0653. Χαρτονένια Βιβλία - Βραβεία

Μέσα της δεκαετίας του ’60. Το οικογενειακό σπίτι βρίσκεται στην Ηλιούπολη. Στην Α20, και θαρρώ ο αριθμός έχει πλέον αλλάξει. Ως καλό παιδί πηγαίνω, βεβαίως, και στα Αγγλικά. Φροντιστήριο “Όμηρος”, από τότε! Απέχει αρκετά από το σπίτι μου. Τόσο που η διαδρομή που ακολουθώ να με φέρνει να περνώ μπροστά από το σπίτι της συμμαθήτριας μου Ρεγγίνας. Τη συμπαθώ αλλά αυτή δε μου δίνει καμιά σημασία. Αν πιστέψω το Google Earth η απόσταση Α20 – Φροντιστηρίου είναι 600 μέτρα. Τότε, με τα ποδαράκια που διέθετα, μου έμοιαζε, τουλάχιστον, διπλάσια.

Με τα σημερινά ονόματα των οδών ο “Όμηρος” βρισκόταν επί της Μ. Αντύπα, αμέσως μετά τη διασταύρωσή της με την Ηρώων Πολυτεχνείου, και στο αριστερό χέρι οδεύοντας προς την κεντρική πλατεία της Ηλιουπόλεως. Αργότερα, θυμάμαι, μεταφέρθηκε στην Λεωφόρο Σοφοκλή Βενιζέλου, λίγο πιο πάνω από την πλατεία της Κάτω Ηλιουπόλεως και στα δεξιά οδεύοντας προς την κεντρική πλατεία της Ηλιουπόλεως και πάλι.

Βρισκόμαστε στα 1966 και πηγαίνω στην Α’ προκαταρκτική τάξη των Αγγλικών. Θα πρέπει να είμαι καλός μαθητής. Διαφορετικά πως και γιατί μου χάρισαν ολόκληρο βιβλίο; Και τi βιβλίο! Το κλασσικό “Sleeping Beauty” σε μια ιδιαίτερη έκδοση. Ένα χαρτονένιο, κυριολεκτικά, βιβλίο το οποίο ανοίγοντάς το αποκαλύπτει εικόνες σε πολλαπλά επίπεδα, το λιγότερο δύο το περισσότερο τέσσερα. Παράλληλα τραβώντας κάποια “αυτάκια”, πώς να τα πω;, εμφανίζονται, ή αντικαθίστανται, κάποιες μορφές σε παράθυρα ή πόρτες. Έχει όμως και άλλα “κινητά” μέρη, π.χ. μπορεί κανείς να κινήσει το χέρι μιας γριάς παραμάνας και να την κάνει να ανακατεύει με μια κουτάλα τη σούπα σε μια γαβάθα ή, κατ’ αντιστοιχία, να κάνει έναν μάγειρα να καταχερίζει έναν παραγιό. Για τότε, ένα θαύμα! Ένα απρόσμενο, γοητευτικό θαύμα! Αλλά ακόμα και τώρα, που το κοιτάζω, την έχει τη μαγεία και την ομορφιά του!

Στη δεύτερη σελίδα, και σε μια κουρτίνα επάνω μπλε, υπάρχει και αφιέρωση: To N. K. as a reward of his hard work. His teacher (όνομα δυσανάγνωστο) April 7, 1966. Από ότι θυμάμαι το βιβλίο δόθηκε στον μαθητή με την υψηλότερη μέση βαθμολογία στην ορθογραφία. Και μαντέψτε ποιαν κέρδισα. Τη Ρεγγίνα!

Θα πρέπει να μου καλάρεσε το βραβείο γιατί και στη Β΄ προκαταρκτική το επανέλαβα. Κέρδισα, έτσι, και δεύτερο βιβλιαράκι. Αυτή τη φορά επρόκειτο για το “The Flying Trunk”, της ίδιας σειράς και αισθητικής με το προηγούμενο. Και πάλι υπήρχε αφιέρωση, πάντα στη δεύτερη σελίδα και από την ίδια δασκάλα, η οποία, αυτή τη φορά, “έπεσε” πάνω σε μια ταπετσαρία. Διαβάζω: To N. as a reward of his good work in Preliminary B’ his teacher [υπογραφή]. Ήταν, λογικά, το 1967.

Δε γνωρίζω ποιος, και αν, πήρε παρόμοιο βραβείο την επόμενη χρονιά. Το 1968 μετακομίσαμε στο δικό μας σπίτι. Στο πατρικό της Τ47, στη Γλυφάδα. Στο υπόγειο της Τ47 βρήκα, εχθές, τα δύο χαρτονένια αυτά βραβεία – βιβλία μου και σήμερα στην Α29 έγραψα τα όσα έγραψα. 

Dean Martin – The Sneaky Little Side Of Me.

 15/07/2009