Όταν βρίσκεσαι στα 21 σου έχεις το δικαίωμα να πιστεύεις ότι μπορεί και να κατορθώσεις ότι επιθυμείς. Έχεις το δικαίωμα, ακόμα, να φιλοδοξείς ότι ξεκινώντας ένα ποίημα σε δεκαπεντασύλλαβο στίχο θα το ολοκληρώσεις. Στα 50 τόσα σου έχεις το δικαίωμα να επιστρέψεις, να σκανάρεις τα κομμάτια του ποιήματος και να χαμογελάσεις. “Απέτυχα”, να παραδεχτείς “αλλά, άξιζε τον κόπο”.
Ήταν μια δύσκολη χρονιά το 1976. Θυμάμαι ότι όταν ξεκίνησα να γράφω ήταν εποχή Πάσχα. Άνοιξη, θάνατος, ανάσταση. Αυτή ήταν η ψυχολογία αλλά ήταν άλλες εποχές τότε. Δεν λέω ότι ήταν καλύτερες, ή χειρότερες, λέω μόνο ότι εγώ προσωπικά βίωνα με διαφορετικό τρόπο τη ζήση μου. Και πως αλλιώς; Μεγαλώνουμε και αλλάζουμε. Αλλάζουμε και νοσταλγούμε. Νοσταλγούμε και ζούμε.
Το ξεκίνησα το ποίημα και ποτέ δεν το τελείωσα. Μήνες το κουβαλούσα μέσα μου και με ορνιθοσκαλίσματα έγραφα αποσπάσματά του στα χαρτιά μου. Έγραφα και έσβηνα. Ήταν η εποχή που σκεφτόμουνα και αισθανόμουνα σε δεκαπεντασύλλαβους στίχους. Τελικώς όλα αυτά τα αποσπάσματα τα μάζεψα και στις 21 Νοεμβρίου 1985 τα καθαρόγραψα στη σελίδα που ακολουθεί:
02/05/2008
Εντονα συναισθήματα. Αληθές το "πάρε με τώρα δυνατά να με λυτρώσεις." Τελικά μόνο το κρεββάτι μπορεί να καταλαγιάσει τα πάθη. Και τα πάθη πάντα ξυπνάνε φόβους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΩστόσο αυτό μου έκανε εντύπωση.
"Και η φρόνηση της άνοιξης λεπίδι".
Από τότε λοιπόν; Γιατί;
Αναρωτιέμαι αν είναι πάντα τόσο δυνατά τα συναισθήματα σου που δεν μπορείς να τα χειριστείς.
Αυτό θα το κατανοούσα απόλυτα.
Καλημερούδια.
Μεγαλώνουμε και αλλάζουμε. Αλλάζουμε και νοσταλγούμε. Νοσταλγούμε και ζούμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ. Σε τέτοια διάθεση βρίσκομαι κι εγώ σήμερα μετά τη ραδιοφωνική νοσταλγία που έζησα χτες βράδυ. Και το τραγούδι εκεί πίσω με στέλνει πάλι! :)
Όσο για το ποίημα τουλάχιστον προσπαθήσατε. Αυτό από μόνο του λέει πολλά! :) Καλημέρα
Καλημέρα σας…
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρόνια Πολλά και Καλά…
Σας εύχομαι τα καλύτερα στη ζωή σας…
Και του Χρόνου…
εξοχο αγαπητε!
ΑπάντησηΔιαγραφήμου αρεσε πολυ
την ιδια φραση θα υπογραμμιζα οπως κι η ellinida
εντονοτερο των συναισθηματων, τον θανατο δυναται να συναγωνισθει, κι αν με σπορα ζωης συνοδευτει, θα τον νικησει...
εξοχο!
καλο μηνα ευχομαι
σας φιλώ
Πολύ ώριμο για την ηλικία που το γράψατε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως θα μπορούσατε να το θεωρήσετε καιτελειωμένο. Με την έννοια "Τόσο είναι και άλλο δεν έχει".
Μου θυμίζει ένα που είχα γράψει για τη γιαγιά μου, πολύ πιο απλοϊκό βέβαια στα 14 μου, επηρεασμένη από τον Όμηρο σε μετάφραση που κάναμε στο σχολείο. Το έχω χάσει όμως...
Καλημέρα και καλό σας μήνα!!!
"η"
ellinida:
ΑπάντησηΔιαγραφήΔύσκολες εποχές. Το πρόβλημα μου είναι ακριβώς ότι μπορώ να χειριστώ τα, όποια, συναισθήματά μου. . .
renata:
Μεγάλη υπόθεση η νοσταλγία και ο νόστος, βεβαίως. Όσο για την προσπάθεια πολύ θα ήθελα να είχε, τότε, ολοκληρωθεί. :)
γιώργος:
Ευχαριστώ πολύ και αντεύχομαι και για την γιορτή σας.
Orelia:
Ευχαριστώ πολύ και σας αντιφιλώ!
“η”:
Εμένα η ωριμότητα με έφαγε, να το γνωρίζετε! Ευχαριστώ. :)
Καλημέρα και Καλή, πάντοτε, Καρδιά!