0422. Χάσματα

Τυχαίνει καμιά φορά και έρχονται έτσι τα πράγματα που δημιουργούνται προϋποθέσεις. Προϋποθέσεις για να έλθεις πιο κοντά με τον απέναντι. Να αναπτυχθεί ένα θετικό κλίμα, να ευδοκιμήσει μια σχέση. Τυχαίνει να είναι έτσι οι συνθήκες που να δημιουργούνται βεβαιότητες για κάποια πράγματα. Μικρά, καθημερινά, πράγματα. Όχι τίποτα δραματικά, σπουδαία και μεγάλα. Μικρά, χειροπιαστά, ανθρώπινα. Και πια, τα περιμένεις. Θεωρείς ότι με την τροπή που έχουν πάρει τα πράγματα το “θα γίνουν” είναι σίγουρο. Το μόνο που θέλει το χρόνο του. Μια μέρα, δυο μέρες; Όχι περισσότερο. Και κοιμάσαι ήσυχος. Περιμένεις να ξυπνήσεις, απλώς, και να το δεις να συμβαίνει. Και είσαι έτοιμος. Να πεις, να κάνεις, να ανταποκριθείς. Ματαιότης ματαιοτήτων. Σου αποδεικνύουν, ευθύς, ότι είσαι λιγότερο ευφυής απ’ ότι γνώριζες ή πίστευες, κακός κριτής των ανθρώπινων, τόπου και χρόνου εκτός. Άλλη είναι η τροπή των πραγμάτων. Άλλη η πορεία τους. Άσχετη, αναπάντεχη, (από τα πριν) αδικαιολόγητη. Σιωπή. Απουσία. Εξαφάνιση. Έτσι. Στα καλά καθούμενα. Για να μη νομίζουμε. Να μην ελπίζουμε. Μένουν οι υποθέσεις. Γιατί εξαφανίστηκε; Τι συνέβη; Μην εξωγήινων απαγωγής θύμα έπεσε; Μην ολική αμνησία στης μνήμης το άνθος χτύπησε; Μην μετανάστευση ξαφνική και αδόκητη; Κάνεις το βήμα. Πέμπεις σήμα. “Πως είστε;”. Πέστε μας παρακαλώ διότι, όσο να ναι, μια ανησυχία την έχουμε. Τι εστράβωσε και έγιναν οι δρόμοι μας διχάλα, που λέει και το τραγούδι; Αμ δε, που θα λάβεις απάντηση! Είπαμε. Σιωπή. Απουσία. Εξαφάνιση. Για να μη νομίζουμε. Να μην ελπίζουμε. Και μένεις, ως συνήθως, σε μια θέση άβολη και λεπτή. Ώστε, λοιπόν, τι πράττουμε; Μένουμε ή φεύγουμε; Επιμένουμε ή τα μαζεύουμε; Διαμαρτυρόμαστε ή το καταπίνουμε; Συντονιζόμαστε ή κατεβάζουμε τα ρολά; Περιμένεις να μάθεις το πώς και το γιατί. Κι αν οι εξωγήινοι; Γνωρίζεις ότι υπάρχουν φορές που τα ανεξήγητα έχουν απλές, πειστικές, ανθρώπινες εξηγήσεις. Και προσμένεις να μάθεις για να δεις αν θα συγχωρήσεις, θα δικαιολογήσεις, θα οργιστείς. Και να είναι η πρώτη φορά, να πάει στο καλό. Αλλά δεν είναι. Και είναι μεγάλος ο πειρασμός, από την πλευρά σου, να την καταστήσεις τέτοια, τελευταία. Καλές είναι οι φιλοσοφίες και οι Προσωκρατικοί και οι Στωικοί και όλα. Αλλά. Αλλά πάντα υπάρχει ένα αλλά. Πικραίνεσαι, στεναχωριέσαι, απορείς, ζορίζεσαι, διίστασαι. Και δεν το θέλεις. Όμως, και από τα αλλά πέρα, έτσι “πάει” ο κόσμος, έτσι είναι. Με σκαμπανεβάσματα, ασυνέπειες, παλινωδίες, χάσματα. Και συ; Κολημμένος σε κάτι: “Νόει το πραττόμενον”, “Και του μεγάλου αεί έστι μείζον”, “Μητ' ευήθης ίσθι μήτε κακοήθης” και άλλα τέτοια πολλά. Λοιπόν; Μη βιάζεσαι, μην αγχώνεσαι, μην ελπίζεις. Μάθε, κρίνε, αποφάσισε, τήρησε.

Από το άλμπουμ “Diamond Life” της Sade ακούγεται το τραγούδι “Hang On to Your Love”. Εξαιρετικό άλμπουμ, εξαιρετικό τραγούδι, εξαιρετική συνθέτης και τραγουδίστρια. . .

16/01/2008