0594. Ποίηση και Δίφωνο

Εχθές αγόρασα δυο ακόμα CD από τη σειρά “Ελληνική Ποίηση - Περίοδος Δεύτερη” της LYRA. Αυτή τη φορά απέκτησα τα CD της Κικής Δημουλά και της Τζένης Μαστοράκη. Έχω διαβάσει λίγα ποιήματα της Δημουλά και δύο – τρία της Μαστοράκη. Ελπίζω, μέσα από αυτά τα CD και των ποιητριών τις φωνές, να τις ανακαλύψω. Από μια πρώτη ακρόαση του CD της Μαστοράκη είμαι σε θέση να πω ότι μου αρέσει η φωνή της και ο τρόπος που προσεγγίζει τα πράγματα. Για μια τελική γνώμη χρειάζεται και χρόνος και κάποια αντίτυπα συλλογών της. Η Δημουλά, περισσότερο γνωστή, είναι άλλη ιστορία. Αν, πάντως, μπορώ να πω κάτι, δίχως καθόλου να στοιχηματίζω, αυτό είναι ότι η πρώτη εντύπωση που μου έδωσε η απαγγελία των ποιητριών αυτών ήταν αυτή της επιτήδευσης. Καλώς ή κακώς με τον Σεφέρη μεγάλωσα και της σχολής του, με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει, είμαι. Τα CD τα αγόρασα από τα καταστήματα Hondos στην Ομόνοια. Κόστος; 16,74 ευρώ έκαστο. Ούτε λίγο ούτε πολύ 2,66 ευρώ, ανά CD, πιο κάτω από την τιμή του “μονοπωλίου Metropolis”. Και το υποψιαζόμουν!

Είναι ωραίοι αυτοί του περιοδικού “Δίφωνο”! Στο τελευταίο τεύχος, αυτό του Μαρτίου 2009, περιέχονται 4 CD. Έχω παρατηρήσει ότι τα περιοδικά που δίνουν 2, 3 και 4 CD έχουν μια λατρεία σε καλλιτέχνες και άλμπουμ περασμένων δεκαετιών την αξία και σημασία των οποίων δεν παραλείπουν να υπερτονίζουν. Προφανώς το κόστος των “δικαιωμάτων”, στην περίπτωση αυτή, είναι ιδιαίτερα προσιτό. Στο τεύχος, για το οποίο μιλάμε, η τάση αυτή “εκπροσωπείται” από τον Georges Brassens. Το δεύτερο CD, που συνόδευε το τεύχος, είναι το κλασσικό “Ζωντανοί Στο Κύτταρο”. Εκείνο που με προβλημάτισε ήταν η πρόταση: “Στο cd που κρατάτε στα χέρια σας συμπεριλαμβάνονται δυο τραγούδια, ο Γέρο-Μαθιός με τους Δάμων και Φιντίας και ο Ανεπρόκοπος με τον Εξαδάχτυλο όπως ήταν στην αρχική έκδοση”. Τι, λοιπόν, θέλει να πει ο ποιητής; Τα υπόλοιπα έξι τραγούδια τι είναι; Επανεκτελέσεις; Έχω ένα αντίγραφο, βεβαίως, στην Τ47 και οι καλοί αυτοί άνθρωποι με βάζουν να ψάχνω. Το τρίτο CD, με τίτλο “αρτεσιανό μου φρέαρ”, περιέχει 14 τραγούδια της αγαπημένης Αρλέτας από διάφορα άλμπουμ. Το πιο ωραίο όμως είναι το τέταρτο CD. Τυλιγμένο στο ωραίο πορτοκαλοκίτρινο φακελάκι του φέρει τον, πολλά υποσχόμενο, τίτλο: “Βαθύς Κατάλογος – Δίφωνο – Συλλεκτικό CD Νο 2”. Ομολογώ ότι ένας από τους λόγους που αγόρασα το τεύχος ήταν και αυτό το “Βαθύ Λαρύγγι” εεε με συγχωρείτε! Τον “Βαθύ Κατάλογο” ήθελα να πω. Βγάζω, λοιπόν, γεμάτος περιέργεια το CD από το τσαχπίνικο πορτοκαλοκίτρινο φακελάκι του και τι βρίσκω; Ένα ωραιότατο CD με τίτιλο: “Το Νέο Κύμα – σκληρό μου αγόρι – Το 15^ο και τελευταίο CD της σειράς”. Ένα CD το οποίο έχω από την 4/1/2008 μιας και δόθηκε με το φύλλο εκείνης της ημέρας της εφημερίδας “Ο Κόσμος του Επενδυτή”. Ποιος θα με πείσει ότι το χαρτονένιο σωβρακάκι, που κάλυπτε το συγκεκριμένο CD, δεν είναι εκ του πονηρού; Το πιθανότερο είναι να μην αγόραζα το περιοδικό αν γνώριζα τον τίτλο του συγκεκριμένου CD. Αλλά, με το σύστημα Kinder – έκπληξη και τον πομπώδη τίτλο, την πάτησα! Δικαίωμα τους να διαθέτουν αυτά που τους έχουν, πιθανολογώ, ξεμείνει αλλά όχι με τέτοια φτηνά τεχνάσματα. Το μόνο σίγουρο ότι από εδώ και πέρα, θα προσέχω!

Άντε, Καλό Τυρίμερο!

Elaine Paige – “Be On Your Own”.

27/02/2009

0593. Ο Αλοΐσιους Θυμάται Τα Παλιά

Πόσος καιρός πέρασε από την τελευταία φορά που ασχολήθηκα με τα χαρτιά του Αλοΐσιου και δημοσίευσα κείμενό του; Ούτε που θυμάμαι. Και τώρα η ανάγκη, αν μπορεί να ονομαστεί έτσι, με σπρώχνει πάλι προς το μέρος του. Οκτώ η ώρα, βραδάκι Τετάρτης, στην Α29. Το γνωστό, παραφρασμένο, ερώτημα: Τι να μαγειρέψω αύριο; Μα, αν γνώριζα, θα ρωτούσα; Όχι βέβαια. Εντάξει, το παραδέχομαι! Δεν έχω τίποτα στο ψυγείο. Τα χαρτιά του Αλοΐσιου βρίσκονται στο υπόγειο της Τ47. Όμως, είμαι τυχερός. Πριν από λίγες μέρες, λες και υποψιαζόμουνα κάτι, έφερα εδώ πενήντα – εξήντα σελίδες από τα γραπτά του. Τις ξεφύλλισα. Σταμάτησα σ’ ένα εξαιρετικά σύντομο κείμενο στο οποίο ο Αλοΐσιους γυρίζει στο παρελθόν και ψηλαφίζει τα αδύνατα. Το παραθέτω:

Πόσο καιρό είχα να δω αυτές τις κασέτες; Δέκα χρόνια; Δεκαπέντε; Κάποιες δέκα, κάποιες περισσότερα. Κίνηση που ξετυλίγεται, εικόνες που παγώνουν. Γυρίζω στο παρελθόν. Βλέπω πρόσωπα αγαπημένα. Πρόσωπα που πια έχουν φύγει. Τότε και τώρα. Έχω φύγει κι εγώ. Από εκεί για εδώ. Δε στενοχωριέμαι. Τα έζησα τα χρόνια αυτά. Όσο μπορούσα τα χάρηκα. Αλλά, κάνω σκέψεις. Είσαι στο κέντρο. Αναρωτιέμαι: Θα μπορούσε κανείς να αγαπήσει κάποιον για κάτι που ήταν και που δεν είναι πια; Και δε μιλώ, βεβαίως, μόνο για τη μορφή. Όλο το απόγευμα χθες και σήμερα το πρωί έβλεπα στο video αυτές τις κασέτες. Έβαζα και έβγαζα. Θυμόμουνα, γελούσα, πονούσα. Πόσα πρόσωπα; Πόσοι τόποι, αναμνήσεις, καταστάσεις, περιστατικά; Οι πολύτιμες εικόνες. Οι φωνές που ζωντανεύουν. Σαν μπαταρία η μνήμη φορτίζεται και ζωντανεύει. Η μια εικόνα φέρνει την άλλη. Γυρίζω πίσω. Το μυαλό συμπληρώνει τα κενά. Σκηνές όπου πρωταγωνιστεί ο προ δεκαπενταετίας εαυτός μου. Κάνω την αμαρτωλή σκέψη: Τι θα γινόταν αν σήμερα σε διεκδικούσα με τον τότε εαυτό μου; Πόσο διαφορετική θα ήταν η συμπεριφορά μου και η συμπεριφορά σου; Ας γύριζες πίσω κι εσύ. Φαντάσου! Δεκαπέντε χρόνια νεώτεροι, συν δεκαπέντε χρόνια στη διάθεσή μας! Δε γίνεται και ίσως είναι καλύτερα έτσι. Ας μείνουμε ο καθένας στον εαυτό και την πορεία του. Με τα βιώματα, τα προτερήματα και τα ελαττώματά μας. Όλα όσα δεν ευνόησαν, και δεν ευνοούν, μια διαφορετική εξέλιξη στη σχέση μας. Δέχομαι αυτό που είμαι, αυτό που η σχέση μας είναι. Δε θέλω να φτάσω στο σημείο, δέκα δεκαπέντε χρόνια μετά, να σκέφτομαι και να γράφω τα ίδια. Με αυτό που είμαι σε προσκαλώ. Με αυτό που είμαι σε θέλω. . .

Μελίνα Ασλανίδου – “Το Λάθος”.

25/02/2009

0592. Και Οι Παντρεμένοι Έχουν Ψυχή

Προχθές Σάββατο είδα ένα ακόμα επεισόδιο του δεύτερου κύκλου της τηλεοπτικής σειράς “Και Οι Παντρεμένοι Έχουν Ψυχή”. Ήταν το 37^ο και δυστυχώς το τελευταίο που είχα στη διάθεσή μου. Κατά τη γνώμη μου η συγκεκριμένη σειρά ήταν μια από τις καλύτερες που δημιουργήθηκαν ποτέ για την Ελληνική τηλεόραση.

Συνολικά απόλαυσα, ένα προς ένα, 71 επεισόδια που βρισκόντουσαν σε 23 DVD. Επρόκειτο για μια προσφορά του περιοδικού “Τηλέραμα” σε δύο “φάσεις”. Στην πρώτη φάση δόθηκαν τα επεισόδια του Α΄Κύκλου της σειράς σε 11 DVD (10x3+1x4=34 επεισόδια). Αμέσως μετά ακολούθησε ο Β΄Κύκλος σε 12 DVD (11x3+1x4=37 επεισόδια). Σε κάθε τεύχος, με επιπλέον κόστος 3,40 ευρώ ανά τεύχος, υπήρχε και ένα DVD της σειράς. Ο Α΄Κύκλος ξεκίνησε με το τεύχος της 6/9/2009 και ο Β΄με αυτό της 21/11/2008.

Κατά καιρούς είχα παρακολουθήσει κάποια επεισόδια, σε πρώτη προβολή ή σε επανάληψη, αλλά ποτέ συστηματικά. Με τα DVD του περιοδικού είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω κατά βούληση και από την αρχή όλα τα διαθέσιμα επεισόδια. Τα καταευχαριστήθηκα σε όλα τα επίπεδα. Γέλασα με την καρδιά μου. Έκανα σκέψεις πρώτες και σκέψεις δεύτερες. Απόλαυσα τους πανέξυπνους διαλόγους, τις απίθανες καταστάσεις, τις ανατροπές.

Η διανομή των ρόλων ήταν εξαιρετικά επιτυχής και οι ηθοποιοί, πρωταγωνιστές και μη, πραγματικά απίθανοι. Τους χάρηκα όλους και αισθάνθηκα το δόσιμό τους σε αυτό που έκαναν. Αν έπρεπε να ξεχωρίσω κάποιον θα ξεχώριζα τον Αντώνη Καφετζόπουλο στο ρόλο του Ανδρέα Ακάματου, ή Ακάλυπτου, ο οποίος υποστήριξε μοναδικά τον, αβανταδόρικο ομολογώ, ρόλο του. Ήταν ένα κλικ πιο πάνω χωρίς αυτό να αφαιρεί το παραμικρό από τους, έτσι κι αλλιώς, εξαιρετικούς άλλους. Μια σειρά άψογη σε όλα τα επίπεδα, μια καταπληκτική δουλειά. . .

Ανυπομονώ, και είμαι σε ετοιμότητα, για τον Γ΄Κύκλο που ελπίζω να προσφερθεί σύντομα είτε από το “Τηλέραμα” είτε από κάποιο άλλο περιοδικό. Μέχρι τότε, θα μου λείπει πολύ η συντροφιά αυτών των παντρεμένων με τη μεγάλη, ωραία ψυχή. . .

23/02/2009

0591. Ένα Δικό Μου [Ακόμα]

ΑΝΑΦΟΡΑ Σ’ ΕΝΑ ΣΚΟΥΠΙΔΑΚΙ

Στο αριστερό μου μάτι

Χθες ένα σκουπιδάκι

Φορτίο κάποιου άνεμου

Στη μέση ενός δρόμου

Στο αριστερό μου μάτι

Μ' αντάλλαγμα το δάκρυ

Στ' αληθινά τι σύμπτωση

Χθες ένα σκουπιδάκι

Την ώρα π' αργοδιάβαινες

Παρέα με τον άλλον

01.09.75

=====================

Eurythmics – “Thorn In My Side”.

20/02/2009

0590. Ελληνική Ποίηση

Έμαθα για την ύπαρξη τους από μια ολοσέλιδη καταχώριση στο περιοδικό “culture”, που δόθηκε μαζί με το φύλλο της εφημερίδας “Ο Κόσμος του Επενδυτή” το Σάββατο 14/2/2009. Εκεί, στη σελίδα 9 του περιοδικού, και με τίτλο “ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ • ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ 10 ΝΕΑ CD”, δινόταν η πληροφορία ότι η LYRA με το σήμα “Διόνυσος” κυκλοφόρησε 10 CD στα οποία ισάριθμοι σύγχρονοι Έλληνες ποιητές (με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει) διαβάζουν ποιήματά τους.

Πρόκειται για τους: Κική Δημουλά, Τζένη Μαστοράκη, Γιάννη Κοντό, Μάνο Ελευθερίου, Μάρκο Μέσκο, Μιχάλη Γκανά, Τίτο Πατρίκιο, Χριστόφορο Λιοντάκη, Αντώνη Φωστιέρη και Θανάση Νιάρχο. Στην καταχώριση αναφέρεται επίσης ότι η LYRA: Ταυτόχρονα, προγραμματίζει εντός του 2009 να κυκλοφορήσει σε CD έργα είκοσι ακόμα σύγχρονων Ελλήνων ποιητών.

Τα αστροπελέκια της LYRA, μάλιστα, ανέφεραν, με μικρά γραμματάκια ομολογώ, και τη διεύθυνση του ιστότοπου τους (το αξεπέραστο: www.lyra.gr). Μπήκα! Δίνω, στο οικείο παραθυράκι αναζήτησης, “Ελληνική Ποίηση”. Αποτέλεσμα; Κολοκύθια με τη ρίγανη! Δίνω “Τίτος Πατρίκιος”, ουδέν! Δίνω “Κική Δημουλά”, ουδέν ομοίως. Οι άνθρωποι είναι αποδεδειγμένα επαγγελματίες, δεν το συζητώ!

 

Συνοδευτικό του σήματος, όπως οι ίδιοι το αποκαλούν, “Διόνυσος” είναι το “ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΔΕΥΤΕΡΗ”. Επειδή από την προηγούμενη, και αναγκαστικά πρώτη, περίοδο ομολογώ ότι έχω πολλά CD μου κινήθηκε η περιέργεια. Μου αρέσει να ανακαλύπτω τη φωνή του ποιητή, να ακούω το πώς αρθρώνει και τονίζει τις λέξεις. Πως ζει τα κείμενά του. Είναι μια εμπειρία που μπορεί, σε κάποιες περιπτώσεις, να φτάσει στη μυσταγωγία. Αναζήτησα τα CD. Δισκοπωλείο “Metropolis”, χαμηλά στην Πανεπιστημίου. Ημιόροφος, τμήμα με τα “Ελληνικά”. Εκεί. Καλαίσθητη συσκευασία. Ένθετο ένα λιτό τετρασέλιδο με τα βασικά. Φωτογραφία, δυο λόγια του ποιητή, βιογραφικό, εργογραφία και κατάλογος των ποιημάτων που περιέχονται στο CD.

Μιχάλης Γκανάς και Τίτος Πατρίκιος. Κόστος: 2x19,4 ευρώ. Πρώτη ακρόαση. Ανάγνωση 66 ποιημάτων στο πρώτο CD, 67 στο δεύτερο. Δεν είναι για χόρταση. Απαιτείται, ως συνήθως, η σύμπτωση κατάλληλης ατμόσφαιρας και κατάλληλης διάθεσης. Αλλά, μπορείς να ανακαλύψεις πράγματα, να νιώσεις. Χρειάζεται επιμονή και υπομονή. Η εποχή, της βιασύνης και του video clip, δεν ευνοεί ούτε την ποίηση ούτε τους ποιητές. Πρέπει, κατά κάποιο τρόπο, να απομονωθείς για να ακούσεις. Και πρέπει να αφεθείς, να χαλαρώσεις. Δεν είναι εύκολες τέτοιες ακροάσεις αλλά αξίζουν, θαρρώ, τον κόπο.

Όσοι έχουν την εμπειρία τέτοιων ακροάσεων δεν έχουν ανάγκη καμιάς παραίνεσης ή προτροπής. Σε όσους όμως δεν την έχουν θα πρότεινα να επιλέξουν έναν ποιητή, ή μία ποιήτρια, και να τον / την ακούσουν να απαγγέλει. Ποιος γνωρίζει; Στη χειρότερη περίπτωση θα έχουν χάσει μερικά ευρώ. Στην καλύτερη θα έχουν ανακαλύψει έναν καινούργιο κόσμο!

Ακούγεται ο Τίτος Πατρίκιος στο “Ένα Γράμμα” από τη συλλογή του “Θάλασσα Επαγγελίας” (1959-1963 – Θεμέλιο 1977).

18/02/2009

0589. H/Y

Η/Υ, εκνευριστικά μηχανήματα. ”Του διαβόλου”, όπως τα αποκαλώ. Δυσλειτουργούν και σου χαλάνε τη διάθεση. Και, ατυχώς, αυτό δεν είναι κάτι που συμβαίνει σπανίως. Κάθε άλλο. Αρκεί να τα ζορίσεις λίγο, να τα φορτώσεις, και αρχίζουν τα παρατράγουδα. Κολλήματα, αναίτιες επανεκκινήσεις, απρόβλεπτη, εν γένει, συμπεριφορά. Είναι και το διαδίκτυο, όπου και αν υπάρχει σύνδεση, με τους διάφορους κίνδυνους έρχεται το πράγμα και δένει. Επτά και 11 λεπτά η ώρα απογευματάκι Δευτέρας, βρίσκομαι στο υπόγειο της Τ47. Γράφω κι ας υπάρχει πρόβλημα στον εδώ Η/Υ. Τι έχει πάθει ο α φιλότιμος; Απορώ. Περίμενε την μετακίνησή του από την Α29 για να δείξει τον κακό του χαρακτήρα; Κατέβηκε από το δεύτερο όροφο στο υπόγειο και μοιάζει να τον πείραξε πολύ. O windows explorer αρνείται πεισματικά να συνεργαστεί. Με το που πάω να ανοίξω έναν φάκελο τσούπ!, πετιέται ένα παράθυρο με την κομψότατη επικεφαλίδα: ”Η εφαρμογή Explorer.EXE αντιμετώπισε πρόβλημα και πρέπει να τερματιστεί η λειτουργία της. Ζητούμε συγνώμη για την αναστάτωση”. Χαρήκαμε! [και το «συγνώμη» γράφεται με γ δύο, ήτοι: συγγνώμη, για να είμαστε εξηγημένοι!]. Δίνονται, βεβαίως, και δυο επιλογές η πρώτη «Αποστολή αναφοράς σφάλματος» και η δεύτερη «Να μην αποσταλεί». Όποια και να επιλέξω, την έχω πατήσει. Το μηχάνημα ή θα κολλήσει ή θα επανεκκινήσει. Το τέχνασμα που έχω βρει, για να μπορώ στοιχειωδώς να εργαστώ, είναι να σύρω το παράθυρο αυτό εκτός ορατού πλαισίου και να συνεχίζω όπως και όσο μπορώ. Συνήθως πιάνει. Αλλά εκνευρίζομαι. Εκνευρίζομαι πολύ! Δοκίμασα διάφορα γιατρικά. Τίποτα δεν έπιασε. Θα πρέπει να λύσω το πρόβλημα αυτό (και μαζί με αυτό κάποια άλλα μικρότερα) το συντομότερο δυνατό. Η πιο δραστική λύση είναι, βεβαίως, αυτή που κρύβεται πίσω από την εντολή Format C: και, μα το Δία!, θα το κάνω! Το ευτύχημα είναι ότι όλα τα δεδομένα βρίσκονται στον D: ή σε εξωτερικούς (USB) σκληρούς. Το ατύχημα ότι, εδώ στο υπόγειο, δεν έχω σύνδεση με το διαδίκτυο (και για τη συγκεκριμένη δουλειά χρειάζεται). Συνεπώς, φόρτωμα και μεταφορά στην Α29 για τα περαιτέρω. . . Ας είναι. Θα το κάνω! Στις επόμενες μέρες.

Χάρις Αλεξίου και Γιάννης Πάριος ακούγονται στο τραγούδι «Θα Πάθεις Έρωτα» των Θάνου Μικρούτσικου – Λίνας Νικολακοπούλου.

16/02/2009

0588. Α, Β Και Γ

Α. Με εκνευρίζουν τα αυτοκίνητα. Έχουν γίνει πιο πολλά από τους ανθρώπους. Πας να φωτογραφίσεις ένα κτίριο, μια τοποθεσία ένα κάτι, τέλος πάντων, και οι γυαλιστερές ράχες τους κυριαρχούν. Το έχω αποφασίσει. Η καλύτερη μέρα για φωτογράφιση είναι η Κυριακή. Η καλύτερη ώρα για φωτογράφιση είναι το πρωί, ας πούμε πριν τις εννιά. Τα πρωινά της Κυριακής όλα μοιάζουν ήρεμα, να υπομονετικά περιμένουν να φωτογραφηθούν. Και δεν είναι μόνο τα κτίρια. Είναι και τα ανδρείκελα και, κυρίως, τα γυνείκελα. Απαιτείται, βεβαίως, η μικρή θυσία του να σηκωθείς Κυριακάτικα και να τρέχεις αλλά· πώς αλλιώς;

Β. «Πρωτοπορία» σήμερα. Κατέβηκα στο υπόγειο. Εντόπισα το ράφι με τα βιβλία του Ζοζέ Σαραμάγκου. Ανάμεσα τους τρία, κατά το πλήθος, αυτά που δεν στην κατοχή μου είχα. Τα εξής: «Ιστορία της Πολιορκίας της Λισαβόνας», «Το Κατά Ιησούν Ευαγγέλιον» και «Μικρές Αναμνήσεις». Ανάγκη να το γράψω; Τώρα, τα έχω! Υπολογίστε και το, υπό ανωνύμου, «Άσεμνο Ημερολόγιο μιας Νεαράς Δεσποινίδος», αφαιρέστε, από το πορτοφόλι μου, 41,44 ευρώ και έχετε την εικόνα.

Γ. Τελευταία έχω αποκτήσει σχέσεις αγάπης με τον Elias Rahbani. Καλό το διαδίκτυο και οι δυνατότητες που σου δίνει αλλά τα «αυθεντικά» CD έχουν άλλη χάρη. Σήμερα έκανα την πρώτη απόπειρα να αποκτήσω το πρώτο, ή τα πρώτα μου, άλμπουμ του Rahbani και η απόπειρα στέφθηκε από πλήρη αποτυχία. Σε δυο – τρία δισκοπωλεία που μπήκα και ρώτησα, στη στοά που βρίσκεται η «Λέσχη του Δίσκου», με κοιτούσαν σαν εξωγήινο. Κανένα πρόβλημα. Τα έχουμε ξαναπεί αυτά. Θα συνεχίσω να ρωτώ και να έχω τον Elias στο μυαλό μου. Το μόνο σίγουρο ότι κάποια στιγμή θα βρω αυτό που ζητάω. . .

Elias Rahbani – Hopless Love. Ονειρευτείτε!

13/02/2009

0587. Format

Iδού μια ξενόφερτη λέξη που έχει μπει στη ζωή μας κι ας μην της δίνουμε τη σημασία που της πρέπει. Σε πρώτη προσέγγιση σημαίνει «Σχήμα, διάταξη» και σαν ρήμα, «τυποποιώ». Είναι ακριβώς αυτά τα σχήματα, οι διατάξεις και η τυποποίηση που μας βασανίζουν. Αν μιλήσουμε για το χώρο της τεχνολογίας και τους Η/Υ θυμηθείτε: ξεκινήσαμε από δισκέτες 5 ¼ της ίντσας (για όσους τις πρόλαβαν) περάσαμε σε αυτές των 3,5 και καταλήξαμε στα USB sticks. Για τη μουσική: ξεκινήσαμε από τους μαντεμένιους δίσκους 78 στροφών ανά λεπτό (αυτούς ούτε εγώ δεν τους πρόλαβα!) περάσαμε σε αυτούς των 33 και 1/3 φτάσαμε στα CD και τα DVD και τώρα μπήκαν στο παιχνίδι και τα blue ray. Και μπορούμε, βεβαίως και ασφαλώς, να μιλήσουμε για φορμάτ αποθηκευτικών μέσων εικόνας και ότι άλλο φανταστείτε. Όλα αλλάζουν, όλα μεταβάλλονται. Η περίφημη συμβατότητα προς τα πίσω γίνεται σε, τελευταία ανάλυση, ένας μύθος. Κι αν θελήσουμε να επεκτείνουμε τη συζήτησή μας στην τυποποίηση που χρησιμοποιείται για την αποθήκευση των, πάσης φύσεως, πληροφοριών στους Η/Υ εκεί πια θα αντιμετωπίσουμε το χάος. Φορμάτ που χρησιμοποιούνται σήμερα, για την επεξεργασία και αποθήκευση δεδομένων, δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα χρησιμοποιούνται, και θα αναγνωρίζονται, και αύριο. Αντιθέτως, είναι σίγουρο ότι πληροφορίες αποθηκευμένες με τυποποίηση του παρελθόντος δεν, πλέον, ανακτώνται με αντίστοιχη τυποποίηση του σήμερα. Και στην κατηγορία αυτή εμπίπτουν, μεταξύ άλλων, κείμενα, λογιστικά φύλλα και εικόνες. Πόσοι δεν μείναμε, ας μου επιτραπεί η έκφραση, «με τη δισκέτα στο χέρι» όταν προσπαθήσαμε να διαβάσουμε κείμενα σωσμένα πριν από δέκα και δεκαπέντε χρόνια; Οι βιομηχανίες και τα διάφορα εργαστήρια, πανεπιστήμια, εφευρέτες και ότι άλλο κάνουν τη δουλειά τους. Εμείς; Εδώ είναι το πρόβλημα. Πόσες φορές θα πρέπει να «μετασχηματίσουμε» τα πάσης φύσεως δεδομένα μας για να έχουμε, μια μικρή έστω, ελπίδα να τα κρατήσουμε; Δύσκολες και πολύπλοκες αριθμητικές. Έχω πολλά και διάφορα δεδομένα σε δισκέτες, κασέτες διάφορες, Iomega Zips και δίσκους σκληρούς σε μηχανήματα πολλά και διάφορα. Όλα αυτά τα δεδομένα τα θέλω. Προσπαθώ. Μετασχηματίζω, αντιγράφω, αναβαθμίζω κρατάω αντίγραφα. Κάνω ότι μπορώ. Καλά τα ηλεκτρονικά και τα σύγχρονα μέσα αλλά· φιλική συμβουλή: όπου και όσο μπορείτε εκτυπώστε τις φωτογραφίες σας και τυπώστε τα κείμενά σας και ότι άλλο τυπώνεται (π.χ. λογιστικά φύλλα, καταστάσεις κ.α.). Και, βεβαίως, συνεχίστε να μετασχηματίζετε. Μπορεί, έτσι και με τα πολλά, να τα σώσουμε τα δεδομένα [μας].

The Beatles – Get Back. Αγαπημένο!

11/02/2009

0586. Ένα Τραγούδι Μόνο

Ποιος είναι αυτός που αγοράζει δίσκους και δεν έχει αγοράσει, κάποια φορά, ένα άλμπουμ μόνο και μόνο για ένα τραγούδι; Σίγουρα δεν είναι η περίπτωσή μου. Μου έχει τύχει, μάλιστα, αρκετές φορές. Κυρίως σε παλιότερους καιρούς, τότε που δεν υπήρχαν τα, εν αφθονία, αγαθά του διαδικτύου. Άκουγα ένα τραγούδι, στο ραδιόφωνο, που μου άρεσε, το έβρισκα σε ένα δίσκο, αγόραζα το δίσκο. Έτσι απλά. Το ωραίο είναι ότι πολύ σπάνια μου άρεσε ο δίσκος στο σύνολό του. Συνήθως μόνο το συγκεκριμένο τραγούδι μου άρεσε. Όμως ποτέ δεν μετάνιωσα γι’ αυτές τις αγορές μου. Μου αρκούσε που είχα πλέον στην κατοχή μου το τραγούδι [μου]. Υπήρχαν, και υπάρχουν βεβαίως, και οι περιπτώσεις που αγοράζω δίσκους με κλειστά μάτια. Άμα τη εμφανίσει. Υπάρχουν τρεις – τέσσερις καλλιτέχνες που με έχουν πείσει. Υπάρχει ο Νίκος Ξυδάκης, οι Χαΐνηδες, ο Σαββόπουλος και, περιστασιακά, κάποιοι άλλοι. Μια άλλη περίπτωση είναι τα άλμπουμ με «επιτυχίες» που καλύπτουν συγκεκριμένες εποχές ή είδη. Ομολογώ ότι αγόρασα, μετά μανίας θα έλεγα, τέτοια άλμπουμ σχετικά με τη μουσική της δεκαετίας του 60, και δευτερευόντως αυτές των επόμενων δεκαετιών. Τόσο που πια υπάρχει κορεσμός και δύσκολα βρίσκω τέτοια άλμπουμ που να μην έχω τα περισσότερα τραγούδια τους. Εδώ ο κίνδυνος είναι διαφορετικός και συγκεκριμένος. Είναι ο κίνδυνος του να μην υπάρχουν οι πρώτες εκτελέσεις αλλά άλλες, μεταγενέστερες, με τους ίδιους καλλιτέχνες ή κάποια από τα μέλη, αν πρόκειται για συγκροτήματα. Συνήθως η πληροφορία αυτή αναγράφεται στο οπισθόφυλλο αν και, συνήθως δεύτερο, με εξαιρετικά μικρά γραμματάκια. Την έχω πατήσει έτσι κάμποσες φορές και ομολογώ ότι δε μου άρεσε καθόλου. Εκείνο που δίνει το σύνθημα του συναγερμού για τέτοια άλμπουμ είναι συνήθως, τρίτο, η ιδιαίτερα χαμηλή τιμή τους. Ότι πληρώνεις παίρνεις. Όμως, αρκετά φλυάρησα και το ρολόι δείχνει 10:53. Από το άλμπουμ ‘Ten Summoner’s Tales’ του Sting ακούγεται το τραγούδι ‘Shape Of My Heart’. Και, το μαντέψατε; Είναι το τραγούδι για το οποίο αγόρασα το άλμπουμ. Όσα για τα υπόλοιπα τραγούδια, που δεν τα είχα ακούσει, τίποτα! Τα άκουσα και δεν μου έμεινε τίποτα. Κανένα πρόβλημα. ‘Το Σχήμα της Καρδιάς Μου’, αξίζει! 

09/02/2009

0585. Περιοδικά

Πόσα περιοδικά έχω φυλαγμένα στην Τ47; Εκατό; Διακόσια; Πεντακόσια; Το πλήθος τους αρχίζει και μοιάζει υπερβολικό αλλά φοβάμαι ότι δεν είναι. Περιοδικά αγοράζω εδώ και κάτι δεκαετίες. Έχω πετάξει πολλά, έχω κρατήσει άλλα τόσα και περισσότερα. Αυτά τα οποία είναι αταξινόμητα και χύμα είναι κυρίως τα περιοδικά ποικίλης ύλης (Κλικ, Νίτρο, Status κ.λ.π.) τα μουσικά (Ποπ & Ροκ, Δίφωνο, Μετρό, Μελωδία κ.λ.π.) τα τεχνικά (ήχος, Audio, hi-Tech κ.λ.π.) και τα σχετικά με H/Y (Ram, Computer για Όλους, Personal Computer World κ.λ.π.) και διάφορα άλλα. Θα είχε ενδιαφέρον να παραθέσω τους τίτλους όλων των περιοδικών που βρίσκονται στοιβαγμένα σε ντουλάπια και συρτάρια της Τ47. Αρκετά από αυτά έχουν πάψει να κυκλοφορούν εδώ και χρόνια και παρουσιάζουν ενδιαφέρον. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν και τα πρώτα τεύχη περιοδικών που ακόμα κυκλοφορούν, όπως RAM, Δίφωνο και άλλα, μιας και δείχνουν το από πού και πως ξεκίνησαν. Μου αρέσει να παίρνω τεύχη των περιοδικών που έχω στην κατοχή μου και να τα ξεφυλλίζω. Όσο πιο παλιά τόσο πιο καλά! Βλέπεις πρόσωπα, που ακόμα πρωταγωνιστούν, σε νεώτερες ηλικίες, μουσικοκριτικές δίσκων παλιών, παρουσιάσεις και κριτικές μηχανημάτων που κανένας δε θυμάται πια. Με την πρώτη ευκαιρία θα ήταν καλό να τα συγκεντρώσω να τα ταξινομήσω και, βεβαίως, να απαλλαγώ από κάποια από αυτά. Μέχρι τότε όμως σκοπεύω να τα απολαμβάνω έτσι όπως είναι, χύμα!

Από το διπλό δίσκο «The River», του Bruce Springsteen, ακούγεται το τραγούδι «Hungry Heart».

06/02/2009

0584. Καινούργιο Κοσκινάκι Μου. . .

Καινούργιο κινητό στην κατοχή μου, από χθες. Θα έλεγα για «οικογενειακούς λόγους». Βρέθηκα, λόγω των λόγων αυτών, στα ξαφνικά να ψάχνω για κινητό. Το Sony Ericsson Κ770i, σε αρίστη κατάσταση, βεβαίως, αλλά έπρεπε να «παραδοθεί» το συντομότερο δυνατό. Ξεκίνησα με το Sony Ericsson C902, συνέχισα με το Nokia N82, κατέληξα στο Sony Ericsson C905. Κανένα από αυτά δεν ήταν ετοιμοπαράδοτο. Τελικά, και με τα πολλά, βρήκα εχθές το C905 και μάλιστα στη γειτονιά μου. Εκείνο που κυρίως με ενδιέφερε στο καινούργιο κινητό ήταν η φωτογραφική μηχανή του. Μιας και το K770i είχε φωτογραφική μηχανή 3,2 megapixel έψαχνα κινητό με μηχανή από 5 megapixel και πάνω. Κατέληξα στο τερατάκι των 8,1 megapixel και ελπίζω να αποδειχθεί αντάξιο των προσδοκιών μου. Με το K770i και όσο καιρό το είχα στην κατοχή μου (από 24/12/2007 έως 3/2/2009) τράβηξα συνολικά 2.239 φωτογραφίες και «κράτησα» περίπου 1.700. Καθόλου άσχημα, θα έλεγα. Καινούργιο κοσκινάκι, λοιπόν, με πολλές και ενδιαφέρουσες δυνατότητες και . . . πάλι διάβασμα! Η εικόνα που βλέπετε είναι του φυτού που έχω στο γραφείο μου και είναι τραβηγμένη με το C905.

Αφιτά!

Poll και «Μια Κοπέλα Στην Πηγή» το που ακούγεται.

  

04/02/2009