Πόσες φορές θα προγραμματίσεις και θα αποτύχεις; Την κάθε φορά που έχεις χρόνο μπροστά σου προγραμματίζεις διάφορα. Θα φτιάξεις αυτό, και ‘κείνο και τ’ άλλο. Συνήθως κάνεις κάτι λίγο από το “αυτό” και είσαι και ευχαριστημένος. Έτσι και αυτή τη φορά. Κανονική άδεια πέντε ημερών που, για οικογενειακούς λόγους, τη ξόδεψες, χαλαρά ομολογουμένως, επιτόπου. Τα σχέδια σου όμως τα είχες κάνει! Μάλιστα τους είχες δώσει και όνομα. Αυτό του τίτλου: Project Δήμητρα (αμ! Το δουλεύεις το εγγλέζικο, τι θαρρούμε;). Τώρα γιατί “Δήμητρα” είναι μια άλλη ιστορία. Προγραμμάτιζες, λοιπόν, για πολλοστή φορά να βάλεις τάξη στο χάος. Να παλέψεις, κι αυτή είναι η λέξη, με τα αντικείμενα που σε περιτριγυρίζουν. Με τα αντικείμενα που έχεις στην κατοχή σου. Έχεις πειστεί πλέον ότι καμιά ανακατάταξή τους δεν μπορεί να ελευθερώσει χώρο. Πρέπει να το αποφασίσεις. Κάποια από αυτά θα πρέπει να τα πετάξεις, να τα χαρίσεις, να τα πουλήσεις, ίσως, να τα εξαφανίσεις. Δεν αρκεί το να τα αποσύρεις ή να τα κρύψεις σε ντουλάπες, συρτάρια, ράφια ή μπουφέδες. Δε χωράνε πια!
Και πώς να κάνεις κάτι τέτοιο; Πώς να αποχωριστείς έντυπα που κράτησες στα χέρια σου, τα ξεφύλλισες και τ’ αγάπησες; Πώς να δεις εκατοντάδες ασημένια δισκάκια και πλήθος δισκέτες στα σκουπίδια; Με τι καρδιά να τα πετάξεις; Και δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι ίσως και να τα χρειαστείς αύριο. Κάθε άλλο. Για τα δισκάκια, κυρίως, πάει! Πέρασε η σειρά τους. Άχρηστα είναι και το γνωρίζεις. Τα έντυπα, ωστόσο, είναι άλλη ιστορία. Έχουν τη χάρη τους. Επιτρέπουν αναδρομές, ζωντανεύουν μνήμες και εποχές.
Το γυροφέρνεις στο μυαλό σου καιρό τώρα. “Πρέπει να απαλλαγώ από ένα σωρό πράγματα. Πρέπει να ξεσκαρτάρω. Να πετάξω έντυπα, CD, DVD και άλλα”. Το γυροφέρνεις, σε απασχολεί, σε προβληματίζει. Από την άλλη ψάχνεις δικαιολογίες, αναβάλλεις και μεταθέτεις. “Πόσα περιοδικά χωράει, ανά τετραγωνικό μέτρο, μια κατοικία;” συλλογιέσαι. “Πόσα ασημένια δισκάκια, αυτοκινητάκια, αεροπλανάκια, τανκς και άλλα;”. Δεν υπάρχει απάντηση στο ερώτημά σου. Γνωρίζεις ότι πρέπει να το κάνεις. Θα το κάνεις! “Αχ! βρε Δήμητρα! Με ζορίζεις! Πολύ με ζορίζεις!” μονολογείς μουρμουρίζοντας και όλο το project της σκέφτεσαι.
Τις έφαγες τις πέντε μέρες της άδειας σου. Έφτασε ακόμα ένα Σαββατοκύριακο και παραμένει αμετάβλητος ο όγκος των αντικειμένων που μάζεψες στη πορεία της ζωής σου. Περιοδικά, CD, DVD, δισκέτες και οι συλλογές σου: αυτοκίνητα, τανκς, αεροπλάνα. Χώρια τα άλλα. Τα σκορπίσματα. Παλιοί Η/Υ, μόνιτορ, μητρικές, drives, εκτυπωτές και πλήθος χαρτιά και εκτυπώσεις. Δεν έκανες τίποτα απολύτως επί της ουσίας. Μια πρόχειρη απογραφή μόνο που σε τρόμαξε. “Πότε πρόλαβα και τα μάζεψα όλα αυτά;” αναρωτήθηκες. “Τριανταπέντε χρόνια, και βάλε, μαζεύεις και πετάς ελάχιστα. Τι περίμενες;”.
Το φιλοσοφείς. Το προσεγγίζεις. Τι είναι η ζωή, ο άνθρωπος, ο παφλασμός των κυμάτων; Τέτοια! Άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε. Αλλά σε καίει. Το θέλεις να απαλλαγείς, να ανασάνεις. Μοιάζει περίεργο, ίσως, αλλά ότι ονειρεύεσαι είναι μεγάλα δωμάτια με ελάχιστη επίπλωση. Ένα έπιπλο - γραφείο με τα στοιχειώδη και μόνο. Το “project - Δήμητρα”, πρόκληση και στόχος, πρέπει να ολοκληρωθεί. Σωστά και πλήρως. Πάλεψε το, λοιπόν, προχώρησε! Με τόλμη και αποφασιστικότητα!
Project – Δήμητρα. Αφτό!
Tango Notturno - Alfred Hause.
26/06/2009
Αν μπορείτε να τα αποχωριστείτε δίχως μεγαλο συναισθηματικό κόστος, καν'τε το. Διαφορετικά ξανασκεφτείτε το
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσωπικα πετώ τα πάντα σχεδόν. Αλλά έχω αλλάξει και κάποια σπίτια στη ζωή μου και κατάλαβα ότι δεν μπορω να είμαι συλλέκτρια πολλών πραγμάτων
Συνήθως ακολουθώ το αυτοσχέδιο μότο: "ό,τι δε θυμάμαι ότι το έχω δεν πρόκειται να το αναζητήσω, άρα δεν το χρειάζομαι"
Αλλά είπαμε ο καθενας μας ειναι διαφορετικός. Κι επιπλέον είμαι σίγουρη ότι έχετε πολυ καλυτερη μνήμη από εμένα :)
Καλό σας βραδυ :)
Πραγματικά είναι και ζήτημα μνήμης.. . Όπως και να έχει υπάρχουν δυσκολίες που ξεκινούν από το συναισθηματικό πεδίο και φτάνουν μέχρι και το πρακτικό. Θα μου πάρει χρόνο αλλά πιστεύω ότι θα τα καταφέρω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό βράδυ και σ' Εσάς!
:)x2