0542. Αλοΐσιους: Η Διανυσματική Φύση Των Συναισθημάτων

Δε γνωρίζω τι σχέση είχε ή έχει ο Αλοΐσιους με τα μαθηματικά αλλά προφανώς έχει ή είχε. Δεν είναι μόνο το σημερινό, σύντομο, κείμενο που δημοσιοποιώ αλλά η συνολική εικόνα που αποκομίζει κανείς από τα γραπτά του. Πιστέψτε με, έχω διαβάσει πολλά κείμενά του και τα πράγματα είναι όπως τα γράφω. Ακολουθεί το κείμενο στο οποίο ο Αλοΐσιους μιλά, η μάλλον γράφει, για την διανυσματική φύση των συναισθημάτων:

Το σκέφτηκα λίγες μέρες πριν. Ήθελα αλλά δεν τολμούσα. Ζοριζόμουνα. Από την μια η επιθυμία και από την άλλη ένα σωρό αντίρροπες δυνάμεις. Τι θα γίνει και, κυρίως, πώς. Θα βρω ανταπόκριση; Τι θα σκεφτούν φίλοι και γνωστοί όταν μάθουν; Μήπως εκτεθώ; Και όλα τα σχετικά. Συναισθήματα που ισορροπούν δύσκολα· που διαμορφώνονται από ένα σωρό παράγοντες. Επιθυμίες και θέλω από τη μια δυνάμεις αντίθετες από την άλλη. Και πόσο αντίθετες;

Σκέφτηκα τις, κατά τη Φυσική, δυνάμεις. Οι δυνάμεις είναι διανυσματικά μεγέθη. Έχουν μέτρο, σημείο εφαρμογής, διεύθυνση και φορά. Δυνάμεις με κοινό σημείο εφαρμογής συντίθενται και δίνουν μια συνισταμένη αντιπροσωπευτική των δυνάμεων από τις οποίες προέκυψε και τις οποίες “αντιπροσωπεύει”. Το βασικό είναι ότι δεν λαμβάνεται υπόψη μόνο το μέτρο αλλά και η σχετική θέση, γωνία, μεταξύ των δυνάμεων.

Σκεφτείτε τώρα τα συναισθήματα. Σημείο εφαρμογής, του καθενός, ο εαυτός. Πρόκειται για σύνθετες οντότητες που αποτελούν συγκερασμό επιμέρους, και πάλι, συναισθημάτων. Συναισθημάτων που έχουν να κάνουν με επιθυμίες και απαγορεύσεις, εφικτά και ανέφικτα, προσωπικά και συλλογικά, τωρινά και μελλούμενα και ένα σωρό άλλα. Και προφανώς όλα αυτά σχετίζονται. Άλλα είναι ομόρροπα και άλλα είναι αντίρροπα με διαθέσιμες όλες τις ενδιάμεσες διαβαθμίσεις ή, στη γλώσσα των διανυσμάτων, γωνίες. Θαρρώ ότι η αντιστοίχιση συναισθήματος – συνισταμένης δυνάμεων είναι προφανής.

Μια δυναμική συνισταμένη δυνάμεων είναι τα συναισθήματα μας. Μια σύνθεση επιθυμιών και αρνήσεων, αρέσκειας και απαρέσκειας, τύχης και ατυχίας, εύνοιας και κατατρεγμού. Δυνάμεις που παλεύουν, εκτείνονται, συρρικνώνονται, αλλάζουν κατεύθυνση και φορά και μας παιδεύουν. Και πάντα η συνισταμένη που αθροίζει και ομαδοποιεί με την λογική των διανυσμάτων. Κι αν κάποια επιμέρους συναισθήματα αλληλοεξουδετερώνονται αυτό καθόλου δε σημαίνει ότι δεν υπάρχουν. . .

Μάνος Χατζιδάκις – 30 Νυχτερινά – Το Βαλς Των Χαμένων Ονείρων.

29/10/2008