Σκέψη τη σκέψη. Βίωμα το βίωμα. Γεγονός το γεγονός. Συζήτηση τη συζήτηση. Σελίδα τη σελίδα. Τραγούδι το τραγούδι. Εικόνα την εικόνα. Διαμορφώνουμε τον εαυτό μας. Τον χαρακτήρα. Την ιδιοσυγκρασία μας. Στεκόμαστε στη μέση. Προσμένουμε. Να μας ανακαλύψουν. Να αναζητήσουν. Να αντιληφθούν. Να γοητευτούν. Προσμένουμε τον απέναντι. Ο απέναντι πράττει ομοίως. Ακινητούντες προσμένουμε. Γηράσκοντες ελπίζουμε.
Βαυκαλιζόμαστε. Προσμένουμε. Ελπίζουμε. Γηράσκουμε. Στου εαυτού μας το κέντρο. Μια ζωή. Σκιαμαχίες.
“Θυμάμαι Μονάχα τη Θάλασσα”, από το άλμπουμ “Αναγέννησις - Αλόννησος” του 1968 σε μουσική Κώστα Χατζή και στίχους του Ερρίκου Θαλασσινού, σε ερμηνεία Κώστα Χατζή.
Έτσι είναι:
Θυμάμαι μονάχα τη θάλασσα
Τραγούδαγε ανάμεσα απ’ τα πόδια σου
Που σήκωναν περήφανα την ομορφιά
Την ομορφιά του κόσμου . . .
11/10/2006
μαλλον εγω στεκομαι στην ακρη...
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι προσμενω...
τι; δεν ξερω...
δεν ξερω, πια...
Ακόμα και στην άκρη ο χαρακτήρας συνακολουθεί. Αυτή η αβεβαιότητα σημείο των καιρών. Ας θυμηθούμε τον ποιητή: Λίγο ακόμη για να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα. . .
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα!
τελικά μάλλον δεν είναι θέμα πού βρισκόμαστε στο χώρο
ΑπάντησηΔιαγραφήείτε σε κάποια άκρη είτε να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα...
βήματα για προσέγγιση του "άλλου" είναι...
μ άρεσε το "Ακινητούντες προσμένουμε. Γηράσκοντες ελπίζουμε."
διαπιστώσεις πολλές
Λύση;;
Καλημέρα :)
Απλώς κλείνεις τα μάτια και προχωράς στο σκοτάδι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι κι αλλιώς, τα πάντα είναι παράξενες ζαριές και η αβεβαιότητα είναι η δεύτερη φύση μας.
Καλό είναι το ψηλότερα αλλά από την άλλη "ότι είναι πάνω, είναι και κάτω". Κάποιοι βρίσκουν τον κόσμο ολόκληρο μέσα σ' έναν κόκκο άμμου.
"Όλα είναι νύχτα, όλα είναι νύχτα
κάτι θα βρούμε, ζήτα-ζήτα".
Το λέει κι αυτό ο ποιητής.
Αυτά. Αν και υποψιάζομαι πως για όλα τα παραπάνω φταίνε τα χαπάκια που παίρνω για τον "Κύριο Συνάχι" που δε με ξέχασε ούτε και φέτος. Με απλά λόγια, πιάνω τον εαυτό μου να κοιμάμαι όρθιος. Όχι όπως πριν (το συνάχι)... αλλιώς.
Καλημέρα
:Ο)
alkyoni: Από μια σκοπιά η ζωή είναι το πλέγμα των σχέσεων μας με τους άλλους. Κάποιοι άλλοι είναι εκλεκτοί, κάποιοι άλλοι άλλοι αδιάφοροι. Επιλέγουμε ποιους θα προσεγγίσουμε. Ευτυχία, συν τοις άλλοις, είναι να ανταποκριθούν και να μην μας διαψεύσουν. Η λύση ίσως βρίσκεται στο να πάψουμε να ακινητούμε και να συνεχίσουμε, αφεύκτως, να γηράσκουμε και, κατ' επιλογή, να ελπίζουμε. Στο κάτω - κάτω, όπως λέει και ο αγαπητός simon: "Έτσι κι αλλιώς, τα πάντα είναι παράξενες ζαριές και η αβεβαιότητα είναι η δεύτερη φύση μας." Άρα; Ζήτα -ζήτα! Και να το επαναλάβω:
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ [απ]αιτών [απο]λαμβάνει!
Και το βασικότερο όλων, ίσως:
Η ευτυχία είναι φθίνουσα συνάρτηση του χρόνου [ενίοτε δε, και φτύνουσα]!
Καλό σας απόγευμα!
simon says: Άμα είναι σκοτάδι γιατί να κλείσεις τα μάτια; Το θέμα δεν είναι να βρεις τον κόσμο αλλά, να τον κρατήσεις. Όπως, και πάλι, λέει ο ποιητής:
Το ζήτημα δεν είναι να μου πεις τι πρέπει να φάω για να γίνω Βασιλιάς αλλά τι θα γίνω τώρα που τρώω χαρούπια.
Πολλά - πολλά περαστικά και καλό σου απόγευμα!