Θα υπάρχει, πάντα, το ερωτηματικό του γιατί δεν γράφουμε αυτό που είναι (ΔΗΛΑΔΗ, αυτό που νομίζουμε) ή, τουλάχιστον, γιατί δεν προσπαθούμε. Θέλεις το σίγουρο; Το λιγότερο, από αυτό που είναι, είναι τα γεγονότα (που συνήθως περιγράφουμε) και το περισσότερο; Τα πίσω από τα γεγονότα. Αυτά που καίνε το μυαλό και πυρπολούν την σκέψη. Αυτά που κάνουν την καρδιά να πεταρίζει και ανασταίνουν την ψυχή. . .
Εδώ και μέρες στο μυαλό μου οι στίχοι:
Το γράμμα σου δέκα σελίδες, πάλι η ίδια συμβουλή
μου λες στο σπίτι να γυρίσω, μου λες ν' αλλάξω πια ζωή. . .
Λοιπόν; Διονύσης Σαββόπουλος και, από το άλμπουμ “Το Περιβόλι Του Τρελού”, “Για Τα Παιδιά Που Χάθηκαν”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου