Αλλάζουν οι εποχές, αλλάζει και η ορθογραφία. Γραμμένο με “ει” άφησα το “θυμείστε” το 1976 με “ι” σκέτο το βρίσκω το 2008. Έτσι είναι η ζωή. Τώρα πώς και γιατί να ρωτήσουμε τους ειδικούς. Θυμάμαι ότι, μαθητής, είχα “παρεξηγήσει” την μητέρα μου, που είχε τελειώσει το Δημοτικό και αν, γιατί έγραφε “πατάταις”. Κι όμως! Έτσι το είχε μάθει όταν πήγαινε στο σχολείο. Το θυμότανε και, για τα γράμματα που είχε μάθει, το έγραφε σωστά.
Τα γράφω όλα αυτά γιατί στο τέταρτο χειρόγραφο που σκανάρισα δεσπόζει το “Θυμείστε”. Και πάλι για ένα δικό μου ποίημα πρόκειται. Για το “ΘΥΜΕΙΣΤΕ ΜΟΥ ΚΑΠΟΤΕ” γραμμένο στις 22 Ιουνίου 1976. Με ύφος ελαφρώς βαριεστημένο, ελαφρώς ειρωνικό, ελαφρώς “αν δεν έχετε κάτι καλύτερο να κάνετε”. Ύφος με το οποίο, ματαίως, προσπαθώ να συγκαλύψω απογοήτευση και παραίτηση. Το έγραψα και στην προηγούμενη εγγραφή: Δύσκολη χρονιά το 1976 για 21χρονους.
Υ.Γ. Με μεγάλη ευχαρίστηση διάβασα ότι, από την Τρίτη 6 Μαΐου, με τα φύλλα της εφημερίδας “ΤΟ ΒΗΜΑ” ξεκινά η διάθεση της σειράς “50 Χρόνια Ελληνικό Ελαφρό Τραγούδι 1920 - 1970”. Πρόκειται για μια σειρά 70 CD, τα οποία θα περιέχουν 700 τραγούδια και θα είναι ομαδοποιημένα σε 14 κασετίνες. Ευκαιρία να λυθούν απορίες που είχα εκφράσει εδώ. Θαρρώ αξίζει τον κόπο [και το κόστος]!
Ακούγεται το τραγούδι “The First Cut Is The Deepest” του Cat Stevens, ή Yusuf Islam πλέον, με τον Rod Stewart.
05/05/2008
Αυτό το λίγο απαξιωτικό υφάκι το διατηρούν και σήμερα οι 21χρονοι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάποια πράγματα αλλάζουν, άλλα πάλι όχι...
Καλημέρα!!!
To poiima to vrika eksairetika kalosinato kai isixo xoris via...an kai me pono...opos akrivos to panemorfo tragoudi pou eixa kairo, poli kairo na to akouso..(poli teriasti siniparksi poiimatos kai tragoudiou..na eiste kala).
ΑπάντησηΔιαγραφήElpizo, ta paidia mas na aisthanonde kai afta tin anagi na metatrepsoun tis lipes kai ta travmata tous se kati pio omorfo ..
kalimera,
propetis
Χαχα μ'άρεσε αυτό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπα μάλλον το "επιθυμείται" δεσπόζει.
Χιχι ο γκαβούλιακας δεν πιάνω τα δικά μου ορθογραφικά αλλά πιάνω των άλλων.:PPP
Το τραγούδι θανατερό.
Καλή βδομάδα να'χουμε.
Μεγάλο θέμα οι πατάταις...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσα μεγάλα πνεύματα δεν αναρωτήθηκαν μέχρι τώρα άλλωστε γιατί άραγε να λέγεται η πατάτα "πατάτα" και όχι αλλιώς...
Το ποίημα άμα δεν ήταν ποίημα και ήταν γράμμα δικό μου με πελάτη θα ήταν συντομότερο και θα κατέληγε με το περιβόητο "μετά τιμής", το οποίο είναι για μένα σε αυτές τις περιστάσεις ισάξιο του "δε πας ρε φίλε/φίλη να δεις αν έρχομαι;..."
Love the song :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνώνυμος:
ΑπάντησηΔιαγραφή“Απαξιωτικό” φοβερό όταν και όποτε συμβαίνει στις σχέσεις των ανθρώπων. Με την έννοια αυτή μερικοί δεν φεύγουν ποτέ από τα 21 τους. . .
Ανώνυμος:
Ευχαριστώ για τα καλά λόγια και εύχομαι τα παιδιά μας να φτιάξουν και να ζήσουν σε κοινωνίες καλύτερες από τις δικές μας.
ellinida:
Μ’ άρεσε που σ’ άρεσε. Να’ χουμε, να’ χουμε! [κι ας είναι μια άλλη εβδομάδα]
ViSta:
Βεβαίως! Και οι πατάταις είναι ένα ζήτημα. “Ο καθείς και τα όπλα του” που είπε, και, ο ποιητής. . .
Elemiah:
Μαα, αξίζει!
Καλό Απόγευμα και Καλή Εβιδομάδα!