Tο πρώτο μου κινητό, ένα Panasonic EB-600, το απέκτησα την 23η Ιουνίου 1998. Το αντικατέστησα, με ένα Panasonic GD 90, την 17η Ιουνίου 2000. Ακολούθησε, την 1η Αυγούστου 2004, ένα Sony – Ericsson T630 για να αντικατασταθεί, με τη σειρά του, από ένα Sony – Ericsson K770i την 24η Δεκεμβρίου 2007.
Κάθε κινητό, από τα τρία πρώτα που χρησιμοποίησα, είχε την δική του προσωπικότητα. Μαζί τους έζησα ικανό χρονικό διάστημα και κανένα δε με απογοήτευσε. Και τα τρία αποδείχτηκαν αντικείμενα αγαπημένα και χρήσιμα. Το ίδιο ελπίζω να συμβεί και με το τέταρτο.
Ίσως το πιο αγαπημένο μου να ήταν το T630 το οποίο και κράτησα για το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Μου άρεσε η φτιαξιά του, το λευκό του χρώμα, ο φωτισμός των πλήκτρων του. Μου άρεσε πολύ και η φωτογραφική του μηχανή. Αυτή, η χαμηλής ανάλυσης και εντελώς ξεπερασμένη πια. Μια μηχανή με την οποία έβγαλα και αρχειοθέτησα περισσότερες από 3.900 φωτογραφίες.
Η φωτογραφική μηχανή, ωστόσο, ήταν και ο κύριος λόγος που με έκανε να το αντικαταστήσω. Το βρίσκω συναρπαστικό να έχεις τη δυνατότητα να φωτογραφίσεις, ανά πάσα στιγμή, ότι αιχμαλωτίζει το βλέμμα σου (τουλάχιστον από τα άψυχα!). Όπως με συναρπάζει και η ιδέα μιας πινακοθήκης προσωπογραφιών φίλων και γνωστών.
Πόσοι άνθρωποι πέρασαν από τη ζωή μας δίχως να κρατήσουμε ούτε μια εικόνα τους; Δίχως να κρατήσουμε τη χροιά και τον τόνο της φωνής τους. Και δεν είναι κρίμα; Τα σύγχρονα κινητά παρέχουν την δυνατότητα ικανοποιητικής σύλληψης και εικόνας και ήχου είτε μεμονωμένα είτε συνδυαστικά (video). Το δύσκολο παραμένει να πεις στον απέναντι: “Μου χαρίζετε ένα στιγμιότυπο της μορφής σας; Μια της φωνής σας χροιά να την έχω.”
Ας είναι. Οι οκτώ φωτογραφίες που εμφανίζονται αποτελούν ένα μικρό δείγμα από τις 3.900+ που τραβήχτηκαν με το T630. . .
30/01/2008
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου