Δευτέρα 9 Απριλίου 2007

0301. Πέντε Ντριν

Η σκέψη σχηματίστηκε απρόσμενα. Κι αν της τηλεφωνούσε; Τι θα πείραζε; Σε τι θα χαλούσε του σύμπαντος η αρμονία; Στο κάτω – κάτω ούτε είχαν τσακωθεί ούτε τίποτα. Αναρωτήθηκε πόσο καιρό κρυβότανε η σκέψη αυτή στο πίσω μέρος του μυαλού του. Τόσο απρόσμενη, τόσο αιφνιδιαστική που τον βρήκε εκτός θέσης ισορροπίας.
Ίσως ήταν της ζωής του το γκρι. Ότι οι μέρες ήταν μέρες γιορτής. Τουλάχιστον στο ημερολόγιο. Ένα “γεια σου” ήθελε να της πει. Να μάθει τι κάνει. Πως περνάει. Πως είναι. Για περισσότερα δεν είχε πιθανότητες. Το γνώριζε και το αποδεχότανε. Αχ, αυτή η ύπουλη ιδέα που τον έβαλε να θυμηθεί τον ήχο της φωνής της. Την ύπαρξη της.
Αισθάνθηκε και πάλι σαν να πετάει χαλικάκια για να γεμίσει ένα πηγάδι. Ένα χαλικάκι δυο, τρεις το πολύ, φορές το χρόνο. Μάταιο, ανώφελο, αδύνατο. Κι όμως. Εκεί. Σαν το χαζούλη. Έτοιμος να πετάξει το άσπρο του χαλικάκι. Και μετά; Με την ανάμνηση της κίνησης να σβήνει και να χάνεται. Με την καθημερινότητα να επιβάλλεται στο όνειρο. Με όλες τις απορίες του “τι θα γινότανε αν. . .” ανοιχτές πληγές.
Έσπευσε να γυρίσει στο γραφείο του. Βρήκε τον αριθμό τηλεφώνου της. Τον σχημάτισε στο καντράν. Άκουσε το πρώτο “ντριν”. Συλλογίστηκε τους ομόκεντρους κύκλους του ήχου να ταξιδεύουν στο χώρο του μικρού της γραφείου. Δεύτερο “ντριν”. Τώρα ετοιμάζεται να το σηκώσει. Τρίτο. Πόσο μακριά βρίσκεται; Τέταρτο. Κι αν δεν δουλεύει σήμερα; Πέμπτο. Απούσα.
Κατέβασε το ακουστικό. Σχεδόν με ανακούφιση. Πέντε “ντριν” είχε, από την αρχή, αποφασίσει να της ταξιδέψει. Ήταν ο τρόπος του να διατηρήσει την αξιοπρέπεια του. Να αντισταθμίσει την αδυναμία του να αντισταθεί σε τέτοιου τύπου πρωτοβουλίες του εαυτού του. Πέντε “ντριν” που ταξιδέψανε και πάνε.
Θα μπορούσε, αν ήθελε, να την καλέσει στο κινητό της. Δεν ήθελε. Τον ενοχλούσε το ότι δεν γνώριζε που θα την, έτσι, έβρισκε. Προτιμούσε να την φαντάζεται στον γνώριμο του γραφείου της χώρο. Το να συνομιλήσουν ενώ εκείνη θα ψώνιζε, θα συγύριζε, θα μαγείρευε ή θα περπατούσε τον αποσυντόνιζε.
Κοίταξε το ρολόι του. Μία και έντεκα μ.μ., Μεγάλη Πέμπτη. Χαμογέλασε. Να θυμάμαι μέρα και ώρα, συλλογίστηκε. Ίσως κάποια στιγμή αθροίζοντας όλες τις χλωμές μου προσπάθειες προκύψει κάτι ενδιαφέρον. . .  


Ακούγεται το Je Ne T'Aime Plus” [1965] με τον Christophe.

 09/04/2007

21 σχόλια:

  1. Χριστός Ανέστη…
    Χρόνια Καλά, γεμάτα υγεία και ευτυχία…
    Εύχομαι, οι προσδοκίες σου να πραγματοποιηθούν…

    Και πάλι, Χρόνια Καλά…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. apo ola afta Ekeini den iksere tipote?
    ti krima...
    Christos Anesti Aeipote mas!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Χρόνια πολλά και όμορφα Αειποτέ!
    "η"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. γιώργος:

    Ευχαριστώ πολύ και αντεύχομαι!

    propetis:

    και ποιος είναι αυτός που γνωρίζει ότι τον αφορά; Τώρα για το "κρίμα" συζητιέται. . .
    Αληθώς ο Κύριος!

    "η":

    Ευχαριστώ πολύ και αντεύχομαι!

    Χρόνια Πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αυτό το “τι θα γινότανε αν”
    είναι πολύ βασανιστικό.
    Δεν αφήνει να φύγεις γι αλλού.
    Κάποτε πρέπει να βρίσκουμε τη δύναμη να τραβάμε την γραμμή
    Για να κλείσουν οι πληγές.
    Καλό Σου Βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Είναι! Γι' αυτό οι περισσότεροι το εξορίζουν στη σφαίρα της θεωρίας και ησυχάζουν. Φεύγεις για αλλού φορτωμένος ένα ακόμα βάρος. Ένα βάρος που η τιμή του μπορεί να αλλάζει. Ανάλογα με τη διάθεση, με την τρέχουσα στιγμή, του βίου την πορεία. . .
    Καλό σου βράδυ aqua.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Καλημέρα Μάκη

    Χρόνια Πολλά [και Καλά]!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ομοκεντροι κυκλοι...
    ετσι εμεινε ο ηχος...
    ενας απλος κυκλος...
    υπηρξε χωρις να υπαρχει...
    κριμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. "Ποιος να ξέρει στο βλέμμα του πίσω τι κρύβει ο Θεός για 'μας. . ."

    Αυθορμήτως.

    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. αν η καταχωριση αυτη γινοταν απο γυναικα, σε εναν ακομη χτυπο θα χαριζε το δικαιωμα να ταξιδεψει προς εκεινον...!
    κι επειτα θα κατεγραφε ημερα και ωρα, οπως ακριβως κι ο ηρωας σας, σχεδον ανακουφισμενη...

    ομορφη ιστορια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ίσως, λοιπόν, η "διαφορά" άντρα και γυναίκας να είναι, και, ένα ντριν!
    Το ζήτημα παραμένει. Όταν θέλεις και δεν θέλεις στα πόσα ντριν σταματάς;

    Καλό Απομεσήμερο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. ευχαριστω που δεν μου απαντησατε...
    αυθορμητως...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Τι εποίησα πάλι; Πού έσφαλα; Και γιατί;

    Σας και ένα εξιλαστήριο αμηχανίας χαμόγελο πέμπω και

    Πείτε μου. Αν διορθώνεται θα το διορθώσω. . .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. μα δεν εγινε τιποτα...
    δεν χρειαζεται να κανετε τιποτα...
    ισως ειναι καλυτερη η σιωπη φορες φορες...
    δινει καλυτερο ηχο στο δακρυ...
    τονωνει τους ομοκεντρους κυκλους του...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Εξακολουθώ να μην εννοώ. Κρατώ την αποδέσμευση. Ουδέν θα πράξω. Απλώς, ως ήμουν, θα είμαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. την απαντηση την δωσατε ο ιδιος
    στην τριτη και δευτερη απο το τελος παραγραφο σας
    το πληθος των ταξιδευομενων ντριν ειναι υποκειμενικο κι εξαρταται απο το ποσο κανεις μπορει να "τεντωσει" την αξιοπρεπεια του, πραγμα που με τη σειρα του ειναι ευθεως αναλογο με οσα ειπατε στην απαντηση σας στην φιλη aqua

    σας φιλω κι ευχομαι Χρονια Πολλα, που χτες θα το ευχομουν στο επομενο ποστ σας αλλά ο .."βρωμικος" χρονος Aeipote.. εξαντληθηκε γρηγορα..! :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Αντιφιλώ, ευχαριστώ κι αντεύχομαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Καλησπέρα,

    Χμ! Εξ ιδίων τα αλλότρια και προσταγές συναισθηματικού ορθολογισμού. Επιτρέψτε μου να διαφωνώ.

    Να είσαστε Καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Ομολογώ ότι δυσκολεύομαι να παρακολουθήσω τους συλλογισμούς σας!

    Καλό απογευματάκι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή