Α. Με εκνευρίζουν τα αυτοκίνητα. Έχουν γίνει πιο πολλά από τους ανθρώπους. Πας να φωτογραφίσεις ένα κτίριο, μια τοποθεσία ένα κάτι, τέλος πάντων, και οι γυαλιστερές ράχες τους κυριαρχούν. Το έχω αποφασίσει. Η καλύτερη μέρα για φωτογράφιση είναι η Κυριακή. Η καλύτερη ώρα για φωτογράφιση είναι το πρωί, ας πούμε πριν τις εννιά. Τα πρωινά της Κυριακής όλα μοιάζουν ήρεμα, να υπομονετικά περιμένουν να φωτογραφηθούν. Και δεν είναι μόνο τα κτίρια. Είναι και τα ανδρείκελα και, κυρίως, τα γυνείκελα. Απαιτείται, βεβαίως, η μικρή θυσία του να σηκωθείς Κυριακάτικα και να τρέχεις αλλά· πώς αλλιώς;
Β. «Πρωτοπορία» σήμερα. Κατέβηκα στο υπόγειο. Εντόπισα το ράφι με τα βιβλία του Ζοζέ Σαραμάγκου. Ανάμεσα τους τρία, κατά το πλήθος, αυτά που δεν στην κατοχή μου είχα. Τα εξής: «Ιστορία της Πολιορκίας της Λισαβόνας», «Το Κατά Ιησούν Ευαγγέλιον» και «Μικρές Αναμνήσεις». Ανάγκη να το γράψω; Τώρα, τα έχω! Υπολογίστε και το, υπό ανωνύμου, «Άσεμνο Ημερολόγιο μιας Νεαράς Δεσποινίδος», αφαιρέστε, από το πορτοφόλι μου, 41,44 ευρώ και έχετε την εικόνα.
Γ. Τελευταία έχω αποκτήσει σχέσεις αγάπης με τον Elias Rahbani. Καλό το διαδίκτυο και οι δυνατότητες που σου δίνει αλλά τα «αυθεντικά» CD έχουν άλλη χάρη. Σήμερα έκανα την πρώτη απόπειρα να αποκτήσω το πρώτο, ή τα πρώτα μου, άλμπουμ του Rahbani και η απόπειρα στέφθηκε από πλήρη αποτυχία. Σε δυο – τρία δισκοπωλεία που μπήκα και ρώτησα, στη στοά που βρίσκεται η «Λέσχη του Δίσκου», με κοιτούσαν σαν εξωγήινο. Κανένα πρόβλημα. Τα έχουμε ξαναπεί αυτά. Θα συνεχίσω να ρωτώ και να έχω τον Elias στο μυαλό μου. Το μόνο σίγουρο ότι κάποια στιγμή θα βρω αυτό που ζητάω. . .
Elias Rahbani – Hopless Love. Ονειρευτείτε!
13/02/2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου