Τετάρτη 15 Αυγούστου 2007

0356. Πρωινά

Δρόμοι με μικρή κίνηση. Δρόμοι που οδηγούν στη θάλασσα. Ώρα πρωινή, που η μέρα ακόμη τεντώνεται. Όπως το κορμί. Διαδρομή με το αυτοκίνητο. Δεξιά η θάλασσα. Αριστερά τα έργα των ανθρώπων. Αίσθημα χαράς και προσμονής. Το αεράκι από το ανοιχτό παράθυρο, η μεταβαλλόμενη θέα. Ο κυματισμός.

Άφιξη. Τα ογδόντα, συνολικά, σκαλιά της καθόδου. “Μια θάλασσα μικρή”. Κι ο βράχος, εκεί, σαν άγκυρα. Το αγαπημένο, πλέον, σημείο. Οι ίδιες κινήσεις. Η ιδία αγαλλίαση της επαφής. Η θάλασσα! Κρύα, τόσο που ν’ ανατριχιάζει το δέρμα, να αφυπνίζεται η μνήμη. Το νησάκι, απέναντι, σαν σκαντζόχοιρος δίχως αγκάθια.

Ένα μικρό μυστήριο το γιατί η επαφή με τη θάλασσα φέρνει στην επιφάνεια τις ίδιες σκέψεις, τα ίδια πρόσωπα. Κάθε φορά. Κάθε χρόνο. Πρόσωπα με ρόλους πρωταγωνιστή σε έργα που παίχτηκαν και πάνε. Μένει η ανάμνηση να επανέρχεται και να βασανίζει. Η απορία για το αν η τελευταία πράξη ήταν αυτή που ταίριαζε ή όχι.

Στου νερού τη μέση. Κυκλωμένος από σκέψεις και πρόσωπα συγκεκριμένα. Με τον ήλιο, απέναντι, να ψηλώνει και να καίει. Εικόνες που έρχονται. Εικόνες που φεύγουν. Κομμάτια παρελθόντος που ζωντανεύουν. Γεγονότα, περιστατικά, στιγμές. 

Η μνήμη αρχιτέκτονας που στήνει σκηνικά επάνω στο κύμα. Να κολυμπάς και να συλλογιέσαι. Να κολυμπάς και να τυραννιέσαι. Έτσι. Γιατί τα που όπως πέρασαν πέρασαν. Για τα που δε στάθηκες ικανός ν’ αλλάξεις. Για όλα όσα πόθησες και δε γεύτηκες.

Η θάλασσα μια μάζα ζωντανή που σε σηκώνει. Σε δέχεται. Σε δροσίζει. Για μια ώρα, σχεδόν, εσύ, οι σκέψεις σου κι αυτή. Μια καλή ευκαιρία για ενδοσκόπηση, για αναζήτηση των σημείων που η ζωή σου στράβωσε ή άλλαξε. Μια καλή ευκαιρία για ανασυγκρότηση και χάραξη πορείας. Κάτω απ’ το γαλάζιο τ’ ουρανού, μέσα στο μπλε της θάλασσας.


[Συμφώνως μα τα της προηγούμενης εγγραφής] Ακούγεται το εξαιρετικό, κατά τη γνώμη μου πάντοτε, “The Green Leaves of Summer”, των Dimitri Tiomkin και Paul Francis Webster, από το συγκρότημα των Brothers Four. Το συγκεκριμένο τραγούδι αποτελεί το κύριο θέμα της κινηματογραφικής ταινίας “The Alamo”, του 1960 με τον John Wayne. Αν κρίνω από την ιστορία της ταινίας, την οποία δεν έχω δει, και τους στίχους του τραγουδιού θα πρέπει να έχουμε το συνδυασμό που σκοτώνει. . .

Υ.Γ. Έτη Πολλά και Καλά σε Όλες/Όλους Όσες/Όσους σήμερα έχουν την ονομαστική τους γιορτή.

 15/08/2007

6 σχόλια:

  1. έχω την εντύπωση πως όλες μας οι αλήθειες φανερώνονται όταν σταματάμε να τις φοβόμαστε ή ίσως,όταν πιά δεν μας πικραίνουν.
    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Συμφωνώ με τις δυο τελευταίες σας παραγράφους, Αείποτε! Ειδικά με το "Μια καλή ευκαιρία για ανασυγκρότηση και χάραξη πορείας"!

    Χρόνια πολλά! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. kale mou Aeipote poso agapate to ble tis thalassas kai to galazio tou ouranou?
    kai ego ta latrevo...kai omologo oti aftes tis imeres pou to nisi edo vouliazei me pianei thlipsi kai stenoxoria...gemizoun ton ble tis thalassas me ksaplostres kai phones...to galazio t'ouranou me kafsaeria apo ta politelestata kai terastia gia tou dromous tou nisiou zeep...Den tous thelo tetoious anthropous edo....Sinxorestemai alitheia...aftoi theloun na feroun tin poli sto mikro afto nisi...theloun na sindiasoun tin galini tou topou me tin politeleia tou ilikou kosmou.......den ginonde afta...parola afta omos etsi einai aftes tis imeres edo se mas...kai etsi oi stigmes pou analogizeste kai vionetai den vriskoun tis sinthikes gia na anadithoun...toulaxiston aftes tis imeres....se ligo kairo omos pali oi paralies tha adeiasoun ta zeep tha figoun kai i fisi tha anasanei...kai emeis olomonaxoi tha xeromaste tin dinami kai tin energeia pou xarizei to ble tis thalassas kai to galazio t'ouranou.
    Pragmatika tha ithela na min me pareksigisete ean omos to kanete isos na min exete kai adiko ...den einai oti den xeromai na xeretai o kosmos tin omorfia tou nisiou...den einai afto...den mou aresei i den andexo aftin tin katalipsi kai ton mi sevasmo pou sterounde aftoi oi anthropoi....isos eimai kai ego enas apo olous aftous pou krino toso ma toso afstira...
    kalo sas banio pandos sas efxomai ..ta proina einai ta kalitera......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Υπάρχει πιό κατάλληλο περιβάλλον?
    Ο φυσικός μας χώρος είναι Αείποτε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ο/Η ερμία:

    Μακάρι να μπορούσαμε να διαλέξουμε τις στιγμές που οι αλήθειες [μας] φανερώνονται. Το ζήτημα παραμένει πώς τις διαχειρίζεται κανείς. . .
    :-)

    Ο/Η renata:

    Ώστε κι εσείς θαλασσοστοχαστική;
    Να είσαστε καλά!

    Ο/Η propetis:

    Είναι γεγονός: Βάρβαροι υπάρχουν και κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Αλλά η δύναμη και το πλήθος τους πολλαπλασιάζονται όταν βρίσκουν κατάλληλο κλίμα και συνενόχους ή ανθρώπους που δεν αντιδρούν. Είναι αυτό που λέω σε παρόμοιες εριπτώσεις:
    Όταν δεν αντιδράς δεν βοηθάς τον άλλο να γίνει καλύτερος. . .

    Ο/Η aqua:

    Καλώς την, την τρίτη θαλασσοστοχαστική!

    Ο/Η ο δείμος του πολίτη:

    Ευχαριστώ πολύ.


    Καλημέρα. Να είσαστε χαρούμενοι και καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή