Δευτέρα 4 Ιουνίου 2007

0325. Γενέθλια

Είναι κάποιες ημερομηνίες ορόσημα. Μικρά ή μεγάλα. Ημερομηνίες που τις θυμάσαι όχι με τι μυαλό αλλά με την καρδιά. Ημερομηνίες που για κάποιες χρονικές περιόδους σήμαιναν κάτι στη ζωή σου. Και εξακολουθούν. Κάτι σαν τον παραμένοντα μαγνητισμό. Τις συγκεκριμένες ημέρες σκέπτεσαι συγκεκριμένα άτομα και, αν έλθει βολικό, πίνεις και μια μπύρα στην υγειά τους. 

Μια τέτοια ημερομηνία είναι και η 1η Ιουνίου. Πρωταγωνίστρια η Φ., καλή της ώρα όπου κι αν είναι ό,τι κι αν κάνει. Από το μακρινό 1980 και την 15 Ιουνίου του η ιστορία που ακολουθεί:

Λοιπόν η Μ., η πρωτοξαδέλφη μου, αρραβωνιάστηκε τον Γ. εδώ και κάμποσο καιρό. Χθες ο Γ. με προσκάλεσε ν’ ανέβω στην Ηλιούπολη να παρακολουθήσουμε, στην τηλεόραση, τον αγώνα Ιταλίας-Αγγλίας για το κύπελλο εθνών Ευρώπης. Ανέβηκα, είχε ουζάκι και ιστοριούλες. Για την ιστορία, μάλιστα, η Αγγλία έχασε με 1-0.

Ξεκίνησα να πάρω το 172 από την στροφή Ηλιούπολης στην λεωφόρο Βουλιαγμένης. Το πήρα και ήταν γεμάτο κόσμο. Μόλις τα κατάφερα, προχώρησα μπροστά και είδα τη Φ. να κάθεται σ’ ένα μονό κάθισμα. Δεν μπορώ να πω ότι δεν περίμενα μια τέτοια συνάντηση. Το λεωφορείο ήταν των 11 και μισή, από Ζάππειο, η μέρα Κυριακή και είναι γνωστή η προτίμηση της Φ. για τα τελευταία δρομολόγια. Με τη σειρά της πρέπει να με είδε, βρισκόμουν τρία ή τέσσερα καθίσματα μπροστά της.

Άδειασε ένα διπλό κάθισμα απέναντι από το μονό δικό της. Πέρασα και κάθισα στην εσωτερική θέση, το μόνο που σκέφτηκα ήταν ότι έτσι θα βρίσκομαι δίπλα στο παράθυρο. Σαν έκατσα συνειδητοποίησα, όχι δίχως έκπληξη, ότι με το να κάτσω, εκεί που έκατσα, έμοιαζε να της στέλνω: “Έλα και κάθισε δίπλα μου”. Πέρασαν κάτι δευτερόλεπτα κι αυτό, που έμοιαζε να της στέλνω, έμεινε αναπάντητο. Ένας νεαρός ήλθε και κάθισε δίπλα μου. Σε δυο στάσεις κατέβηκε. Το λεωφορείο πήγαινε νέα διαδρομή. Αναπόφευκτα το μήνυμα ξαναταξίδεψε απέναντι: 
“Έλα και κάθισε δίπλα μου”. Καμιά αντίδραση.

Ήμουν ισορροπημένος και ξεκούκιζα το κομπολόι μου. Μονάχα που αισθανόμουνα λυπημένος. Η κίτρινη κοντομάνικη μπλούζα της, το μπλου-τζιν παντελόνι της και τα γυαλιά της, που στο μεταξύ φόρεσε. Το μέγεθος του τεντωμένου της μηρού και ο σκελετός των γυαλιών της, που μου φάνηκε αταίριαστα χοντρός. Μέσα στο λεωφορείο 5 ή 6 επιβάτες όλοι-όλοι. Ο ένας κοίταζε τον άλλο, όταν, αυτός ο άλλος, κοίταζε έξω. Ήμουν ισορροπημένος, μονάχα που αισθανόμουνα μία θλίψη, μία πίκρα καθόταν στο λαιμό μου.

Είδα τις γραμμές του προσώπου της να έχουν σκληρύνει, είχε κατσουφιάσει. Σκέφτηκα: “Την έχω στο χέρι”. Για όσο, τουλάχιστο, μπορεί κανείς να κρατήσει στο χέρι τον κοπανιστό αγέρα. Και στη συνέχεια: “Τώρα να δούμε, αν θα κάνει το λάθος”. Ταξιδεύαμε και ήμουν ήρεμος και γλυκά-γλυκά πικραμένος. Αρχίσαμε να ταξιδεύουμε για την στάση της. Σηκώθηκε, έγειρε γλυκά τον κορμό (με τον τρόπο της Φ.) και είπε:
“Γεια σου”

Είχε κάνει το λάθος. Την κοίταξα και ήμουν τέλεια απαθής, δεν κουνήθηκε μήτε μια τρίχα από τα τσίνουρά μου. Το “Γεια σου” της έπεσε κάτω. Προχώρησε και κατέβηκε δίχως μήτε για μισό δευτερόλεπτο να στρέψει προς τα πίσω.

Την είχα προσβάλλει. Δεν ήταν αυτή η πρόθεσή μου. Όμως, δεν είναι δυνατό η Φ. να με χαιρετά ή να με αναγνωρίζει κατά το κέφι της. Αυτό δεν το δέχομαι. Αποφάσισα ότι η Φ.: 
“Ξεπέρασε τη γραμμή...”. 

Έχασα το παιχνίδι, ας το έχω χάσει, τουλάχιστο, με τους δικούς μου κανόνες. Δεν είμαι πρόθυμος να συντηρήσω την παραμικρή αυταπάτη. Λυπάμαι, αυτή μοιάζει να είναι η μοναδική λέξη.


Ακούμε Fausto Papetti και “Estate Violenta”.


04/06/2007

11 σχόλια:

  1. egoistiko mou fanike,gia na to thumaste akoma,sas exei ponesei...
    sas euxomai mia uperoxi kalimera...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Chronia tis Polla kai as eixe lipisei toso poli ekeini tin imera!!!
    Sas katalavaino "aeipote" poli kala...
    kalimera sas kai Xhronia Polla kai se sas 'aeipote' pou den dexeste AFTAPATES...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ακομα μια φορα παρομοιες εμπειριες.

    Δυσκολες οι επιλογες. Οι αποφασεις που παιρνουμε - οσο σωστες κι αν τις θεωρουμε - αφηνουν βαθια σημαδια.

    Καλημερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. επαιζε χτες Ιταλια-Αγγλια;
    :ΡΡ :)))))))))

    καλη βδομαδα αγαπητε και πες στον που ξεκουκιζε το κομπολόι του, τα σεβη μου στην τεχνικη του των μηνυματων αποστολης καθως και του εγωισμου του..! :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Εγωισμε Μου Ποσα Λαθη Σου Χρωσταω!
    Ερμηνεια Ιιαννης Παριος...ελπιζω στο μελλον να μην το τραγουδησετε οπως επισης σοφα δεν το επιλεξατε να στολισει το σημερινο σας ποστ..αλλωστε κανεις δεν παραδεχεται με ευκολια οτι ειναι εγωιστης!

    Η μικρη αγνωστη σας φιλη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Πολύ σωστό σε βρίσκω .
    Και για την τότε στάση σου και για την σημερινή.
    Αντε στην υγειά της!!
    :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Χρόνια πολλά λοιπόν, αν και καθυστερημένα. Και εγώ σήμερα στις 4 Ιουνίου (είναι για εσάς ήδη εχθές;) έχω γενέθλια Πριν από 14 χρόνια ήρθα δεύτερη φορά εδώ για να μείνω μόνιμα. Χρόνια πολλά ξανά, αλλά όχι γα να κρατάμε τις σκέψεις μας στο παρελθόν πλέον, παρά στο μέλλον.
    Καληνύχτα, και μια γουλιά μπύρα θα την έπινα και εγώ ευχαρίστως για να κάνω παρέα :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Οι αποφάσεις που μας γλυτώνουν από άσκοπη ψυχολογική φθορά, είναι σοφά παρμένες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. mimika:

    Μοιάζει εγωιστικό, και σε ένα ποσοστό είναι. Πρόκειται για μια αρκετά μεγάλη ιστορία αποσπάσματα της οποίας, κατά καιρούς, εμφανίζονται στο ημερολόγιο αυτό. Πρόκειται, συνήθως, για αντιγραφές από το “κανονικό” ημερολόγιο. Δώστε Φ. στην αναζήτηση και διαλέξτε. Όπως και να έχει θεωρώ ότι ο εγωισμός, σε λογικά επίπεδα, ποτέ δεν έβλαψε κανένα σε τέτοιες περιπτώσεις. Ευχαριστώ και αντεύχομαι.

    propetis:

    Ας είναι καλά η κοπέλα και [όλα] χαλάλι της. Με τις αυταπάτες είμαστε τσακωμένοι εδώ και δεκαετίες. Ευχαριστώ πολύ.

    Dralion:

    Όπως έγραψα και στη Μιμίκα πρόκειται για μια μεγάλη ιστορία. Χαίρομαι που την έχω σώσει μέσα στα ημερολόγια μου.

    Orelia:

    Μιλάμε για το 1980. Χωρίς να θέλω να παινευτώ, στα μηνύματα είμαι, γενικώς, καλός. :)))))))))

    Кроткая:

    Για τότε βεβαίως!

    Μικρή Άγνωστη Φίλη:

    Μα εγώ, όταν είμαι, το παραδέχομαι! Λέω μάλιστα ότι ο εγωισμός αυτός αποτελεί την πρόσμειξη που δίνει αντοχή στο χρυσάφι του χαρακτήρα μου!
    Όσο για το ψευδώνυμο, “μικρή” πόσο μικρή; Ή μήπως “μικρή” συνώνυμο του άδολη και αθώα; Και το άλλο; Άγνωστη και φίλη, γίνεται; Δυσκολεύομαι. Όπως και να έχει ευχαριστώ για τη συμμετοχή


    aqua:

    Ευχαριστώ και βεβαίως στην υγειά της! :))


    ViSta:

    Πολλά Έτη Σας Πολλά, λοιπόν και θερμές ευχές για το καλό. Εύχομαι η εκεί διαμονή σας να σας αποζημιώσει ευθέως ανάλογα με την από την πατρίδα απόσταση. Θα χαρώ να βάλουμε, αν και όταν, ένα τραπεζάκι ανάμεσα μας. . .
    :-)

    An-Lu:

    Από μικρός φαινόμουν ότι θα μεγαλώσω . . .


    Καλό Απόγευμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ευχαριστώ για τις ευχές, ήδη φαίνονται κάποιες πιθανότητες στον ορίζοντα. Όσο για το τραπεζάκι, μετά χαράς, εάν και όταν βεβαίως βεβαίως ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή