0540. Αναμνήσεις [2]

Όχι δεν έφτασα, μεταγράφοντας τα κείμενα των ημερολογίων μου σε ηλεκτρονική μορφή, στο Νοέμβριο του 1996. Μόλις που τελείωσα το 1995 και, απλώς, ξεκίνησα την προεργασία για το επόμενο έτος. Έτσι ήρθε στην επιφάνεια η εγγραφή [0957] η οποία, ως χαριτωμένη, θαρρώ, και σύντομη, σκέφτηκα ότι είναι κατάλληλη για δημοσιοποίηση. Μια από τις στιγμές που ζουν οι γονείς και που συνήθως χάνονται. Θα το γράψω και πάλι, με κίνδυνο να γίνω κουραστικός, πόσο πολύτιμες θεωρώ αυτού του είδους τις εγγραφές. Ακριβώς επειδή στέκονται εμπόδιο στην φθορά του χρόνου και αναζωογονούν τα κελιά της μνήμης. Πολύτιμα, επίσης, για τους “δράστες” που έχουν την ευκαιρία να ανακαλύψουν τα κατορθώματα της παιδικής τους ηλικίας και να χαρούν. Ακολουθεί η εγγραφή:

15. 25/11/96 <> [0957] <> Τετράδιο 10, Σελίδα 151

Εχθές βλέπαμε με την Ε. την ταινία “ΙΝΔΟΚΙΝΑ” στο video. Η Β. τριγυρνούσε στο σαλόνι. Κάποια στιγμή την ακούσαμε να τραγουδά:

Ήταν ευτυχία μου

Σε γνώρισα

Γαμώτο μου

Γαμώτο μου. . .

Μείναμε άφωνοι και αχνογελαστοί να κοιτάμε ο ένας τον άλλον. . .

Δεν θα έλεγα ότι το τραγούδι που ακούγεται είναι ταιριαστό αλλά έχει όμως τη χάρη του και μου αρέσει. Duffy, λοιπόν, και “Stepping Stone” το που ακούγεται.

24/10/2008