Αλλόηχος, αλλανταλλιστής και των Προσωκρατικών λάτρης
Τετάρτη 29 Νοεμβρίου 2006
0243. Ποτέ [ΝΚ]
Το τραγούδι που ακούγεται είναι“Ο Τάκης” από το “Τσάι Γιασεμιού” [του 1985] σε μουσική Λάκη Παπαδόπουλου, στίχους Μαριανίνας Κριεζή και ερμηνεία από την Αρλέτα.
ωστοσο, αυτο: "Ακόμα Κι ανάμεσα Σε δυο Βήματα Προλαβαίνω Να ευτυχήσω" ειναι αληθεια κι οσοι το κατορθωνουν ή το συνειδητοποιουν, ευτυχισμενοι, λεω εγω.. :))
markos: Μα γιατί όταν "μεγαλώνουμε" γινόμαστε καχύποπτοι! Στον έρωτα, από την άλλη, τέτοια "ψέματα" είναι νόμιμα.
ellinida: "Μεγάλη" κοπέλα θα πρέπει ήδη να το γνωρίζατε! Για τον εαυτό μας τα γράφουμε από ένα σημείο και πέρα. Για να ξορκίσουμε την απώλεια, την αποτυχία, την άσχημη έκβαση. Να παρηγορηθούμε. . .
Καλημέρα. Χμ... Ωραίο. Όμως, άντε να μεζέψεις τα χίλια κομματάκια του κάθε ανθρώπου. Για την ώρα ο ποιητής προτιμάει να συγκεντρώσει ένα-ένα τα δικά του. Είπα "όμως" και αναρωτιέμαι για το ξεκρέμαστο "όμως" του ποιήματος. Μάλλον ανήκει στον πιο πάνω στίχο κι όχι στον πιο κάτω... :Ο)
Χίλια μύρια κομματάκια. Όπου μύρια = 10000 [εκατομμύριο=100x10000, ωραιότατη Ελληνική γλώσσα]. Γνωστά αλλά μου αρέσει να τα λέω. Όσο για το ξεκρέμαστο "όμως" πάει στον πιο κάτω στίχο ο οποίος παραπέμπει στους "αποπάνω".
κι ομως! αυταρκεια ειναι οταν στις στιγμες βρισκεις την ευτυχια για σκεψου το! :)
ο ερωτας! δεν οριζεται πιστευω οποτε.. τι να ομολογησει κανεις και τι οχι; αναγνωριζεται βεβαιως απο τα συμπτωματα :) αλλά οπως λεει κι ενας φιλος γιατρος που ξερει, απο αρρωστειες κι απο ερωτα ομως, μερικα συμπτωματα ειναι κοινα σε διαφορετικες αρρωστειες ετσι, ξεγελιεσαι και πιστευεις αυτο ενω πασχεις απο το αλλο... ισως ναναι αυτο που κανει πολλους να μη το 'μολογανε.. :) κι αλλους να πασχιζουν να κανουν τους πρωτους να το πουνε.. :)
με το φεγγαρι αγκαλια: Και δική μου αγαπημένη η Αρλέτα. Το "Μια φορά θυμάμαι" κλασσικό τραγούδι του νέου κύματος. Φυσικά και εγωισμός και μάλιστα πληγωμένος!
orelia: Το έχω σκεφτεί. Είναι πραγματικά μια όψη της αυτάρκειας. Μπορεί να μην ορίζεται, και ορθώς, αλλά περιγράφεται. Η ένταση του έρωτα καλό είναι να κρίνεται εκ των υστέρων. Όσο για τα συμπτώματά του, ότι μπορούμε [κάνουμε]! Όχι, δεν με μπέρδεψες. Τα καταφέρνω και μόνος μου!
Katerina ante portas: Θα συμφωνήσω για το δεύτερο. Για το πρώτο διατηρώ σοβαρές επιφυλάξεις. Το θεωρώ περισσότερο "δείγμα" παρά ποίημα. Η ουσία είναι ότι βιάστηκα να το "κατθέσω". Η αρχική ιδέα ήταν εκτενέστερη του αποτελέσματος. . .
αυταρκης, αραγε;
ΑπάντησηΔιαγραφήωστοσο, αυτο:
"Ακόμα
Κι ανάμεσα
Σε δυο
Βήματα
Προλαβαίνω
Να ευτυχήσω"
ειναι αληθεια κι οσοι το κατορθωνουν ή το συνειδητοποιουν, ευτυχισμενοι, λεω εγω.. :))
καλη σου ωρα αειποτε!
εγω γιατι πιστευω οτι το ξερει;
ΑπάντησηΔιαγραφήorelia: Μπαα, που τέτοια τύχη! Πραγματικά πιστεύω ότι η ευτυχία είναι υπόθεση στιγμής. . .
ΑπάντησηΔιαγραφήβασιλική: Γυναικεία διαίσθηση μήπως;
Καλημέρα
Κι' αν ποτέ μάθεις
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτά που
Ποτέ
Δεν έμαθες
Μην ψάξεις να με
Βρεις
Εγώ
Δεν θα θέλω να μάθω
Ό,τι πια γνωρίζεις
καλημέρα...
Σεβαστή άποψη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα.
Kαι εγώ γιατί ΔΕΝ πιστεύω λέξη;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ απλά αναρωτιέμαι . Γιατί να γράφει κάποιος σε κάποιον που δεν τον ενδιαφέρει πραγματικά ;
ΑπάντησηΔιαγραφήmarkos: Μα γιατί όταν "μεγαλώνουμε" γινόμαστε καχύποπτοι! Στον έρωτα, από την άλλη, τέτοια "ψέματα" είναι νόμιμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήellinida: "Μεγάλη" κοπέλα θα πρέπει ήδη να το γνωρίζατε! Για τον εαυτό μας τα γράφουμε από ένα σημείο και πέρα. Για να ξορκίσουμε την απώλεια, την αποτυχία, την άσχημη έκβαση. Να παρηγορηθούμε. . .
Καλημέρα!
Καλημέρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧμ... Ωραίο. Όμως, άντε να μεζέψεις τα χίλια κομματάκια του κάθε ανθρώπου. Για την ώρα ο ποιητής προτιμάει να συγκεντρώσει ένα-ένα τα δικά του. Είπα "όμως" και αναρωτιέμαι για το ξεκρέμαστο "όμως" του ποιήματος. Μάλλον ανήκει στον πιο πάνω στίχο κι όχι στον πιο κάτω...
:Ο)
Χίλια μύρια κομματάκια. Όπου μύρια = 10000 [εκατομμύριο=100x10000, ωραιότατη Ελληνική γλώσσα]. Γνωστά αλλά μου αρέσει να τα λέω. Όσο για το ξεκρέμαστο "όμως" πάει στον πιο κάτω στίχο ο οποίος παραπέμπει στους "αποπάνω".
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα!
..αγαπημενη η αρλεττα..μια φορα θυμαμαι μ αγαπουσεςςςςςς..!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήαλλα δε θα το μαθεις ποτε..εγωισμος??
κι ομως!
ΑπάντησηΔιαγραφήαυταρκεια ειναι οταν στις στιγμες βρισκεις την ευτυχια
για σκεψου το! :)
ο ερωτας!
δεν οριζεται πιστευω
οποτε.. τι να ομολογησει κανεις και τι οχι;
αναγνωριζεται βεβαιως
απο τα συμπτωματα :)
αλλά οπως λεει κι ενας φιλος γιατρος που ξερει, απο αρρωστειες κι απο ερωτα ομως, μερικα συμπτωματα ειναι κοινα σε διαφορετικες αρρωστειες
ετσι, ξεγελιεσαι και πιστευεις αυτο ενω πασχεις απο το αλλο...
ισως ναναι αυτο που κανει πολλους να μη το 'μολογανε.. :) κι αλλους να πασχιζουν να κανουν τους πρωτους να το πουνε.. :)
σε μπερδεψα;
χμ! :)
Ωραιότατα, το ποίημα και το τραγούδι!
ΑπάντησηΔιαγραφήμε το φεγγαρι αγκαλια: Και δική μου αγαπημένη η Αρλέτα. Το "Μια φορά θυμάμαι" κλασσικό τραγούδι του νέου κύματος. Φυσικά και εγωισμός και μάλιστα πληγωμένος!
ΑπάντησηΔιαγραφήorelia: Το έχω σκεφτεί. Είναι πραγματικά μια όψη της αυτάρκειας. Μπορεί να μην ορίζεται, και ορθώς, αλλά περιγράφεται. Η ένταση του έρωτα καλό είναι να κρίνεται εκ των υστέρων. Όσο για τα συμπτώματά του, ότι μπορούμε [κάνουμε]! Όχι, δεν με μπέρδεψες. Τα καταφέρνω και μόνος μου!
Katerina ante portas: Θα συμφωνήσω για το δεύτερο. Για το πρώτο διατηρώ σοβαρές επιφυλάξεις. Το θεωρώ περισσότερο "δείγμα" παρά ποίημα. Η ουσία είναι ότι βιάστηκα να το "κατθέσω". Η αρχική ιδέα ήταν εκτενέστερη του αποτελέσματος. . .
Καλημέρα και Καλό Δεκέμβριο!