αρτιοτητα των λεξεων που χρησιμοποιειτε!
    "αυτοκρατορικό πρόσταγμα "
    "αποπτερώνει και απογοητεύει"
    "Τόσο που αναρωτιέται κανείς προς τι οι ασπασμοί και οι εναγκαλισμοί"

    πολυ καλός εισαστε μα την αληθεια!

    σαφως και κερδος υπηρξε και απο την απλη εγγραφη!

    δυο αυτα στα οποια συμφωνουμε!
    στο τριτο, φτου και βγαινω;; :)))

    καλο σας βραδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ας μείνει έτσι, λοιπόν, σαν δυνατότητα, σαν προοπτική, σαν κάτι που μπορεί και να γίνει.

    Κι αν έχει κάποιο νόημα θα γίνει.

    Καληνύχτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. simon says:

    “Στις λεπτομέρειες κρύβεται ο διάβολος!”
    Δεν το είχα ξανακούσει και μ’ αρέσει!
    Ευχαριστώ πολύ.

    Orelia:

    Με μπερδέψατε! Ποια τα που συμφωνούμε δύο και το που τρίτο διαφωνούμε ποιο; Για τη σύμβαση να το συζητήσουμε! Ευχαριστώ σας, όπως και να έχει.


    Composition Doll:

    Ας μείνει, λοιπόν! Σαν βέλος στη φαρέτρα για αντίσταση στις δύσκολες στιγμές. . .

    Βασιλική:

    Εμένα μου αρέσουν οι μάσκες. Οι μασκαράδες δεν μου αρέσουν!
    Σχετικό!


    Καλό Απομεσήμερο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Μούμπλε...
    Εμένα πάλι με συναρπάζουν οι ανοιχτές πιθανότητες....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ήγουν; P > 0,6 ας πούμε; Και τι το P;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. σας μπερδεψα αδικως Αειποτε!
    εσεις σημειωσατε μια συμφωνια μας στο προηγουμενο σας ποστ κι αλλη μια σε τουτο
    εκανα κι εγω μια πλακιτσα: στο τριτο που θα συμφωνησουμε, πτου και βγαινω!
    τιποτε περισσοτερο! :))

    καλο σας απογευμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Έχω την εντύπωση φίλε μου, ότι είναι υπεκφυγή αμηχανίας το "να τηλεφωνηθούμε", ίσως μετανοιώνουμε γιατί ανοιχτήκαμε στην συνάντηση και μεταθέτουμε στο -αβέβαιο- μέλλον τη συνέχεια..

    (Εμένα μου αρέσει και η φωτογραφία με τις μάσκες αλλά και εκείνη του βιτρώ! Από τις καλύτερες επιλογές σας!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Σωστή η υπόθεση αλλά όχι για την συγκεκριμένη περίπτωση. Επαναλαμβανόμενη αμηχανία παύει να είναι τέτοια. Μάλλον για γενικευμένη αδυναμία επικοινωνίας πρόκειται. . .

    Είναι δύσκολο να συνδυάσει κανείς κείμενο, εικόνα και ήχο. Προσπαθώ.
    Ευχαριστώ.

    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή