0463. Λούφηλο

Υπήρχε μια εποχή, πριν από αρκετά χρόνια, που η λέξη “Word” σήμαινε απλώς “λέξη” και η λέξη “Excel” απλώς “υπερέχω”. Μια εποχή που δεν υπήρχαν προσωπικοί υπολογιστές, μια εποχή που ότι θέλαμε το γράφαμε στο χέρι. Από εκείνη την εποχή έχω συγκεντρώσει, σ’ ένα ογκώδη μαύρο φάκελο, όλα τα σκορπίσματα που ιδιοχείρως είχα γράψει.

Θα σας ομολογήσω ότι αποτελεί πλέον μια μικρή πηγή ευχαρίστησης για μένα να παίρνω στα χέρια μου τον μαύρο, ογκώδη, φάκελο και να σκαλίζω το περιεχόμενό του. Αναθυμάμαι, αναπολώ, αγγίζω, φορτίζω τις μπαταρίες μου, επανέρχομαι.

Εχθές κράτησα ακόμα μια φορά τον φάκελο αυτό στα χέρια μου. Χάθηκα μέσα στο περιεχόμενό του. Ξεχώρισα τέσσερα φύλλα χαρτιού, τέσσερα χειρόγραφα κείμενα. Τα σκανάρισα. Επεξεργάστηκα στο Thumps Plus την εικόνα τους. Ακολουθεί μία από αυτές τις εικόνες. Μια εικόνα με όνομα “Λούφηλο”.

Το Λούφηλο ήταν ένα ξανθό κορίτσι. Το όνομα τής το είχε δώσει η λίγο μεγαλύτερη αδελφή της. Ήταν το τρυφερό συνθηματικό τους. Κάποια στιγμή μου το είπε. Μου άρεσε πολύ το κορίτσι αυτό. Έγραψα τα στιχάκια που θα διαβάσετε. Θαρρώ μάλιστα ότι και ταχυδρομικώς της τα έπεμψα. Δεν έγινε τίποτα. Και για το τελευταίο αυτό είμαι βέβαιος.

Δεν πειράζει. “Ότι πέρασε, πέρασε σωστά”. Λοιπόν, ιδού, του Λούφηλου η εικόνα:

Από το άλμπουμ “Willy And The Poor Boys” των Creedence Clearwater Revival ακούγεται το πεντάλεπτο “Feelin’ Blue”.

28/04/2008