Παρασκευή 27 Οκτωβρίου 2006

0229. Ο Μέγας Ναπολέων κι’ Εγώ [ΝΚ]


Ένα από τα πρώτα βιβλία που αγόρασα, το μακρινό 1969, ήταν το “Ο Μέγας Ναπολέων κι Εγώ” του Παναγιώτη Παπαδούκα. Θα πρέπει να με τράβηξε πρώτα το εξώφυλλο και μετά το περιεχόμενο. Πριν από λίγο καιρό, και τακτοποιώντας τα βιβλία μου, ξαναέπεσε στα χέρια μου. Το ξεφύλλισα. Αναθυμήθηκα. Εξακολουθεί να μου αρέσει.

Το βιβλίο περιέχει μια συλλογή “Χιουμοριστικών Διηγημάτων” τα οποία είναι πραγματικά τέτοια. Έξυπνα, χαριτωμένα, διασκεδαστικά και με μία γλώσσα που έχει το άρωμα άλλων εποχών. Διαβάζεται άνετα και προσφέρει άφθονα χαμόγελα και, γιατί όχι, αβίαστο γέλιο.

Και ναι, εξακολουθεί να είναι επίκαιρο. Διαπίστωσα, μάλιστα, ότι αρκετές από τις αγαπημένες “ατάκες” μου [τι λέξη!] είναι από τις σελίδες του. Π.χ.:

“Εγώ είμαι ένας άνθρωπος με αρχές που τις κρατάω μέχρι να τις αλλάξω!”

Αναζήτησα πληροφορίες για τον συγγραφέα στο διαδίκτυο. Ελάχιστα πράγματα βρήκα. Εμφανίζεται κυρίως ως στιχουργός κάποιων τραγουδιών. Δεν μπόρεσα να βρω βιογραφικό του. Κατέφυγα στον Πάπυρο – Λαρούς – Μπριτάνικα όπου στο συγκεκριμένο λήμμα αναγράφεται:

Παπαδούκας, Παναγιώτης. Δημοσιογράφος, θεατρικός συγγραφέας, λογοτέχνης (γεννήθηκε στην Αθήνα το 1907). Εργάστηκε στις εφημερίδες Ακρόπολη και Εστία, όπου ειδικεύθηκε στο χρονογράφημα συνεχίζοντας την παράδοση των Παύλου Νιρβάνα και Σπύρου Μελά. Έγραψε θεατρικά έργα, κυρίως επιθεωρήσεις και χιουμοριστικά διηγήματα. Ήταν μέλος τής Εταιρείας Θεατρικών Συγγραφέων. Έχει εκδώσει τα διηγήματα: Ιστορίες χωρίς δάκρυα, Ο άνθρωπος που μου μοιάζει, Χαμόγελο μετ' αποδοχών κ.ά. [Π]

Από το βιβλίο αυτό, λοιπόν, και από το διήγημα “Ένας άνθρωπος με αρχάς” παραθέτω τις τρεις τελευταίες παραγράφους:

Έφυγα κατενθουσιασμένος.
- Πρώτης τάξεως πολιτευόμενος, είπα, στον φίλο μου. Άνθρωπος με αρχάς!.. .

Την Τετάρτη είχα το σημείωμα στην τσέπη. Η δουλειά τελειωμένη. Όταν κατέβαινα τις σκάλες του γραφείου του, αισθανόμουνα σαν ένα ικανοποιημένο σύνολο. Φυσικά από τότε έγινα αφοσιωμένος οπαδός του ιδεολόγου εκείνου βουλευτή. Και επειδή ήταν του αντιθέτου κόμματος, μεταπήδησα σ’ αυτό. Η παρέα μου ξαφνιάστηκε όταν με άκουσε να το υποστηρίζω με τόση θέρμη και να φωνάζω ότι μόνο αυτό το κόμμα θα σώσει τον τόπο. Ο Αντώνης, που μέχρι τότε είμαστε ομοϊδεάτες, μου παρατήρησε:

- Μα εσύ, Ευριπίδη, δεν έλεγες ότι ο άνθρωπος πρέπει να μένει πιστός στας πολιτικάς του αρχάς;
- Ναι, απάντησα. Μέχρις ότου τις αλλάξει!

Tέτoιος άνθρωπος είμαι. Άνθρωπος με αρχάς. Τις έχω, τις πιστεύω, τις ακολουθώ και δεν τις παραβαίνω ποτέ. Μπορεί να τις συμπληρώνω κάπου – κάπου. Αυτό όμως δεν εμποδίζει τας «αρχάς» να είναι «αρχαί». Και τώρα σκέπτομαι να τις καταγράψω σαν ένα είδος καταστατικό όπως είπα στην αρχή και να τις υποβάλω στο πρωτοδικείο για επίσημη έγκριση. «Αρχαί Ευριπίδη Κουτσουμπρή». Και κάτω από κάθε αρχή δυο-τρεις σειρές κενό, για τα συμπληρώματα!
[Σελ. 98]

Καθημερινός, σημερινός άνθρωπος ο κ. Κουτσουμπρής μας θα έλεγα. Με “αρχάς” και ευλυγισία μέσης και ιδεών. . .

Τα μόνα βιβλία του συγγραφέα που μοιάζει να κυκλοφορούν ακόμα είναι τα ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΣΤΟ ΠΟΡΤΟ-ΔΕΙΝΑ και ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΜΕΤ' ΑΠΟΔΟΧΩΝ. Προσωπικά θα τα αναζητήσω. . .

________________________________________________________

Στο κλίμα της εγγραφής και το τραγούδι που ακούγεται. Γιάννης Μηλιώκας και “Ερωτεύτηκα”:



27/10/2006

9 σχόλια:

  1. αναγνωση με χαμογελο...
    το δε ακουσμα;
    εφτασε μεχρι και το γελιο...

    να 'σαι καλα...
    καλημερα...
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μα και βέβαια είμεθα με αρχάς και μάλιστα χωρίς να χρειάζεται να τις αλλάξουμε!!
    Καθότι είμεθα σταθερώς κυβερνητικοί.
    Ε τώρα αν αλλάζουν οι κυβερνήσεις, εμείς φταίμε;

    Καλημέρα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. μήπως αυτό ονομάζεται,
    από πολύ κόσμο,
    εξυπνάδα και ανοιχτό μυαλό;;;

    καλησπέρα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. markos: Ο κ. Ευριπίδης Κουτσουμπρής θα συμφωνούσε, ασμένως! Και, βεβαίως, οι κυβερνήσεις φταίνε και όχι όσοι, σταθερά, υποστηρίζουν κυβερνητικές επιλογές!

    γιώργος: Δυστυχώς μοιάζει, πλέον, "αι αρχαί" να είναι για τους . . . αρχαίους [και τους γραφικούς]. Είναι ζήτημα χαρακτήρα, παιδείας, συγκυριών. . .

    Καλό ξημέρωμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Χαίρετε. Δέν ξέρω άν και πότε θα διαβάσετε αυτό το σχόλιο, να πώ πάντως οτι ο Παπαδούκας είναι απο τους αγαπημένους μου λογοτέχνες. Έχω διαβάσει τις συλλογές του "Διακοπές στο Πόρτο-Δείνα" και "Μιά φάτσα στον τοίχο", καί οι δύο κατ'εμέ εξαιρετικές. Αυτές οι δύο εκδόσεις είναι καί οι δυό του Φιλιππότη. Πήγα λοιπόν στο Φιλιππότη στην Αθήνα να ρωτήσω για τα υπόλοιπα βιβλία του και με πληροφόρησαν οτι δέν κυκλοφορούν πιά, ούτε και προβλέπέται κάποια ανατύπωση ή επανέκδοση.

    "Ο Παπαδούκας είναι ντεμοντέ", μου έλεγε με δικά του λόγια, πικρά έως χαιρέκακα, ο απίστευτος τύπος που με υποδέχτηκε στο βιβλιοπωλείο (βγαλμένος, λές, απο ιστορία του ίδιου του Παπαδούκα). "Άν τον βρείς, μόνο σε ξεχασμένα στόκ ή σε παλαιοβιβλιοπωλεία. Εμείς μιά φορά δέν έχουμε τίποτα."

    Κρίμα, γιατί πρόκειται πραγματικά για πολύ καλό συγγραφέα, άριστης τεχνικής, διεισδυτικής ματιάς και λοιπών τέτοιων κλισέ. Τον ψάχνω εδώ και χρόνια (όχι πολύ συστηματικά, είναι η αλήθεια), αλλα δέν τον έχω βρεί πουθενά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Κι όμως! Δεν πέρασαν ούτε 15 λεπτά και όχι μόνο διάβασα το σχόλιο αλλά και απαντώ. Ο Παπαδούκας επιβεβαίωσε την αγάπη που του είχα. Αναζήτησα κι εγώ βιβλία του και δεν βρήκα. Βρήκα όμως και αγόρασα από ένα παλαιοβιβλιοπωλείο [τι όρος!] τα:

    1. ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΧΩΡΙΣ ΔΑΚΡΥΑ
    2. ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΣΤΟ ΠΟΡΤΟ - ΔΕΙΝΑ
    3. ΜΙΑ ΦΑΤΣΑ ΣΤΟΝ ΤΟΙΧΟ
    και
    4. ΕΘΝΙΚΟΝ ΑΠΟΡΡΗΤΟΝ

    Διάβασα τα τρία πρώτα και τα βρήκα εξαιρετικά. Γέλασα και ευχαριστήθηκα με την ψυχή μου. Μερικά από τα διηγήματά του είναι στην κυριολεξία αριστουργηματικά. Λατρεύω τον τρόπο που γράφει και το χιούμορ του. Το τέταρτο το ξεφύλλισα και ομολογώ ότι δεν με τράβηξε. Πρόκειται για ένα έμμετρο, και θα έλεγα κουραστικό, έργο εκτός κλίματος "Παπαδούκα". Ίσως αργότερα επανέλθω. Ελπίζω πάντα ότι κάποιος πεφωτισμένος θα βρεθεί να επιμεληθεί και να εκδώσει απ' αρχής το έργο του άξιου αυτού ανθρώπου. Και να μην ξεχνάμε και τη δουλειά του σε θέατρο και κινηματογράφο. Τα ολίγα αυτά για τον αγαπητότατο κ. Παπαδούκα. . .

    Καλό Βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Χρειάστηκε όμως για μένα σχεδόν ένας χρόνος ώσπου να ξαναπέσω στην καταχώριση αυτή...

    Στο μεταξύ, τον Ιούνιο που πέρασε βρέθηκα πάλι στην Αθήνα και ξαναπήγα στου Φιλιππότη, οπου με υποδέχτηκε ο ίδιος άνθρωπος --ο οποίος βέβαια πρόκειται όπως έμαθα για τον ίδιο τον Στρατή Φιλιππότη--, αυτήν τη φορά όμως μου έδωσε παραπάνω σημασία. Η κυκλοθυμία και η ευθύτητα αυτού του ανθρώπου είναι αξιέραστη, να τον επισκεφτείτε, ακόμη κι' άν δέν σας συμπαθήσει με την πρώτη φορά. Είν' ωραίος τύπος.

    Στο προκείμενο όμως, μου βρήκε και μου έδωσε σε διάστημα μίας μέρας δύο βιβλία του Παπαδούκα που δέν είχα ώς τότε: το «Εθνικόν απόρρητον», που αναφέρει και ο φίλος αείποτε, καθώς και το χιουμοριστικό μυθιστόρημα «Ξενοδοχείον "Εξέλσιορ"». Το πρώτο δέν το έχω δοκιμάσει ακόμα, επιφυλάσσομαι.

    Το μυθιστόρημα δέ, το διάβασα μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, και πρόκειται για ένα, θα έλεγα, «εκτενές χιουμοριστικό αφήγημα», στο στύλ του Παπαδούκα που έχουμε αγαπήσει. Όχι ίσως τόσο δεμένο όσο τα διηγήματά του, αλλα καθόλου κουραστικό, και σίγουρα με κάποιες πανέξυπνες στιγμές. Το προτείνω, ειδικότερα στους μυημένους.

    Να σημειώσω οτι ο Φιλιππότης μου έφερε εκείνη τη μέρα, εκτός απο τα δύο προαναφερθέντα, και τη «Φάτσα στον τοίχο», και ίσως και κάτι ακόμη που τώρα έχω ξεχάσει(!... γερνάμε). Όποιος ενδιαφέρεται, αξίζει τον κόπο να πάει στη Σόλωνος και να δοκιμάσει την τύχη του. Ώρες καταστήματος, 06:00--14:00. :-)

    Χαιρετισμούς,
    Βασίλης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Πολύ ενδιαφέρουσες πληροφορίες. Θα τον επισκεφθώ τον κ. Φιλιππότη. Ευχαριστώ πολύ!

    Καλό Απόγευμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή