Iδού μια ξενόφερτη λέξη που έχει μπει στη ζωή μας κι ας μην της δίνουμε τη σημασία που της πρέπει. Σε πρώτη προσέγγιση σημαίνει «Σχήμα, διάταξη» και σαν ρήμα, «τυποποιώ». Είναι ακριβώς αυτά τα σχήματα, οι διατάξεις και η τυποποίηση που μας βασανίζουν. Αν μιλήσουμε για το χώρο της τεχνολογίας και τους Η/Υ θυμηθείτε: ξεκινήσαμε από δισκέτες 5 ¼ της ίντσας (για όσους τις πρόλαβαν) περάσαμε σε αυτές των 3,5 και καταλήξαμε στα USB sticks. Για τη μουσική: ξεκινήσαμε από τους μαντεμένιους δίσκους 78 στροφών ανά λεπτό (αυτούς ούτε εγώ δεν τους πρόλαβα!) περάσαμε σε αυτούς των 33 και 1/3 φτάσαμε στα CD και τα DVD και τώρα μπήκαν στο παιχνίδι και τα blue ray. Και μπορούμε, βεβαίως και ασφαλώς, να μιλήσουμε για φορμάτ αποθηκευτικών μέσων εικόνας και ότι άλλο φανταστείτε. Όλα αλλάζουν, όλα μεταβάλλονται. Η περίφημη συμβατότητα προς τα πίσω γίνεται σε, τελευταία ανάλυση, ένας μύθος. Κι αν θελήσουμε να επεκτείνουμε τη συζήτησή μας στην τυποποίηση που χρησιμοποιείται για την αποθήκευση των, πάσης φύσεως, πληροφοριών στους Η/Υ εκεί πια θα αντιμετωπίσουμε το χάος. Φορμάτ που χρησιμοποιούνται σήμερα, για την επεξεργασία και αποθήκευση δεδομένων, δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα χρησιμοποιούνται, και θα αναγνωρίζονται, και αύριο. Αντιθέτως, είναι σίγουρο ότι πληροφορίες αποθηκευμένες με τυποποίηση του παρελθόντος δεν, πλέον, ανακτώνται με αντίστοιχη τυποποίηση του σήμερα. Και στην κατηγορία αυτή εμπίπτουν, μεταξύ άλλων, κείμενα, λογιστικά φύλλα και εικόνες. Πόσοι δεν μείναμε, ας μου επιτραπεί η έκφραση, «με τη δισκέτα στο χέρι» όταν προσπαθήσαμε να διαβάσουμε κείμενα σωσμένα πριν από δέκα και δεκαπέντε χρόνια; Οι βιομηχανίες και τα διάφορα εργαστήρια, πανεπιστήμια, εφευρέτες και ότι άλλο κάνουν τη δουλειά τους. Εμείς; Εδώ είναι το πρόβλημα. Πόσες φορές θα πρέπει να «μετασχηματίσουμε» τα πάσης φύσεως δεδομένα μας για να έχουμε, μια μικρή έστω, ελπίδα να τα κρατήσουμε; Δύσκολες και πολύπλοκες αριθμητικές. Έχω πολλά και διάφορα δεδομένα σε δισκέτες, κασέτες διάφορες, Iomega Zips και δίσκους σκληρούς σε μηχανήματα πολλά και διάφορα. Όλα αυτά τα δεδομένα τα θέλω. Προσπαθώ. Μετασχηματίζω, αντιγράφω, αναβαθμίζω κρατάω αντίγραφα. Κάνω ότι μπορώ. Καλά τα ηλεκτρονικά και τα σύγχρονα μέσα αλλά· φιλική συμβουλή: όπου και όσο μπορείτε εκτυπώστε τις φωτογραφίες σας και τυπώστε τα κείμενά σας και ότι άλλο τυπώνεται (π.χ. λογιστικά φύλλα, καταστάσεις κ.α.). Και, βεβαίως, συνεχίστε να μετασχηματίζετε. Μπορεί, έτσι και με τα πολλά, να τα σώσουμε τα δεδομένα [μας].
The Beatles – Get Back. Αγαπημένο!
11/02/2009
Πράγματι.Αγαπημένο τραγούδι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤόσο που αφήνομαι στους ρυθμούς του και δεν μπορω να συγκεντρωσω τη σκέψη μου για το σχόλιο :)
Διαβάζοντας σας (ποτέ δε θα καταλάβω τι προτιμάτε, τον ενικό ή τον πληθυντικό), αναλογίστηκα πόσα πολύτιμα αρχεία έχω εδώ μέσα, που αν χαθούν, δεν έχω αντίγραφά τους πουθενά.
Παλαιότερα, κι ενω ήταν ελάχιστα τα άξια για σώσιμο αρχεία μου, σκεφτόμουν συχνότερα αυτό το ενδεχόμενο. Τελευταία έχω επαναπαυτεί επικινδυνα.
Χρησιμη η συμβουλή!
Καλό σας Σαββατοκύριακο!
Ας θυμηθούμε ολόκληρη την αλυσίδα αποθήκευσης - αναπαραγωγής μουσικής: Δίσκος γραμμοφώνου, δίσκος βινυλίου, μαγνητοταινία, 8 track, κασέτα, ELCassette, DAT, DCC, CD, MiniDisc, Ipod ....... Τα περισσότερα από τα παραπάνω μέσα ανήκουν -πλέον- στα ενδιαφέροντα παράξενων συλλεκτών!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥΓ ...... περιττό να προσθέσω ... με εξαίρεση το δυσεύρετο ELCassette (και το πολύ "έξω-από-τα-νερά-μου" Ipod) ..... τα έχω ΟΛΑ ... σε πολλαπλές εκδόσεις τους. Μίλησε κανείς για "παράξενους συλλέκτες"?
violet:
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι που άρεσε το τραγούδι. :)
Για το ζήτημα ενικός ή πληθυντικός θα έλεγα ότι, αν και έχω εκφράσει την προτίμηση μου σε μια προσέγγιση «Κολομβιανού» τύπου, δεν επιμένω πλέον. Για να εξηγήσω αυτό το «Κολομβιανού» παραθέτω ολόκληρη τη σχετική εγγραφή:
0111. Πληθυντικός [ΝΚ]
“Δε μιλούσαμε στον ενικό, λόγω της παράξενης κολομβιανής συνήθειας να μιλάς στον ενικό με τον πρώτο χαιρετισμό και να περνάς στον πληθυντικό μόνο όταν υπάρχει μεγαλύτερη οικειότητα - όπως ανάμεσα σε συζύγους.”
Να μια καλή συνήθεια για να βάλουμε μερικά πράγματα [και πολλούς ανθρώπους] στην θέση που τους αξίζει. Δηλώνω, ευθύς, οπαδός του πληθυντικού αριθμού. Ενός αριθμού που σου δίνει την δυνατότητα να εκφράσεις τα αισθήματα και συναισθήματά σου με λεπτότητα και χάρη. Και, επί πλέον, σου επιτρέπει να χρησιμοποιήσεις εκφράσεις, συντακτικό και τρόπους παλιούς, ίσως ξεχασμένους, και σίγουρα αγαπημένους. Πληθυντικός, λοιπόν, της έκφρασης και της οικειότητας!
Gabriel Garcia Marquez,
Ζω για να τη διηγούμαι,
[VIVIR PARA CONTARLA]
Α.Α. Λιβάνη, Αθήνα 2003
01/02/2006
Λοιπόν, όπως σας, ή σου, βγαίνει!
Θα σε συμβούλευα, ως παλιά καραβάνα, να φτιάξεις αντίγραφα, «ασφαλείας» τα ονομάζω, ευθύς!
Σ:
Το έχω πει: Τα χόμπι σώζουν! Τώρα αν πιάνουν και κάμποσο χώρο, τι να κάνουμε; Τα ‘χει αυτά η ζωή. . . Εμένα πάντως μ’ αρέσουν αυτά που συλλέγεις.
Καλό βράδυ.
Μπορεί να μην επιμένετε πλέον στη χρήση του πληθυντικού, αλλά προσωπικά με βοηθάτε να απευθυνομαι σε εσάς όπως μου βγαίνει πιο αυθόρμητα. Κι αυτο που μου βγαινει ειναι ο πληθυντικός. Της ευγένειας και της λεπτότητας όπως λέτε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο αντίθετο θα ήταν καταπιεστικό, για το άτομό μου.
Χαιρομαι λοιπον που υπαρχει ταυτιση απόψεων και σας ευχαριστω που μου απαντησατε με τόση σαφήνεια.
Αντιγραφα "ασφαλειας" λοιπον. Το συντομότερο. Έχετε απόλυτο δίκιο!
Και σας ξαναευχαριστω για τη συμβουλή!
Καλή Κυριακή να έχετε!
ΚαληΗμέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΏστε, λοιπόν, πληθυντικός. Καλώς!
Αντιγράψτε και δε θα χάσετε. . .
Να είσαστε Καλά!