Σήμερα και για απόσταση δύο στάσεων συνταξίδεψα με τη Φ.. Έκανε πως δεν με είδε, με αγνόησε, κρύφτηκε πίσω από των μαλλιών της μια κουρτίνα. Στάθηκα μπροστά στο κάθισμά της, δεν της μίλησα, κατέβηκα. Μοιάζει πολύ δύσκολο το να μιλώ για τη Φ.. Υποκλίνομαι, όμως, μπροστά στο αλλοπρόσαλλο και απρόβλεπτο της συμπεριφοράς της. Δέχομαι ή, τουλάχιστον, προσπαθώ.
Γιατί ποιος Θεός και ποιος προφήτης την αναγκάζει να δεχτεί το φιλικό ενδιαφέρον μου; Γιατί θα έπρεπε; Και εξ’ άλλου θα ήμουν άδικος αν ισχυριζόμουν ότι δεν με είχε προειδοποιήσει. Μια ζωή μου ταξιδεύει άλλα αντί άλλων μηνύματα, μια ζωή διαπράττει το ότι δεν αναμένεται. Έτσι και τώρα, σαν κάποια μία μύγα να την τσίμπηξε. Και ίσως να την τσίμπηξε (με όλο που τα καταφέρνει εξ’ ίσου καλά δίχως μυγοτσιμπηξιές και αηδίες...). Σκέφτομαι να μην κουνήσω μήτε το τσίνουρό μου και να είμαι πολύ ήρεμος, ωραίος και απαθής.
Προχθές πινγκ-πονγκ με τον Τ. Η Β. που είναι εντελώς παιδί και δεν βοηθά. Σήμερα ο Μ. έφυγε για φαντάρος.
Περιστατικά ή γεγονότα που έχουν καταγραφεί σε ημερολόγια και έχουν, έτσι, σωθεί. Μικρά, ασήμαντα; Ίσως, αλλά γιατί και για ποιον; Ποιο το νόημα, τώρα πια, αυτών των καταχωρίσεων; Τι σημασία έχει αν ένας νέος άντρας στάθηκε μπροστά σε μια νέα; Αν δεν κοιτάχτηκαν στα μάτια, αν δεν χαιρετήθηκαν; Κι ας γνωριζόντουσαν· κι ας ήθελε, εκείνος, πολύ.
Ταξινομημένα, τακτοποιημένα, καθαρογραμμένα. Γεγονότα που όλο και ξεμακραίνουν μέσα στο χρόνο. Περιστατικά που πότισαν τη σκέψη και την καρδιά. Κλειδωμένα σε τετράδια και ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Έτοιμα να αναδυθούν, να αναδέψουν τη μνήμη, να ζωντανέψουν σχέσεις και εποχές. Με τόπο και χρόνο· με πώς και γιατί.
Το ομολογώ, έχω σώσει πολλά από αυτά. Τα έχω φυλακίσει μέσα σε λέξεις. Κάθε φορά που τα διαβάζω αυτό που κερδίζω είναι ένα χάδι στο στομάχι. Το εκτιμώ αφάνταστα. Ναι· τα αγαπάω τα μικρά, ασήμαντα, σωσμένα περιστατικά της ζωής μου.
03/09/2008
Μεγάλη η σημασία τους καλέ μου φίλε. Μικρά τουβλάκια που ένα ένα έχτισαν τη ζωή μας, χάδια στο στομάχι που απάλυναν τον πόνο από τις γροθιές, μ' αυτά ξεκινήσαμε, πορευτήκαμε, συνεχίσαμε ..... τελειώσαμε (?) .... αυτά τα "μικρά κι' ασήμαντα" γεμίζουν οι άδειες στιγμές και οι δυσκολίες ξεπερνιούνται. Ας είναι καλά όσοι(-ες) συμμετείχαν στη δημιουργία τους, που άλλοτε με θετικό αλλά πιο πολύ με αρνητικό τρόπο, βοήθησαν στη διαμόρφωση αυτού που είμαστε σήμερα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό φθινόπωρο (εποχικό και ... ηλικιακό .... September of my years ... Fr. Sinatra .... τα λέει όλα!).
Καλημερα,
ΑπάντησηΔιαγραφήαν και πολυ διαφορετικος απο εσενα σ' αυτο το σημειο, σε καταλαβαινω.
Ειναι σαν την περιπλανηση σε παλιες φωτογραφιες, με την διαφορά οτι τα λογια μπορουν να εκφρασουν τα αισθηματα καλυτερα απο μια φωτογραφια.
fisika "Aeipote" kai einai omorfo pou ta agapate ola afta to peristatika esto kai an ponousan tote!
ΑπάντησηΔιαγραφήkali sas mera,
propetis
ΚαληΗμέρα
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ :
Ίσως και να έτσι είναι. Όσο για το φθινόπωρο, είναι νωρίς ακόμα, γενικώς! Ευχαριστώ πολύ.
Dralion:
Και τα λόγια και οι φωτογραφίες που έρχονται από παλιά, αξίζουν!
propetis:
Χαίρομαι που συμφωνείτε.