0467. Πόση Ανοχή;

Κάθε Δευτέρα στην οδό Α. γίνεται λαϊκή αγορά. Έρχονται, λοιπόν, ξημερώματα οι πωλητές, με τα αυτοκίνητα και τα ρυμουλκούμενά τους, στήνουν τους πάγκους τους και πουλάνε την πραμάτεια τους. Όλα καλά και ωραία.

Υπάρχουν όμως και οι πονηροί. “Που να τρέχουμε άγρια ξημερώματα; Δεν πάμε το ρυμουλκούμενο από το Σάββατο να ξεμπερδεύουμε;”. Σκέψη λογική και, βεβαίως, υλοποιήσιμη. Και έτσι, ένας από αυτούς, απογευματάκι Σαββάτου, για να μη χάσει, έσυρε το ρυμουλκούμενό του στην οδό Α.

Και που το άφησε; Μα, όπου γουστάριζε! Σε διπλό δρόμο με φαρδιά νησίδα και δύο λωρίδες ανά κατεύθυνση το έβαλε στην αριστερή λωρίδα της καθόδου. Το τακάρισε μάλιστα και με πέτρες στους τροχούς μην και του τσουλήσει και το χάσει. Και γύρω – γύρω άπλα. Χαρά Θεού. Και αδειανά οικόπεδα και διαμορφωμένες θέσεις στάθμευσης δεξιά και απ’ όλα.

Στα αποτέτοια του τού λεβεντόμαπα. Αριστερά γουστάριζε να τακάρει το μπλε του ρυμουλκούμενο. Αριστερά το στόλισε. Ούτε ανακλαστήρες, ούτε σήμανση, ούτε τίποτα. Το είδα και μου άναψαν τα αίματα. 

Τηλεφώνησα στην τροχαία. “Ένας ανόητος στην οδό Α. έτσι κι έτσι. Το θεωρώ επικίνδυνο και κάντε κάτι”. “Να κάνουμε αλλά αν είναι επικίνδυνο δεν τηλεφωνείτε και στο 100 να έλθουν αμέσως;”. “Εγώ το είπα σ’ εσάς και κάνετε ότι νομίζετε”. Και ήμασταν και οι δύο ευγενέστατοι.

Σε δυο ώρες περίπου φάνηκε φάρος περιπολικού. Μετέφεραν το μπλε ρυμουλκούμενο δεξιά σε θέση που δεν εμπόδιζε την κυκλοφορία. Ελπίζω να έκοψαν και την προβλεπόμενη κλήση στο αστροπελέκι έτσι· για να έρθει στα ίσα του. Αισθάνθηκα καλά με αυτό που έκανα. Ίσως να έσωσα κάποιον συνάνθρωπο από περιπέτειες. 

Ειλικρινά αδυνατώ να κατανοήσω τέτοιες συμπεριφορές. Δηλαδή πόσο τενεκές αγάνωτος, αδιάφορος, τραμπούκος, βλάκας μπορεί να είναι κανείς; Και γιατί θα πρέπει να ανεχόμαστε τέτοιες συμπεριφορές; Μήπως είναι καιρός να αρχίσουμε να αντιδρούμε με πράξεις απέναντι σε τέτοιες αντικοινωνικές συμπεριφορές; 

Από το μακρινό 1963 ακούγεται το τραγούδι “Geronimo” με το συγκρότημα “The Shadows”.

07/05/2008