0229. Ο Μέγας Ναπολέων κι’ Εγώ [ΝΚ]

Ένα από τα πρώτα βιβλία που αγόρασα, το μακρινό 1967, ήταν το “Ο Μέγας Ναπολέων κι Εγώ” του Παναγιώτη Παπαδούκα. Θα πρέπει να με τράβηξε πρώτα το εξώφυλλο και μετά το περιεχόμενο. Πριν από λίγο καιρό, και τακτοποιώντας τα βιβλία μου, ξαναέπεσε στα χέρια μου. Το ξεφύλλισα. Αναθυμήθηκα. Εξακολουθεί να μου αρέσει.

Το βιβλίο περιέχει μια συλλογή “Χιουμοριστικών Διηγημάτων” τα οποία είναι πραγματικά τέτοια. Έξυπνα, χαριτωμένα, διασκεδαστικά και με μία γλώσσα που έχει το άρωμα άλλων εποχών. Διαβάζεται άνετα και προσφέρει άφθονα χαμόγελα και, γιατί όχι, αβίαστο γέλιο.

Και ναι, εξακολουθεί να είναι επίκαιρο. Διαπίστωσα, μάλιστα, ότι αρκετές από τις αγαπημένες “ατάκες” μου [τι λέξη!] είναι από τις σελίδες του. Π.χ.:

“Εγώ είμαι ένας άνθρωπος με αρχές που τις κρατάω μέχρι να τις αλλάξω!”

Αναζήτησα πληροφορίες για τον συγγραφέα στο διαδίκτυο. Ελάχιστα πράγματα βρήκα. Εμφανίζεται κυρίως ως στιχουργός κάποιων τραγουδιών. Δεν μπόρεσα να βρω βιογραφικό του. Κατέφυγα στον Πάπυρο – Λαρούς – Μπριτάνικα όπου στο συγκεκριμένο λήμμα αναγράφεται:

Παπαδούκας, Παναγιώτης. Δημοσιογράφος, θεατρικός συγγραφέας, λογοτέχνης (γεννήθηκε στην Αθήνα το 1907). Εργάστηκε στις εφημερίδες Ακρόπολη και Εστία, όπου ειδικεύθηκε στο χρονογράφημα συνεχίζοντας την παράδοση των Παύλου Νιρβάνα και Σπύρου Μελά. Έγραψε θεατρικά έργα, κυρίως επιθεωρήσεις και χιουμοριστικά διηγήματα. Ήταν μέλος τής Εταιρείας Θεατρικών Συγγραφέων. Έχει εκδώσει τα διηγήματα: Ιστορίες χωρίς δάκρυα, Ο άνθρωπος που μου μοιάζει, Χαμόγελο μετ' αποδοχών κ.ά. [Π]

Από το βιβλίο αυτό, λοιπόν, και από το διήγημα “Ένας άνθρωπος με αρχάς” παραθέτω τις τρεις τελευταίες παραγράφους:

Έφυγα κατενθουσιασμένος.

- Πρώτης τάξεως πολιτευόμενος, είπα, στον φίλο μου. Άνθρωπος με αρχάς!.. .

Την Τετάρτη είχα το σημείωμα στην τσέπη. Η δουλειά τελειωμένη. Όταν κατέβαινα τις σκάλες του γραφείου του, αισθανόμουνα σαν ένα ικανοποιημένο σύνολο. Φυσικά από τότε έγινα αφοσιωμένος οπαδός του ιδεολόγου εκείνου βουλευτή. Και επειδή ήταν του αντιθέτου κόμματος, μεταπήδησα σ’ αυτό. Η παρέα μου ξαφνιάστηκε όταν με άκουσε να το υποστηρίζω με τόση θέρμη και να φωνάζω ότι μόνο αυτό το κόμμα θα σώσει τον τόπο. Ο Αντώνης, που μέχρι τότε είμαστε ομοϊδεάτες, μου παρατήρησε:

- Μα εσύ, Ευριπίδη, δεν έλεγες ότι ο άνθρωπος πρέπει να μένει πιστός στας πολιτικάς του αρχάς;

- Ναι, απάντησα. Μέχρις ότου τις αλλάξει!

Tέτoιος άνθρωπος είμαι. Άνθρωπος με αρχάς. Τις έχω, τις πιστεύω, τις ακολουθώ και δεν τις παραβαίνω ποτέ. Μπορεί να τις συμπληρώνω κάπου – κάπου. Αυτό όμως δεν εμποδίζει τας «αρχάς» να είναι «αρχαί». Και τώρα σκέπτομαι να τις καταγράψω σαν ένα είδος καταστατικό όπως είπα στην αρχή και να τις υποβάλω στο πρωτοδικείο για επίσημη έγκριση. «Αρχαί Ευριπίδη Κουτσουμπρή». Και κάτω από κάθε αρχή δυο-τρεις σειρές κενό, για τα συμπληρώματα!

[Σελ. 98]

Καθημερινός, σημερινός άνθρωπος ο κ. Κουτσουμπρής μας θα έλεγα. Με “αρχάς” και ευλυγισία μέσης και ιδεών. . .

Τα μόνα βιβλία του συγγραφέα που μοιάζει να κυκλοφορούν ακόμα είναι τα ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΣΤΟ ΠΟΡΤΟ-ΔΕΙΝΑ και ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΜΕΤ' ΑΠΟΔΟΧΩΝ. Προσωπικά θα τα αναζητήσω. . .

________________________________________________________

Στο κλίμα της εγγραφής και το τραγούδι που ακούγεται. Γιάννης Μηλιώκας και “Ερωτεύτηκα”:

27/10/2006