Πέμπτη 30 Απριλίου 2020

1282. Minichamps [4+1]


Εταιρείες που κατασκευάζουν στατικά μοντέλα αυτοκινήτων υπάρχουν πολλές. Για παράδειγμα: Bburago, Welly, Schuco, Cararama, Matchbox, Kyosho και διάφορες άλλες. Η πλειονότητα των μοντέλων αυτών είναι die cast metalή, σε απλά Ελληνικά, με χύτευση μετάλλου σε καλούπια. Τα στατικά αυτά μοντέλα προσφέρονται σε διάφορες κλίμακες (π.χ. 1:87, 1:64, 1:43, 1:24, 1:18 κ.λ.π). Κατά κανόνα όσο μεγαλώνουν οι διαστάσεις του μοντέλου τόσο μεγαλύτερη είναι η ομοιότητά του με το πραγματικό αυτοκίνητο και, φυσικά, μεγαλύτερο το κόστος του.

Το μόνο σίγουρο ότι τα στατικά αυτά μοντέλα είναι θαυμάσια παιδικά παιχνίδια. Από την άλλη, δεν παύουν να αποτελούν αντικείμενα συλλογών, για μεγαλύτερες της παιδικής ηλικίες, και ειλικρινά δεν γνωρίζω   ποιοι είναι οι πιο φανατικοί αγοραστές τους. Τα παιδιά ή οι ενήλικοι συλλέκτες;

Κάθε κλίμακα, για τα στατικά αυτά μοντέλα, έχει τη χάρη και το κόστος της. Μία από τις συνηθέστερες κλίμακες είναι αυτή του 1:43, όπου για να πας στις διαστάσεις της πραγματικότητας αρκεί, στο στατικό μοντέλο, να πολλαπλασιάσεις τη διάσταση που σε ενδιαφέρει επί 43. Είναι μία κλίμακα στα μοντέλα της οποίας υπάρχει ισορροπία μεγέθους, λεπτομέρειας και κόστους κτήσης.

Στην κλίμακα αυτή, λοιπόν, η αναπαράσταση της πραγματικότητας είναι σε ικανοποιητικά επίπεδα, ο απαιτούμενος χώρος,  για την έκθεση μιας συλλογής, είναι  σχετικά περιορισμένος και το κόστος σε λογικό πλαίσιο, αν υπάρχει κάτι τέτοιο για συλλέκτες!

Σε αυτή την κλίμακα, του 1:43, έχω στην κατοχή μου εκατόν πενήντα τρία μοντέλα, και συνεχίζω (με τα «Αξέχαστα Αυτοκίνητα», που αυτή την εποχή κυκλοφορούν στα περίπτερα). Από τα μοντέλα αυτά ξεχωρίζω τέσσερα τα οποία είναι κατασκευασμένα από την εταιρεία Minichamps.  Πρόκειται για μοντέλα εξαιρετικής κατασκευής και λεπτομέρειας και, βεβαίως, αυξημένου, έως πολύ αυξημένου, κόστους.

Όντως. Τα Minichamps, το καθένα σε πλαστική θήκη, το καπάκι της οποίας έχει σωστή εφαρμογή και δεν χρειάζεται να «δεθεί» στη βάση με σιλοτέιπ για αποφυγή ατυχημάτων, είναι μία κατηγορία μόνα τους στον κόσμο των συλλεκτών. Στη μαύρη πλαστική βάση κάθε μοντέλου αναγράφεται το όνομα, το μοντέλο,  κάποιες φορές το χρώμα, καθώς και το σε πόσα κομμάτια, το συγκεκριμένο μοντέλο, κυκλοφόρησε από την Minichamps.



Το πρώτο Minichamps που απόκτησα μου το δώρισε ο γιος μου στις 2 Μαρτίου 2006, για τα γενέθλιά μου. Επρόκειτο για μία εντυπωσιακή μαύρη Lamborghini 350 GT, η οποία κυκλοφόρησε σε 2016 κομμάτια.



Το 2006 και πάλι, στις 18 Μαΐου, απόκτησα και το δεύτερο Minichamps μου. Ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά! Συναντηθήκαμε στη βιτρίνα ενός μικρού καταστήματος, με τηλεκατευθυνόμενα και στατικά μοντέλα, στο Ελληνικό. Το κατάστημα, σε έναν κάθετο της Ιασωνίδου, λίγο πιο πάνω από την Βουλιαγμένης, ήταν το “Race Models” και έχει κλείσει. Στην πλαϊνή βιτρίνα του ένα κίτρινο Ford GT, έξω από την βιτρίνα εγώ. Το ερωτεύτηκα. Μπήκα στο κατάστημα ευθύς. Το απόκτησα με 31 €. Το μοντέλο αυτό κυκλοφόρησε σε 2784 κομμάτια.



Πέρασαν περισσότερα από δέκα χρόνια για να προσθέσω τα δύο επόμενα Minichamps στη συλλογή μου. Ήταν Πέμπτη, 2 Μαρτίου 2017, που δώρισα στον εαυτό μου, για τα γενέθλιά του, μία Porsche 911 GT3 Cup (Supercap 2006 – H. Neuhauser), που κυκλοφόρησε σε 1440 κομμάτια, και ένα VW 1303 Cabriolet (Signalorange), που κυκλοφόρησε σε 1008 κομμάτια. Τα μοντέλα αυτά τα αγόρασα από το ειδικό κατάστημα στατικών μοντέλων Fasma Models, στην οδό Ιπποκράτους 52 & Βαλτετσίου, και μου κόστισαν 19 και 25 € αντιστοίχως (με μία καλή έκπτωση).




Εκτός όμως από τα πιο πάνω τέσσερα Minichamps, στην κλίμακα 1:43, έχω ένα ακόμα σε διαφορετική κλίμακα (και έτσι δικαιολογείται το «4+1» στον τίτλο της παρούσας εγγραφής). Πρόκειται για μία Bentley Brooklands (Magnolia), η οποία κυκλοφόρησε σε 5040 κομμάτια και είναι σε κλίμακα 1:64. Την Bentley αυτή την αγόρασα, το Σάββατο 2 Απριλίου 2011, από το γνωστό κατάστημα Dominionτης Γλυφάδας, το οποίο δυστυχώς έχει πλέον κλείσει, και μου κόστισε 14 €.



Ακολουθούν τέσσερις ακόμα φωτογραφίες:





Να είσαστε Καλά, να εξακολουθήστε να προσέχετε και να έχετε μία Καλή Πρωτομαγιά και έναν υπέροχο Μάιο!



30/04/2020

Κυριακή 26 Απριλίου 2020

1281. Θησαυροί στα ντουλάπια


Κάθε σπιτικό έχει τα ντουλάπια και τα ντουλαπάκια του και σε αυτά οι νοικοκυραίοι αποθηκεύουν πράγματα διάφορα. Έτσι και ο Α' όροφος της Τ47 αριθμεί είκοσι τρία (23) από αυτά, τα κλειστά διαμερίσματα, αν τα μέτρησα σωστά, δίχως να συνυπολογίζονται αυτά της κουζίνας.

Τώρα αν έχετε την απορία, που δεν θα έπρεπε, τι περιέχουν τα ντουλάπια αυτά και φτάσετε μέχρι την ερώτηση, η απάντηση είναι: βιβλία, περιοδικά, φωτογραφίες, CD, DVD και, βεβαίως, αυτοκινητάκια, Lego και τανκς. Μικρές αποθηκούλες που το περιεχόμενό τους, πολλές φορές, με ξαφνίζει ευχάριστα. Χώροι που φιλοξενούν αγαπημένα έντυπα και αντικείμενα.

Σήμερα, λοιπόν, άνοιξα το πάνω δεξιά ντουλαπάκι της βιβλιοθήκης του χολ. Το έψαξα λίγο. Έβγαλα και είδα τα τεύχη κόμιξ που έχω αποθηκεύσει σε αυτό. Κυρίως τεύχη του Αρκά και άλλα διάφορα από τις δεκαετίες του 80 και του 90 . . .του προηγούμενου αιώνα! Από αυτά διάλεξα επτά (7), τα σκανάρισα και θα σας παρουσιάσω τις εικόνες που έφτιαξα. Έτσι! Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι!

































Να είσαστε Καλά!

Ένα κλικ μακριά η Κωνσταντίνα στο τραγούδι των Μάριου ΤόκαΣαράντη Αλιβιζάτου «Το Σημάδι», από το ομώνυμο άλμπουμ [1987]: 


26/04/2020

Τρίτη 21 Απριλίου 2020

1280. Μία Γωνία

Ένα δωμάτιο, στην Τ47, το έχω κάνει γραφείο. Σε αυτό έχω μεταφέρει τα έπιπλα, της NEOSET, που βρισκόντουσαν, μέχρι πριν λίγα χρόνια, στο υπόγειο (της Τ47, πάντα). Ένα έπιπλο- γραφείο, μια καρέκλα γραφείου, δύο βιβλιοθήκες, μια καρέκλα, μια πολυθρόνα, τρία τραπεζάκια, ένα καλάθι γραφείου, δύο πίνακες, ένα ρολόι τοίχου, δύο κρεμάστρες (η μία επίτοιχη), ένας Η/Υ (mini tower, με πληκτρολόγιο και monitor), έναs σαρωτής και, τον χειμώνα, ένα καλοριφέρ λαδιού. Αυτά!

Οι βιβλιοθήκες βρίσκονται απέναντι από το γραφείο. Όπως κάθομαι βλέπω ότι δεν μου κρύβει το monitor και το έπιπλο του γραφείου. Οι βιβλιοθήκες, με τζάμια, τέσσερα ράφια και ένα ντουλάπι στο κάτω μέρος η κάθε μία, εκτός από βιβλία φιλοξενούν και Lego, Playmobil, αυτοκινητάκια . . . και άλλα. Κάποιες φορές, για να βολέψω καινούργια αντικείμενα ή καινούργιες αγάπες, κάνω ανακατατάξεις στο περιεχόμενο των βιβλιοθηκών αυτών. Αυτό συμβαίνει σπανιότερα με τα βιβλία, υπάρχουν και άλλες βιβλιοθήκες στην Τ47, και συχνότερα με όλα τα άλλα.

Πριν από λίγες μέρες έκανα ακόμα μια ανακατάταξη σε αυτά τα άλλα (θυμηθείτε: Lego, Playmobil κ.λ.π) για να διαθέσω ένα από τα ράφια, της δεξιά βιβλιοθήκης, στα επτά (7) αυτοκινητάκια της σειράς  Lego Speed Champions 2020. Αναγκάστηκα, για το λόγο αυτό, να ανακατατάξω το σύνολο των εκτός βιβλίων αντικειμένων των οκτώ (8) ραφιών των δύο βιβλιοθηκών.

Προέκυψε έτσι μια καινούργια εικόνα για τις βιβλιοθήκες αυτές. Τα επτά Lego Speed Champions 2020 καταλαμβάνουν το δεύτερο, αριθμώντας από κάτω προς τα επάνω, ράφι της δεξιά βιβλιοθήκης. Είναι όντως πανέμορφα! Την ματιά μου όμως αιχμαλώτισε η γωνία που δημιουργήθηκε στη δεξιά άκρη του τρίτου ραφιού, πάνω από τα Lego του 2020.

Μια γωνία στην οποία τοποθέτησα, ή στρίμωξα ακριβέστερα, τα παραφερνάλια από τα είκοσι (20) Lego αυτοκινητάκια Speed Champions προηγούμενων ετών που έχω συναρμολογήσει, έναν κιτρίνη (αν δεν κάνω λάθος) στην από πλεξιγκλάς βάση του (δώρο της Κ. από το Παρίσι) και δύο μικρά βαζάκια, ας τα πούμε έτσι, που έφερα από το 306 γραφείο μου της Χ22.

Μου αρέσει αυτή γωνία, δεν γνωρίζω να σας πω για ποιο ακριβώς λόγο, και συχνά την κοιτώ. Ευχαρίστηση που την έχω ακόμα και τώρα που πληκτρολογώ μιας και βρίσκεται απέναντι μου, δεξιά από το monitor του Η/Υ. Σηκώθηκα και τη φωτογράφισα. Είναι αυτή που βλέπετε στην φωτογραφία που ακολουθεί:


Θα μείνει όσο μείνει. Κάποια στιγμή θα ανακατατάξω και πάλι το περιεχόμενο των βιβλιοθηκών και η εικόνα της συγκεκριμένης εικόνας θα χαθεί. Έτσι δεν συμβαίνει συνήθως; Έχουμε, τέτοιες, αγαπημένες γωνίες που κρατάνε όσο κρατήσουν. Μετά έρχονται άλλες και άλλα και οι αγάπες αυτές περνάνε στο περιθώριο.

Είναι φωτογραφίες παλιές, κυρίως, που μας θυμίζουν τέτοιες διατάξεις (πραγμάτων) που παλιά ξεκούραζαν τη ματιά μας. Στις φωτογραφίες μου, λοιπόν, βλέπω κι εγώ τέτοιες παλιές και αγαπημένες διατάξεις, βιβλίων ή και αντικειμένων, και αναθυμούμαι, και κάποτε νοσταλγώ, και συλλογίζομαι εποχές που πέρασαν και πάνε. . .

Να προσέχετε και να είσαστε τυχεροί και Καλά!

Ένα κλικ μακριά Diana Ross και «Upside Down»:



21/04/2020

Τετάρτη 15 Απριλίου 2020

1279. Υπάρχει ελπίδα. . .


Στη δεξιά στήλη του παρόντος υπάρχει μία ενότητα με επικεφαλίδα:

ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ [ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ 7 ΗΜΕΡΩΝ]

κάτω από την οποία εμφανίζονται, ηλίου φαεινότερον, οι δημοφιλέστερες αναρτήσεις του ημερολογίου για τις επτά (7) τελευταίες ημέρες. Για την περίπτωση αυτή μάλιστα έχω επιλέξει να εμφανίζονται οι δέκα (10) δημοφιλέστερες εγγραφές για το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα.

Είναι μια ενότητα την οποία παρακολουθώ. Την παρακολουθώ γιατί αρκετές φορές έχω ξαφνιστεί με τις επιλογές των αναγνωστών. Υπάρχουν, βεβαίως, οι εγγραφές οι οποίες συστηματικά βρίσκονται στις πρώτες θέσεις αλλά υπάρχουν και κάποιες εκπλήξεις.

Εκπλήξεις όπως αυτή που συμβαίνει τον τελευταίο μήνα και ακόμα περισσότερο. Στην πρώτη θέση έχει θρονιαστεί μία εγγραφή με μόνο περιεχόμενο ένα ποίημά (μου). Έχω ξαφνιστεί! Στους άχαρους καιρούς μας ένα ποίημα  επικρατεί. Χαίρομαι! Το ευχαριστιέται η ψυχή μου!  

Το έψαξα λίγο παραπάνω. Αναζήτησα τις δημοφιλέστερες εγγραφές και για τις πέντε (5) χρονικές περιόδους που έχω τη δυνατότητα, σαν ιδιοκτήτης του ημερολογίου, να  δω τις δημοφιλέστερες εγγραφές. Για τις περιπτώσεις: Τώρα, Σήμερα, Για μία εβδομάδα, Για ένα μήνα και Διαχρονικά. Λοιπόν στις τέσσερις πρώτες περιπτώσεις η συγκεκριμένη εγγραφή είναι πρώτη και με διαφορά. Στην τελευταία, «Διαχρονικά», βρίσκεται στην πέμπτη θέση, πράγμα καθόλου εύκολο μιας και μέχρι πριν από λίγο καιρό δεν είχα καν παρατηρήσει το πόσο δημοφιλής είναι.

Ακολουθεί ένα αρχείο GIF, στο οποίο κάθε τέσσερα (4) δευτερόλεπτα εικονίζεται μία εικόνα για κάθε μία από τις πέντε (5) περιπτώσεις που ανέφερα:



Η εγγραφή για την οποία γράφω είναι βεβαίως η:

«0378. Γνωστοποίηση», της Παρασκευής, 5 Οκτωβρίου 2007


Και το ποίημα, το οποίο αποτελεί το μόνο περιεχόμενο της είναι το «Επειδή».

Το ίδιο ποίημα εμφανίζεται και στις εγγραφές:

«0267. Πεποιημένα», της Τετάρτης 24 Ιανουαρίου 2007

και

«1258. Μια Διαδρομή [24 Ετών σε 24 Δευτερόλεπτα]», της Κυριακής, 1 Δεκεμβρίου 2019.

Δίχως, όμως, οι δύο πιο πάνω  εγγραφές να προκαλέσουν την προσοχή των αναγνωστών, τουλάχιστον στην έκταση της εγγραφής «0378. Γνωστοποίηση».

Για τη συνέχεια το «Άλλους – Άλλων», σε χειρόγραφη έκδοση:



Να προσέχετε,
Να έχετε υπομονή,
Να είσαστε Καλά!

Και, βεβαίως: Καλή Ανάσταση!

Ένα κλικ μακριά Elvis Presley και “It’s Now Or Never” [1960]:



15/04/2020

Πέμπτη 9 Απριλίου 2020

1278. 649 ΤΕ, Νέο Καρλόβασι Σάμου (Ημέρες 168)



Υπήρχε, λοιπόν, μία εποχή που όποιος ήθελε να τραβήξει μία φωτογραφία έπρεπε να έχει φωτογραφική μηχανή. Και όχι μόνο αυτό αλλά έπρεπε να έχει «φορτώσει» στη μηχανή του και ένα φιλμ. Κάθε κλικ και μία φωτογραφία, τότε, και για να δεις το αποτέλεσμα, άκουσον – άκουσον, θα έπρεπε να εμφανίσεις, έτσι το έλεγαν, και να τυπώσεις τις, όποιες, φωτογραφίες. Μετά, ήλθε η ψηφιακή φωτογράφιση και τα σάρωσε όλα!

Για εκείνη, την ηρωική θα έλεγα, εποχή της φωτογράφισης με φιλμ θα μιλήσω σήμερα. Αφορμή; Η επιθυμία μου να βρω παλιές φωτογραφίες μου της Γλυφάδας προκειμένου να τις ανεβάσω στο Facebook σαν μέλος της Ομάδας «Σίγουρα είσαι παλιός Γλυφαδιώτης», μιας και Γλυφαδιώτης είμαι από το 1968.

Βεβαίως, το πρώτο που έκανα ήταν να ανατρέξω στις ψηφιοποιημένες φωτογραφίες μου. Δυστυχώς, κάποιες κατάλληλες φωτογραφίες της Γλυφάδας που βρήκα ήταν σκαναρισμένες σε πολύ μικρό μέγεθος για να μπορέσω να τις ανεβάσω στην αγαπημένη μου διάσταση πλάτους 1344 pixels και σε αναλογία 16:9 ή 18:9.

Σκέφτηκα λοιπόν να ανατρέξω στις τυπωμένες φωτογραφίες μου, από γενέσεως κόσμου, προκειμένου, αν στεκόμουν τυχερός και έβρισκα κατάλληλες φωτογραφίες, να τις σκανάρω και πάλι και να τις ανεβάσω. Μια πρώτη έρευνα, δυστυχώς, δεν απέδωσε τίποτα. Λογικό, θα έλεγα, μιας και το σύνολο των οικογενειακών άλμπουμ φωτογραφιών, πλην ενός με προσωπικές μου φωτογραφίες, και ο κύριος όγκος των τυπωμένων φωτογραφιών έχει παραμείνει στην Α29.

Ψάχνοντας, λοιπόν, φωτογραφίες από τη Γλυφάδα έπεσα επάνω σε φωτογραφίες από το Νέο Καρλόβασι της Σάμου. Στο Νέο Καρλόβασι υπηρέτησα ένα τμήμα της, διάρκειας είκοσι οκτώ (28) μηνών, στρατιωτικής μου θητείας, και συγκεκριμένα στο 649 ΤΕ (Τάγμα Επιστρατεύσεως), με έδρα λίγο έξω από το Καρλόβασι, ως ΔΕΑ (Δόκιμος Έφεδρος Αξιωματικός).

