Τετάρτη 20 Δεκεμβρίου 2006

0252. “Έχω και Κότερο!” [ΝΚ]

Η γνωστή ατάκα του Κώστα Βουτσά, από την κλασσική Ελληνική κωμωδία Κορίτσια για φίλημα, “Έχω και κότερο! Πάμε μια βόλτα;” Μου έρχεται συχνά στο νου. Έρχεται βεβαίως παραλλαγμένη. Μετασχηματισμένη σε: “Έχω και ημερολόγιο! Θέλεις να το διαβάσεις;”. Και έρχεται με τη συχνότητα που ερχότανε και στα χείλη του ψεύτικου κ. Ράμογλου της ταινίας όταν εναγωνίως προσπαθούσε να πείσει την ξανθιά καλλονή για τα πλούτη και τα προσόντα του.

Γράφουμε και δημοσιοποιούμε γιατί επιθυμούμε να μοιραστούμε τις σκέψεις και τις εμπειρίες μας. Γιατί, καλώς ή κακώς, θεωρούμε ότι η προσπάθεια μας αυτή αξίζει τον κόπο να γίνει γνωστή. Γιατί πιστεύουμε ότι υπάρχουν συνάνθρωποι που θα αντλήσουν, μια μικρή έστω, ευχαρίστηση από τα κείμενά μας. Που θα επιστρέψουν για να διαβάσουν τα καινούργια. Που θα κάνουν πέντε παραπέρα σκέψεις. Που θα συμφωνήσουν ή θα διαφωνήσουν. Που θα βρουν κάτι χρήσιμο, χαριτωμένο ή ωφέλιμο. Γιατί έχουμε, τελικά, την ανθρώπινη ματαιοδοξία του να είμαστε αρεστοί σε γνωστούς και αγνώστους.

Και οι άγνωστοι είναι άγνωστοι. Οι γνωστοί όμως; Ιδού ο πειρασμός του “Έχω και ημερολόγιο! Θέλεις να το διαβάσεις;” που αναφύεται. Το έχω κάνει, ευσχήμως πιστεύω, με μερικούς γνωστούς και, ειλικρινά, δε μου άρεσε. Σε μία περίπτωση μάλιστα το είπα εν ψυχρώ και εν μέση οδώ, και το “ευσχήμως” πήγε περίπατο. Ήταν όμως ειδική περίπτωση. Κάποιες εγγραφές είχαν γεννηθεί από την μεταξύ μας σχέση. Και αυτό είναι ένα πρόβλημα. Πόσο αποδεκτό είναι όταν, γενικώς, εμπνέεσαι από κάποιους ανθρώπους και προκύπτουν κείμενα και κινήσεις οι εμπνέοντες να τα αγνοούν;

Είναι δυνατόν, λοιπόν, να επαφίεσαι στην τύχη και μόνο για το ποιοι θα σε επισκεφθούν και θα διαβάσουν τα κείμενα σου; Κομμάτι άχαρο δεν είναι; Και πώς να γνωστοποιήσεις, να προσκαλέσεις, να διαβαστείς; Κι αν το πεις μια φορά, φτάνει; Κακά τα ψέματα μερικές εγγραφές γεννιούνται από και για συγκεκριμένα άτομα και είναι επιθυμητό, και νόμιμο, να το γνωρίζουν. Όμως ο βίος είναι πολύπλοκη και χαοτική κατάσταση. Σχέσεις γεννιούνται και πεθαίνουν. Άνθρωποι ανταμώνουν και χάνονται. Πορείες ζωής τέμνονται, παραλληλίζονται και αποκλίνουν.

Μένει ο πειρασμός: “Έχω και ημερολόγιο! Θέλεις να το διαβάσεις;”. Και μου έρχεται στα χείλη. Και το απωθώ. Δε θέλω να το λέω. Όσο μπορώ το αποφεύγω. Και αναρωτιέμαι. Πόσοι και ποιοι από τους γνωστούς και εμπλεκόμενους γνωρίζουν και έρχονται και διαβάζουν; Και πόσα και τι αντιλαμβάνονται; Τι αποκομίζουν; Μένω με την απορία. Και συνεχίζω. Σκέφτομαι. Αναπολώ. Ελπίζω. Δημοσιοποιώ. Για όσο κρατήσει. Για όσο δύναμαι και επιθυμώ. Και ας μην τα διαβάζουν μερικοί – μερικοί. Κι ας γλίχομαι [άλλως: σφοδρώς επιθυμώ]!


Εξαιρετικά αφιερωμένο σε όσους θα ήθελα να έχουν πρόσβαση στο ημερολόγιο μου και για λόγους, α ή β ή γ, δεν έχουν το τραγούδι του Σταμάτη Σπανουδάκη “Μια Ζωή σου Χάρισα” με τον Γιάννη Πάριο. 




Ο εικονιζόμενος πίνακας, “Le secret” του 1876, είναι έργο του William Bouguereau.

20/12/2006

24 σχόλια:

  1. Ειναι πιο ευκολο να δειξεις τις προσωπικες σου σκεψεις σε αγνωστο παρα σε εκεινον, για τον οποιο εχουν γινει.

    Την φραση "αγαπω την Μ." αλλιως την λες οταν μιλας με εναν διαδικτυακο γνωστο και αλλιως οταν κυττας την Μ. στα ματια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Υ.Γ. Εχω και κοτερο ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Με τη διαφορά ότι ο άγνωστος δύσκολα σε εμπνέει ενώ η Μ[αιρούλα]! Και βεβαίως το "αγαπώ" το μπουμπουνίζεις μόνο όταν κοιτάς την/τον άλλη/ο στα μάτια. Ένα από τα καλά του νε έχεις, γενικώς, μεγαλώσει θαρρώ. Εσύ πάντως είσαι από τους προνομιούχους έχεις και κότερο και ημερολόγιο!
    Να είσαι πάντα καλά, Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αείποτε, το θέσατε πολύ καλά! Χα χα χα! Σαν τα παιδιά που επιδεικνύουν το καινούριο τους παιχνίδι νιώθω καμιά φορά, αν και δεν το ΄χω γνωστοποιήσει σε άλλους πέρα απ΄τις αδερφές μου! Καλημέρα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. εγω παλι ως η γνωστη αγνωστη 'ασχετη' εμεινα αυτην την φορα στο τραγουδι...

    στην χαρισα...
    καταλαβες;
    οχι!
    καταλαβα εγω, δυστυχως...
    αλλα χαρισμα...
    ετσι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. renata: Κάπως έτσι. Είναι πειρασμός, πάντως. Σου έρχεται να το ξεστομίσεις. Σε μερικούς ίσως θα πρέπει να τολμήσετε να το πείτε. Δε ξέρετε τι χάνουν!

    Καλημέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. βασιλική: Έχετε και σεις τα προβλήματά σας! Ελπίζω να μην σας στεναχώρισα θυμίζοντας σας πράγματα που δεν πλέον επιθυμείτε να σκέπτεσθε.

    Καλημέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. μα ισα ισα αυτα πρεπει να σκεφτομαι...
    η Ληθη δεν μου ταιριαζει...
    καλυτερα Πονος παρα Ληθη...
    ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Εσείς γνωρίζετε καλύτερα αλλά στενάχωρα μου μοιάζουν όλα αυτά για να λειτουργούν σε πρώτο επίπεδο. Σε δεύτερο και τρίτο όλοι έχουμε τις πληγές μας, αλλά σε πρώτο; Κι αν είναι πρόσφατο μέρες που είναι επιχειρίστε την ανατροπή. Ότι πέρασε πέρασε. Πιστέψτε στο απίστευτο για να σας φανερωθεί. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. δεν υπαρχουν επιπεδα...
    τουλαχιστον σε μενα δεν λειτουργουν...
    οταν ποναω, ποναω...
    οταν κλαιω, κλαιω...
    οταν γελαω, γελαω...
    οταν θυμωνω, θυμωνω...
    στα αισθηματα μου δεν υπαρχουν 'γκρι' αποχρωσεις...
    καλως; κακως;
    ετσι ειμαι...
    τωρα για τις μερες που διανυουμε ας μην το συζητησουμε καλυτερα...
    θα περασουν...
    που θα παει θα περασουν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Σεβαστή η άποψή σας. Και απόλυτη. Η απόχρωση, του γκρι έστω, αποτελεί, θαρρώ, την έκφραση του μέτρου. Το να μην υπάρχουν τοπικά μέγιστα και ελάχιστα αλλά μόνο απόλυτα μόνο προβλήματα μπορεί να δημιουργήσει. Εύχομαι, όπως και να έχει, το καλύτερο δυνατό. . .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. αρα να αντιληφθω οτι...
    ειμαι απολυτη και ως εκ' τουτου χωρις μετρο και κατ' επεκταση δημιουργος προβληματων...
    μαλιστα...

    -να αυτομαστιγωθω τωρα; ή αργοτερα;
    χιουμορ ειναι...-

    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Τι να πω; Μην το παίρνετε στραβά. Εγώ μαζί σας είμαι. . .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Το ζήτημα για μένα ότι δημοσιοποιείς έναν προβληματισμό σου, μία σκέψη σου, μία ιδέα σου και μένεις εκεί. Άλλοι το διαβάζουν και άλλοι το σχολιάζουν. Έχει σημασία τόσο μεγάλη η αναγνωσιμότητα; Το μηερολόγιο των παιδικών μας χρόνων δεν είχε στόχο να το διαβάσουμε σε φίλους. Το γράφαμε για εμάς. Σήμερα πια χανόμαστε στη λογική της προβολής. Δεν είσια μόνο εσύ, είμαι κι εγώ έτσι και τόσοι άλλοι. Το λέω στο γείτονα για να το ακούω κι εγώ. Μένουμε όμως στη στείρα λογική της ανάγνωσης. Κάποιοι βγαίνουν και σε κανάλια και σε σταθμούς και το "παίζουν" κάπως. Ίσως πια πρέπει να κοιτάξουμε να αρέσουμε σε εμάς και να γράφουμε ό,τι μας αρέσει. Ας το παλέψουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Καλημέρα, ας το συζητήσουμε.
    Δεν μιλώ για την αναγνωσιμότητα γενικώς αλλά για αναγνωσιμότητα από συγκεκριμένα άτομα και για συγκεκριμένους λόγους. Αν εγώ, π.χ., προκάλεσα, με οιοδήποτε τρόπο, την συγγραφή ενός κειμένου θα επιθυμούσα να το γνωρίζω. Όσον αφορά τα ημερολόγια υπάρχει μια ειδοποιός διαφορά. Οι περισσότεροι διατηρούν ημερολόγιο, δεν μιλώ για "blog", για τον εαυτό τους υπάρχουν όμως και μερικοί που γράφουν έχοντας κατά νου ότι και άλλοι θα διαβάσουν τα κείμενα τους. Υπάρχουν σε κάθε "σχολή" πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα. Φυσικά όλα ξεκινούν από το "γράφω για εμένα" αλλά δεν καταλήγουν και όλα εκεί. Η λογική της προβολής εγγενώς, θαρρώ, υπάρχει στο χώρο. Είναι και πάλι θέμα μέτρου το πόσο και πως. Συμφωνώ απολύτως με το "πρέπει να κοιτάξουμε να αρέσουμε σε εμάς και να γράφουμε ό,τι μας αρέσει" και το έχω ήδη γράψει περισσότερες από μία φορές στο "aeipote.blogspot.com". Συνειδητά το επιδιώκω.
    Ας το παλέψουμε, λοιπόν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. και σας ευχαριστω...
    απλα προλαβε ο χρονος την κινηση μου...
    συγνωμη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Καλημέρα.
    Στο φτερό όμως γιατί πλάλωσε δουλίτσα αυτές τις μέρες.
    :Ο)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Να είσαι καλά! Καλό είναι, θαρρώ, που υπάρχει δουλίτσα!

    Καλό απογευματάκι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Θα συμφωνήσω στην τελική. Εξ ιδίων κρίνοντας επανλαμβάνω ότι το παλέυω. Δεν νομίζω ότι αρκει, μια και ό,τι έχω δημοσιεύσει στόχο έχει να το διαβάσουν οι άλλοι (π.χ. μελέτες και γενικότερα σχόλια). Απλά το κείμενό σου συμπίπτει σε κάποιες γραμμές με σχόλιο άλλου ιστολόγου για άλλο ιστολόγο. Και στην περίπτωση που θα ήθελες να το γνωρίζεις συμφωνώ. Μετά το κείμενό μου για τη θανατική ποινή με ίδια επιχειρήματα (αν και φτωχότερο σε έκταση λόγω υποχρέωσης του αρθρογράφου) είδα σχετικό κείμεο στην Καθημερινή. Συμβαίνει. Αναλόγως είδα και ιστολόγων να εμπνέονται από posts άλλων ιστολόγων, χωρίς καν να τους αναφέρουν. Για λόγους τουλάχιστον επιστημονικής ευλάβειας είναι καλό να αναφέρεται (και με link μάλιστα εδώ) ο εμπνεύσας ή αυτός με τον οποίο διαφωνούμε σε κείμενό του, όπως ισχύει στις βιβλιογραφικές παραπομπές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Χαίρομαι για την, τελική, συμφωνία. Θαρρώ όμως ότι υπάρχει μια μικρή παρεξήγηση. Όταν έγραψα για εμπνέοντες ενοούσα μέσα στα πλαίσια μιας σχέσης ή συναναστροφής. "Εμπνεύσεις" που κινούνται στις παρυφές της λογοκλοπής ή την ολοκληρώνουν προφανώς είναι απαράδεκτες και καταδικαστέες. Το να αναφέρεις στην περίπτωση τέτοιας "έμπνευσης" την πηγή δεν είναι στην διακριτική σου ευχέρεια αλλά αποτελεί υποχρέωση σου. Τέτοιες "πηγές" πρέπει να δηλώνονται με τρόπο σαφή και ξεκάθαρο. Τώρα αν το κείμενο μου "συμπίπτει σε κάποιες γραμμές με σχόλιο άλλου ιστολόγου για άλλο ιστολόγο" ομολογώ ότι αγνοώ για ποιους ιστολόγους πρόκειται και φυσικά και το σχετικό σχόλιο. . .

    Καλό Βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Δεν έκανα καμία αναφορά σε εσένα. Χρησιμοποίησα το αοριστολογικό β΄πρόσωπο. Ούτε έκανα καμία μομφή σε κάτι που έκανες κακό. Κάθε άλλο. Αν το αντιλαμβανόμουν ή θα προσπερνούσα και δε θα σχολίαζα ή θα το κατέκρινα με την πρώτη ατάκα. Συμφωνούμε εν τέλει σε όλα. Καμία διαφωνία ή παρεξήγηση αντιλήψεων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Χαίρομαι που όλα είναι ξεκάθαρα!

    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή