Δευτέρα 18 Σεπτεμβρίου 2006

0211. Χαΐνηδες [ΝΚ]

Είναι κάποιες μουσικές για τις οποίες αισθάνεσαι εκλεκτική συγγένεια από την πρώτη φορά που θα τις ακούσεις. Σε συναρπάζουν, σε γεμίζουν, σε ταξιδεύουν. Μου έχει συμβεί σε κάποιες περιπτώσεις το πλήθος των οποίων δεν υπερβαίνει το πλήθος των δαχτύλων της δεξιάς μου [και της αριστεράς μου ομοίως]. Η περίπτωση των Χαΐνηδων είναι ανάμεσα τους. Έρωτας με το πρώτο άκουσμα. Σε σημείο που να αναρωτιέμαι πώς “ζούσα” πριν να τους γνωρίσω.

Ήρεμη, ευγενική μουσική με ξεκάθαρη μελωδική γραμμή. Φυσικά παραδοσιακά όργανα, και όχι τυποποιημένοι ηλεκτρονικοί “ήχοι”, γεμάτες ενορχηστρώσεις και στίχοι που έχουν πράγματα να πούνε και ξυπνάνε μνήμες και επιθυμίες. Και, βεβαίως, αυτό το άρωμα της Κρήτης που διατρέχει το σύνολο του έργου τους όχι μόνο όσο αφορά την εκφορά του λόγου και το ύφος αλλά θα έλεγα και το ήθος. Παρόλο που ο πυρήνας τους μόνο παραμένει σταθερός τα καταφέρνουν να έχουν πάντοτε στην σύνθεσή τους μουσικούς και τραγουδιστές/τραγουδίστριες πρώτης γραμμής.

 

Από τους αγαπημένους Χαΐνηδες, λοιπόν, και από το έργο τους “Το Μεγάλο Ταξίδι” [LYRA, ML 4897] του 1998, το τραγούδι τους “Είχα Μι’ Αγάπη Μια Φορά” με τη συμμετοχή του Μανώλη Λιδάκη. 


Περισσότερες πληροφορίες για το συγκεκριμένο έργο εδώ και το συγκεκριμένο τραγούδι, το οποίο ήδη ακούγεται, εδώ.

 

Καλή ακρόαση!

 

ΕΙΧΑ ΜΙ' ΑΓΑΠΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ 4:50

τραγούδι: Μανώλης Λιδάκης - Χαΐνηδες
στίχοι - μουσική: Δημήτρης Αποστολάκης

 

Είχα μια αγάπη μια φορά που 'μοιαζε λίγο
στη θλίψη μόνο με τη φτωχογειτονιά
εκεί που η σκέψη ακροπατεί σαν το φονιά
για να τη δει απ' τη γωνιά
πως να ξεφύγω

Μοιάζουν οι δρόμοι μας σπαθιά που συναντιούνται
μέσα στη νύχτα και ραΐζουν τη σιωπή
αίμα στ' αχείλι και στο βλέμμα αστραπή
πες μου ποιο στόμα να τα πει
και πως ξεχνιούνται

Τ' όνειρο μικρή σαν χαθώ νωρίς
κάμε φυλαχτό για να το φορείς
ράψε δυο πουλιά με κλωστή χρυσή
το 'να να 'μαι εγώ, τ' άλλο να 'σαι εσύ

Πέρασε κόσμε κι η παράσταση θ' αρχίσει
και θα τα πούμε σα δυο φίλοι γκαρδιακοί
που σμίξανε κάποια θλιμμένη Κυριακή
σε μια ταβέρνα ερημική
κι έχουν μεθύσει

Άσπρο πουκάμισο θα βάλω απόψε πάλι
να πέσει απάνω του σαν ταύρος ο καιρός
δώσε μου μάνα την ευκή να βγω γερός
πόλεμος είναι και χορός
και παραζάλη

Τ' όνειρο μικρή σαν χαθώ νωρίς
κάμε φυλαχτό για να το φορείς
ράψε δυο πουλιά με κλωστή χρυσή
το 'να να 'μαι εγώ, τ' άλλο να 'σαι εσύ

 



18/09/2006

9 σχόλια:

  1. Συμφωνώ και επαυξάνω!

    Οι Χαΐνηδες με τα λόγια και την μουσική τους μιλούν μέσα στην ψυχή μας.
    Ηταν πραγματικά έρωτας με το πρώτο άκουσμα....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ευχαριστούμε πολύ

    :)

    ράψε δυο πουλιά με κλωστή χρυσή
    το 'να να 'μαι εγώ, τ' άλλο να 'σαι εσύ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μαζί σου σε όλα.

    Δίσκος λατρεμένος, τραγούδι από τα πολύ ξεχωριστά.

    Και κείνο το άσπρο πουκάμισο με τον ταύρο καιρό...
    Το φορώ και τ' απαρνιέμαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Tι ωραία μουσική... η φωνή του Μανώλη Λιδάκι πάντα μου άρεσε, έχω και κανα δυο άλμπουμ... Ωραία έκπληξη αυτό το απογευματάκι :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ευχαριστώ πολύ jojo, ergo te lina, καπετάνισσα και vista. . Η μουσική των Χαΐνηδων είναι πραγματικά ξεχωριστή και το άκουσμα της δίνει βαθιές ανάσες στις άχαρες εποχές που ζούμε. . .

    Καλό σας Απόγευμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αγαπημένοι από τα πρώτα τους βήματα ακόμα με το Μίλτο μαζί! Η δε φωνή του Μανώλη Λιδάκη άψογη!
    Τέλεια η επιλογή σου, αείποτε! Καλησπέρα! ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Συμφωνώ. Φοβερή φωνή ο Λιδάκης. Και το τραγούδι πανέμορφο...
    :Ο)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. "θεέ μου πόσο παράξενοι είναι οι δικοί μας τόποι
    θλιμμένα τα τραγούδια μας και χαρωποί οι ανθρώποι"
    Αν το θυμάμαι σωστά...
    Πάντα μ εντυπωσίαζε ο στίχος αυτός κι εννοείται και οι ίδιοι
    Καλησπέρα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. renata, simon says και alkyoni: Καλημέρα, χαίρομαι που σας αρέσει το τραγούδι και οι Χαΐνηδες. Alkyoni οι στίχοι που αναφέρεις είναι από το τραγούδι: Θάλασσα Πικροθάλασσα, που και αυτό βρίσκεται στo άλμπου “Το Μεγάλο Ταξίδι”. Για την ακρίβεια:

    ΘΑΛΑΣΣΑ ΠΙΚΡΟΘΑΛΑΣΣΑ 5:16
    τραγούδι: Μιχάλης Σταυρακάκης - Χαΐνηδες
    στίχοι - μουσική: Δημήτρης Αποστολάκης

    Εγώ στα φύλλα της καρδιάς
    κρύβω βαθιά τον πόνο
    στρέφω το βλέμμα μη με δουν
    και σαν παιδί βουρκώνω

    Θε μου πόσο παράξενοι
    είν' οι δικοί μας τόποι
    θλιμένα τα τραγούδια μας
    και γελαστοί οι αθρώποι

    Κλείσε τα μάτια κι άσε με
    θάλασσα να σε λέω
    τούτο το βράδυ που μπορεί
    νά 'ναι το τελευταίο

    Θάλασσα πικροθάλασσα
    μιά νύχτα θα γυρίσω
    κι ένα κορμί και μιά καρδιά
    στο κύμα σου θ' αφήσω

    Δυστυχώς δεν είχα διαθέσιμο τον δίσκο ώστε να μπορέσω να ανεβάσω το τραγούδι. Αν ενδιαφέρει όμως μπορώ να το πράξω τις επόμενες ημέρες.

    Να είσαστε και να περνάτε καλά. . .

    ΑπάντησηΔιαγραφή