0249. Πάνος + Χάρης Κατσιμίχας [ΝΚ]

Αγόρασα προχθές το καινούργιο άλμπουμ των αδελφών Κατσιμίχα. Ονομασία; “ The Best + The Rest - Μουσική ανθολογία”. Το άλμπουμ αποτελείτε από τρία [3] CD το καθένα από τα οποία περιέχει δεκαεπτά [17] τραγούδια. Το είδα στα δισκοπωλεία και άστραψε το μάτι μου! “Ωραία!” σκέφτηκα, “Ευκαιρία να αποκτήσουμε τα καλλίτερά τους!”. Πάντοτε μου αρέσανε αυτά τα αδέλφια. Είχα αξιωθεί να αγοράσω μόνο ένα δίσκο τους [ΑΠΡΙΛΗ ΨΕΥΤΗ] και αυτόν σε βινίλιο. Έσπευσα, λοιπόν, να αποκτήσω το άλμπουμ. Και απογοητεύτηκα! Συνοδευτικό των 3 CD ένα νέτο – σκέτο φτωχό και απογοητευτικό τετρασέλιδο, κι εκεί, στην τέταρτη παράγραφο, η έκπληξη:

“Όλα τα κομμάτια ξαναγράφτηκαν στο στούντιο από την αρχή, με βάση τις αυθεντικές παρτιτούρες”. . .

Τόμπολα, εγώ!

Στις εξωτερικές όψεις του άλμπουμ όμως η παραμικρή πληροφορία ότι πρόκειται για επανεκτελέσεις.

Δεν θα έπρεπε να υπάρχει αυτή η πληροφορία, έστω και με μικρά γραμματάκια;

Πάντα προσέχω το συγκεκριμένο σημείο στους δίσκους που αγοράζω. Την έχω πάθει αρκετές φορές, και εκνευρίζομαι αφάνταστα όταν συμβαίνει. Δεν εξετάζω το αν οι καινούργιες εκτελέσεις είναι καλλίτερες ή χειρότερες, που συνήθως είναι χειρότερες, αλλά το γεγονός ότι σου πλασάρουν άλλο από αυτό που θεωρείς ότι αγοράζεις. Αν το γνώριζα, λοιπόν, πολύ θα το σκεφτόμουνα το να αγοράσω.

Για το συγκεκριμένο έργο ο κανόνας μοιάζει, αρχικά τουλάχιστον και πάντοτε για μένα, να επαληθεύεται. Δεν μου αρέσουν οι επανεκτελέσεις τους. Το “Ρίτα-Ριτάκι” για παράδειγμα μου ακούγεται απονευρωμένο με άτονα φωνητικά. Το εξαιρετικό, στην αρχική του εκτέλεση πάντα, “Τα Χίλια Γράμματα” μοιάζει να έχει χάσει τον ρυθμό και την οξύτητά του. Το “Αμοργιανό μου Πέρασμα”, από την άλλη, που δεν το είχα ξανακούσει μου φάνηκε εκπληκτικό.

Θα ακούσω, φυσικά, προσεκτικά αρκετές φορές τα τραγούδια αλλά η μαγεία του ότι απέκτησα τα καλλίτερα, κατά την δική τους κρίση, τραγούδια τους πάει, πέταξε. Και είναι κρίμα. . .

Ακούγεται το “Αμοργιανό μου Πέρασμα” με Χάρη + Πάνο Κατσιμίχα βεβαίως, βεβαίως. . .

13/12/2006