0641. Ματίας Σαντόρφ Και Ιούλιος Βερν

Μέσα της δεκαετίας του ’60. Μένουμε στην Κάτω Ηλιούπολη. Στην Α20, κοντά στην πλατεία Αεροπορίας. Πηγαίνω ακόμα στο Δημοτικό. Ο πατέρας μου φέρνει στο σπίτι τον πρώτο τόμο της εγκυκλοπαίδειας Πάπυρος – Λαρούς. Χαμηλά στη ράχη έχει χαραγμένο το όνομά του ΙΩΑΝ. Ν. ΚΧΧΧΧΧΧΧΧΧ. Μαζί φέρνει και δυο τόμους με εικονογραφημένη την Ιστορία του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου του Ρεϊμόν Καρτιέ. Την ίδια εποχή φτάνουν στην Α20 και τα πρώτα μυθιστορήματα. Πρόκειται για 8 βιβλία του Ιούλιου Βερν.

Δεν θυμάμαι αν τα βιβλία ήρθαν όλα μαζί ή τμηματικά. Θυμάμαι μόνο την χαρά που κάναμε με την αδελφή μου για τα απόκτηματά μας αυτά. Σταδιακά η εγκυκλοπαίδεια ολοκληρώθηκε. Δώδεκα τόμοι που υπάρχουν ακόμα στη βιβλιοθήκη μου. Ο πρώτος και ο τρίτος τόμος κοσμούνται με το ονοματεπώνυμο του πατέρα μου. Μεγαλώσαμε, τράβηξε ο καθένας το δρόμο του. Χωρίσαμε και τα βιβλία της πατρικής βιβλιοθήκης. Στην κατοχή μου πέρασαν και τα 4 από τα οκτώ βιβλία του Ιούλιου Βερν.

Πρόκειται για βιβλία του εκδοτικού οίκου “ΑΣΤΗΡ”, ΑΛ. & Ε. ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ – ΛΥΚΟΥΡΓΟΥ 10 – ΑΘΗΝΑΙ, της σειράς “ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΙΟΥΛΙΟΥ ΒΕΡΝ”. Κανονικού σχήματος, βιβλιοδετημένα, με εξώφυλλα σε κόκκινο χρώμα και σελίδες που έχουν, πια, κιτρινίσει. Τα βιβλία που έχω είναι: Η Χώρα Των Αδαμάντων, Η Πλωτή Πολιτεία, Ταξίδι Στο Κέντρο Της Γης και Τα Τέρατα Των Θαλασσών. Το πρώτο έχει εκδοθεί το 1957 και τα υπόλοιπα το 1958. Τα δυο πρώτα είναι σε μετάφραση του Νίκου Καζαντζάκη, το τρίτο σε μετάφραση Δ. Β. Ακρίτα και το τελευταίο σε μετάφραση Γιώργου Τσουκαλά. Τα αγαπώ τα βιβλία αυτά. Βλέπετε έχουν πενηνταρίσει κι αυτά όπως κι εγώ!

Την ίδια εποχή έχω έναν συμμαθητή με τον οποίο ανταλλάσσουμε βιβλία. Θαρρώ δεν είμαστε καν στο ίδιο τμήμα. Μάλιστα τα σπίτια μας θα πρέπει να βρισκόντουσαν σε αρκετή απόσταση μεταξύ τους. Για τούτο συναντιόμαστε κάπου στη μέση, στο ηρώο της πλατείας Αεροπορίας, ανταλλάσσουμε σακούλες με βιβλία, για τα οποία υποθέτω έχουμε συνεννοηθεί, συζητάμε λίγο και αποχωρούμε. Το όνομα του, τότε, συμμαθητή; Γιώργος Κ. Υπάρχει ένας κριτικός κινηματογράφου με το όνομα αυτό ο οποίος αρθρογραφεί, μεταξύ άλλων, και στο περιοδικό “ΣΙΝΕΜΑ”. Θα είχε ενδιαφέρον να το ψάξω και να δω αν τα δύο αυτά πρόσωπα ταυτίζονται. . .

Ας επανέλθω όμως στο θέμα μας. Ένα από τα βιβλία που μου δανείζει ο Γιώργος, λοιπόν, είναι το μυθιστόρημα “Ματίας Σαντόρφ” του Ιουλίου Βερν, βεβαίως. Ένα μυθιστόρημα που το διάβασα και μου έκανε τρομερή εντύπωση. Ήταν, ίσως, το μυθιστόρημα του Βερν που μου άρεσε περισσότερο από όλα. Το θυμήθηκα όταν αποφάσισα να ανεβάσω τη συγκεκριμένη εγγραφή. Και επειδή, εις τα τοιαύτα, είμαι γρήγορος τον αναζήτησα τον “Ματία”, τον απόκτησα.

Με κόστος μόλις 7 ευρώ αγόρασα ένα αντίτυπο του από το βιβλιοπωλείο “Γνώση & Βιβλίο” στην πλατεία Κάνιγγος. Πρόκειται για ένα βιβλίο των εκδόσεων “ΑΣΤΗΡ”, έκδοσης του 1991 και αισθητικής παρόμοιας με αυτή των εκδόσεων του ’50. Μονάχα που το “ΑΘΗΝΑΙ” έχει γίνει “ΑΘΗΝΑ”, τουλάχιστον στο εσώφυλλο, και το βιβλίο είναι τυπωμένο σε μονοτονικό. Το πλήθος των σελίδων του είναι 307 και έχει μεταφραστεί από τον Γ. Δεληγιάννη.

Το βιβλίο το αγόρασα την 15 Ιουνίου. Εχθές, που βρισκόμουνα σε άδεια, το διάβασα και πάλι. Πρόκειται για μια ιστορία εκδίκησης στα χνάρια του μυθιστορήματος “Κόμης Μοντεχρήστος” που χρονικά προηγήθηκε και στο οποίο ο συγγραφέας αναφέρεται με την αφιέρωση που κάνει στον Αλέξανδρο Δουμά υιό, γιο του συγγραφέα του “Κόμη Μοντεχρήστου” ο οποίος έχει αποδημήσει.

Ένα μυθιστόρημα που διαβάζεται ευχάριστα, με αρκετά λαθάκια και αβλεψίες στη μετάφραση ωστόσο, και ανατροπές λίγο ως πολύ προβλέψιμες. Ένα βιβλίο κατάλληλο για παιδιά και εφήβους. Ένα βιβλίο που μεταφέρει τον αναγνώστη σε άλλες εποχές με μια αισθητική διαφορετική από αυτές τύπου - “video clip” που τελευταία συνηθίζονται. Όπως και να έχει το χάρηκα που το (ξανα)διάβασα και πλέον βρίσκεται στη βιβλιοθήκη μου. . .

Tyrone Davis – Turn Back The Hands Of Time.

17/06/2009