Πολύ μου αρέσουν οι άνθρωποι που έχουν “κουλτούρα”. Πρώτα - πρώτα μου αρέσουν γιατί, όπως αποδεικνύεται, έχω κι εγώ! Μετά μου αρέσουν γιατί είναι ήρεμοι άνθρωποι. Λεπτοί. Ισορροπημένοι. Γνωρίζουν επακριβώς και πότε και πώς “να την κάνουν”. Και μάλιστα με στυλ και ύφος καλλιεργημένου ανθρώπου. Αεράτα. Δίχως αναλύσεις, εξηγήσεις και υπεκφυγές. Τσεκουράτα! Όπως ταιριάζει σε ανθρώπους που έχουν διαβάσει πέντε βιβλία και θα διαβάσουν και άλλα τόσα. Σε ανθρώπους ταξιδεμένους. Του κόσμου. Που έχουν συμμετάσχει και σε 1, 2, 5, 6 συνέδρια και τους έχουν καλέσει και σε 7, 8, 9 10 δεξιώσεις. Έτσι! Εμείς οι της “κουλτούρας”, λοιπόν, τις πάμε τις σχέσεις μας μέχρι εκεί που πηγαίνουν. Δεν τις ζορίζουμε. Δεν τις παραφορτώνουμε. Δεν τις παραμορφώνουμε. Τις αφήνουμε γλυκά - γλυκά “να τσουλάνε”. Μέχρι εκεί που έχουν λαδάκι να κάψουνε. Μέχρι εκεί που τα ανήσυχα, ζωηρά, σπινθηροβόλα πνεύματά μας αρέσκονται να επικοινωνούν και να αναστενάζουν. Οι συναντήσεις μας είναι πάντοτε υψηλοτάτου επιπέδου. Μιλάμε όλο για βιβλία, κινηματογράφο, τέχνη, τέτοια. Συνήθως συμφωνούμε. Αλληλοθαυμαζόμαστε. Αλληλοσυγχαιρόμαστε. Επιμελώς στις γιορτές μας ανταλλάσσουμε βιβλία, δίσκους, μικροτεχνήματα. Άντε και κανένα κουλτουριάρικο αξεσουάρ. Ποτέ κάλτσες ή παρόμοιες σαχλαμάρες.
Είμαστε πολυάσχολοι. Κατανοούμε, μέχρι αηδίας, τη σιωπή του απέναντι. Έξι μήνες σιωπής, ας πούμε, δε σημαίνουν τίποτα. Δεν αποτελούν εμπόδιο. Σηκώνουμε το τηλέφωνο μπουμπουνίζουμε τα “Χρόνια Πολλά” μας και δεν τρέχει τίποτα. Τυπικά, ωραία, ισορροπημένα. Υπάρχει κατανόηση. Υπάρχει ήθος. Όλα μας τα διαζύγια συναινετικά. Δε φτάνει που χαθήκαμε, θα χαλάσουμε και τις καρδιές μας; Να το ψάξουμε; Γιατί να το ψάξουμε; Ο βίος, οι δυσκολίες του, οι υποχρεώσεις λόγω θέσεως και βαθμού; Λίγα είναι; Όχι βέβαια!
Το είπαμε. Οι σχέσεις μας κρατάνε όσο κρατήσουν. Το ευχαριστιόμαστε όσο το ευχαριστιόμαστε. Γιατί να το κουράζουμε; Γιατί να το ψειρίζουμε; Μακριά κι αγαπημένοι! Δεν είναι καλύτερα έτσι; Και ποιος γνωρίζει; Έχει ο καιρός γυρίσματα. Μπορεί να τμηθούν και πάλι οι τροχιές μας. Να σμίξουμε και πάλι σε επίπεδα υψηλότατα. Να το ματαξανακαταευχαριστηθούμε! Και τότε 6, 16, 26, 256 μήνες άκρας σιωπής δεν θα σημαίνουν απολύτως τίποτα.
Έτσι δεν είναι;
Τώρα σοβαρά τα λες αυτά ή ειρωνικά; Δεν μπορώ να σε αποκρυπτογραφήσω....
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάλλον θα στείλω την Νυχτερινή Περίπολο...
Σ:)))))))
'σημεια των ψυχων' θα τα ελεγα ολα οσα περιγραφετε...
ΑπάντησηΔιαγραφήη ψυχη καθοριζει τους καιρους και οχι οι καιροι τις ψυχες...
isis veiled: Σαν πρώτα ξαδελφάκια είμαστε θαρρώ! Το κείμενο μου βεβαίως αναφέρεται σε συγκεκριμένο αλλά "απλώνει" για να καλύψει και άλλα. . . Γεγονός παραμένει ότι οι σχέσεις έχουν γίνει πλέον μια αρκετά δύσκολη υπόθεση. . .
ΑπάντησηΔιαγραφήμαύρος γάτος: Το κείμενο είναι και σοβαρό και ειρωνικό. Τον εαυτό μου ειρωνεύομαι και το πως χειρίστηκα κάποιες σχέσεις μου μέσα και στα περιθώρια που υπήρχαν. . .
βασιλική Καλές είναι οι "ψυχές" αλλά οι ανάγκες του κορμιού, γενικώς, και των καιρών τις έχουν ψιλοσακατέψει. . .
Καλή Εβδομάδα!
Mένει να βρούμε και μια ταμπέλα για την πάρτη μας. Γιατί είμαστε και 100% κουλτούρα, ως αείποτε έφη, είμαστε και 100% γουρούνια, κατά τας της Ισιδος γραφάς, αλλά ουχί και ποτέ sine nobilis και τέτοιες λοιπές ξιπασιές;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοιος αλήθεια είμ'εγώ και πού πάω;
Καημός κι αυτός της ταμπέλας... Ας είμαστε ότι είμαστε και καλή καρδιά. Η ζωή, έτσι κι αλλιώς, θα κάνει τα δικά της και σκασίλα της. . .
ΑπάντησηΔιαγραφήΠω, πω στεναχωρήθηκα τώρα που τα περνάνε τόσο χάλια όλοι αυτοί! Κρίμα!
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν ξέρω κατά πόσο
ΑπάντησηΔιαγραφήο 'ατομικισμός' μπορεί να
ερμηνευτεί ως 'κουλτούρα',
αλλά στα μέρη μου
συνεχίζουμε να τον ονομάζουμε 'ατομικισμό'...
πολύ όμορφο το κείμενό σας...
καληνύχτα...
Kyrallina: Εμ, πως! Ο λεπτός άνθρωπος στεναχωριέται μεν ξεχωρίζει δε.
ΑπάντησηΔιαγραφήγιώργος: Δυστυχώς ο ατομικισμός / εγωισμός και "φοριέται" και ευνοείται στους άχαρους καιρούς μας. Ευχαριστώ πολύ.
Καλημέρα!
Οι ξεκάθαρες εξηγήσεις είναι σεβασμός προς τους άλλους και προς τον εαυτό μας .
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ξέρω αν είναι σωστό που βάζω την αξιοπρέπεια πάνω απ'όλα , ίσως επειδή αυτό που ζητάω από τις σχέσεις είναι εκτίμηση και σεβασμός . Ετσι επιθυμώ να τελειώνουν και οι σχέσεις μου . Τώρα όσον αφορά το μετά ... συνήθως δεν θέλω επαφές , διότι κάποιος από τους δύο πονάει . Ενίοτε επιτρέπεται και καμμιά παρασπονδία του στυλ "Είχα ανάγκη να σ'ακούσω" .
Ατοπα όλα αυτά τα βρίσκω . Αν κάποιος σε θέλει είναι μαζί σου .
Αν και ακόμα συμπέρασμα δεν έχω βγάλει . Είναι η σιωπή πιό οδυνηρή ή η επαφή ;
Συμφωνώ για το ότι οι εξηγήσεις, όταν δίνονται, πρέπει να είναι ξεκάθαρες. Καλό είναι επίσης η αξιοπρέπεια να μην έπεται. Το δύσκολο είναι ότι η αξιοπρέπεια δεν είναι μονοσήμαντα ορισμένη. Κάθε άνθρωπος έχει τη δική του. θα συμφωνήσω, βεβαίως, και για την εκτίμηση και τον σεβασμό. Να διευκρινίσω μόνο ότι όταν έγραφα το κείμενο είχα στο μυαλό μου σχέσεις φιλίας, ή "φιλίας" αν θέλετε, και όχι ερωτικές. Στις ερωτικές οι συνιστώσες είναι άλλες και τα πράγματα σαφώς πιο περίπλοκα και δύσκολα. Και εγώ πιστεύω ότι, συνήθως, σε μια ερωτική σχέση που τερματίζεται "ο ένας στους δύο ελπίζει". . . Αυτός που δεν ελπίζει επωμίζεται, συνήθως και πάλι, τον άχαρο ρόλο του να σωπάσει. Γενικώς, τελικώς, μάλλον συμφωνούμε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό Βράδυ!
Κοινωνικές συμβάσεις φίλε μου ...
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλησπέρα
Έτσι είναι. Αλλάζει η κοινωνία, αλλάζουν και οι συμβάσεις. Το ζητούμενο παραμένει η υπέρβαση.. .
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό Βράδυ.