Πάλι. Βάρδια. Αγωνία. Πίεση. Ένα κάθισμα. Σταυρόλεξα. Βιβλία. Προσμονή. Αναμονή. Υπομονή. Από την 31/12. Ευάλωτος. Προβληματισμένος. Η παρακολούθηση μια βέβαιης πορείας. Ένας άνθρωπος που φθίνει. Να μη γνωρίζεις πώς να τον παρηγορήσεις. Να απαλύνεις τον πόνο του. Μονάχα φιλήματα και χάδια. Συνήθως βάρδια βραδινή. Μέχρι τις 23:00. Ακολουθεί η αποκλειστική. Και στην τσέπη ένα κινητό που δυναστεύει. Καταστάσεις λεπτής ισορροπίας. Η ευκολία του να σχηματίσεις έναν αριθμό. Να γράψεις ένα κείμενο. Να το πέμψεις. Πρακτικά συνδεδεμένος με όλο τον πλανήτη. Αντιστέκομαι. Και ένα τηλεφωνικό ραντεβού, ραντεβού είναι. Και το στήσιμο, πάντοτε στήσιμο. Γι’ αυτό σου λέω: Ο μπενάκης κι ο βγενάκης. Οι άνθρωποι λησμονούν, αναθεωρούν, μετανιώνουν, αποφεύγουν, ακυρώνουν. Ο χρόνος λίγος, οι χώροι μικροί. Μην πιστεύεις, μην περιμένεις, μη τσιμπάς. Το ένα και ένα δύο σου και των άλλων ότι θέλουν αφού έτσι το θέλουν. Και πάντοτε ο Μάρκος Αυρήλιος και το: “Πως γελοίος και ξένος ο θαυμάζων και οτιούν των εν τω βίω γινομένων” [Πόσον είναι γελοίος και ξένος προς τα του κόσμου όστις απορεί δι’ οιονδήποτε συμβάν της ζωής!].(*)
(*) Μάρκος Αυρήλιος, Τα Εις Εαυτόν – Βιβλίον ΙΒ΄ - 13 . Μετάφραση Felix De Giorgio. Έκδοση “Ι. Ζαχαρόπουλος’’.
Από την ορχήστρα του Paul Mauriat ακούγεται το τραγούδι “La Vie En Rose”.
07/01/2008
Επειδή κάποιοι τα έχουν βιώσει, το μόνο που εύχομαι είναι όσο το δυνατόν λιγότερο πόνο και καλύτερη ποιότητα ζωής για το υπόλοιπο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚουράγιο, Αείποτε!Όσο και να το ξέρουμε ποτέ δεν μπορούμε να το αποδεχτούμε.
Ευχαριστώ πολύ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό Βράδυ.