Από την Πέμπτη, 29 Ιανουαρίου 1981, που πάτησα το πόδι μου στο νησί της Σάμου, μέχρι και την Τετάρτη 15 Ιουλίου που αποχώρησα συμπλήρωσα εκατόν εξήντα οκτώ (168) ημέρες με διεύθυνση κατοικίας: Οικία Φιλιππή, (Πρατήριο Fina), Νέο Καρλόβασι, Σάμος. Στην «οικία Φιλιππή», νοίκιαζα ένα δωμάτιο με κοινόχρηστο μπάνιο και κουζίνα. Συγκάτοικοι μου, στην διώροφη αυτή οικία, τρεις – τέσσερεις ακόμα ΔΕΑ που υπηρετούσαν σε διάφορες Μονάδες της περιοχής.

Βρήκα, λοιπόν, τις φωτογραφίες που είχα, ή μου είχαν, βγάλει στο Νέο Καρλόβασι και ολόκληρη η εποχή αυτή ζωντάνεψε μπροστά μου. Ηρωική εποχή με ακόμα πιο ηρωικές άδειες, με κασετόφωνο Philips, με ανταλλαγή επιστολών και καρτών και συναντήσεις, στις άδειες, με Φ. και Κ, με όνειρα και επιθυμίες πολλές. Όλα αυτά, βεβαίως, προσεκτικά καταχωρισμένα στο χειρόγραφο ημερολόγιό μου.

Τις είχα βεβαίως σκαναρισμένες τις φωτογραφίες που βρήκα αλλά, με το πρόβλημα που πιο πάνω ανέφερα: σε πολύ μικρό μέγεθος. Έχοντας ακριβώς δίπλα μου το Scanner CanoScan LiDE 400 δεν δίστασα να επαναλάβω το εγχείρημα. Τις σκανάρισα και πάλι φροντίζοντας οι σκαναρισμένες φωτογραφίες να έχουν σαφώς μεγαλύτερο μέγεθος.

Ο χρόνος, κάθε φορά που βρίσκει ευκαιρία, δείχνει τα δόντια του. Έτσι και τώρα. Η ηλικία και η ποιότητα των σκαναρισμένων φωτογραφιών φαίνεται. Δυστυχώς δεν μπορώ να κάνω θαύματα και να δημιουργήσω ψηφιακά αντίγραφα καλύτερα από το αναλογικό πρωτότυπο. Θα μπορούσα ίσως να κάνω κάτι καλύτερο αν διέθετα κάποιο, ή κάποια, από τα σχετικά προγράμματα βελτίωσης σκαναρισμένων εικόνων που κυκλοφορούν και μπορούσα να τα αξιοποιήσω. Δεν έχω κανένα τέτοιο στη διάθεση μου. Παλεύω, λοιπόν, με το δωρεάν FastStone και μία αρχαία έκδοση του Photoshop που έχω στην διάθεσή μου.

Η παρεμβάσεις μου στις σκαναρισμένες εικόνες είναι κυριολεκτικά σε επίπεδο εικονοστοιχείου (pixel). Αυτό μπορεί μεν να δίνει σχετικά καλά, κατά περίπτωση, αποτελέσματα αλλά  δεν παύει να είναι εξαιρετικά χρονοβόρο και συνεκδοχικά κουραστικό. Δυστυχώς με το σκανάρισμα, και δίχως να διαθέτω κάποιο βαρύ scanner με ειδικό λογισμικό, η εικόνα που παίρνω σαν αποτέλεσμα είναι διάστικτη με λευκά pixel που είτε υπάρχουν στην ίδια τη φωτογραφία που σκανάρω και ταυτόχρονα μεγεθύνω, είτε στην επιφάνεια σάρωσης, είτε σε στιγμιαία αστοχία της σάρωσης.

Για τις φωτογραφίες που εγώ έβγαλα στο Νέο Καρλόβασι χρησιμοποίησα την οικογενειακή, ρωσικής κατασκευής, φωτογραφική μηχανή Smena 6 της LOMO (η οποία εικονίζεται στην αρχή της παρούσας εγγραφής). Έτος κατασκευής της; Το 1965! Πάλι καλά δηλαδή, εδώ που τα λέμε, που έβγαλα και τις φωτογραφίες που έβγαλα! Θα μπορούσα να έχω σημειώσει και πλήρη αποτυχία ( τότε δεν το είχα τόσο με την φωτογράφηση, μετά το έπαθα!).

Παραθέτω στη συνέχεια κάποιες από τις φωτογραφίες που σκανάρισα  και έχουν καταγωγή από το Νέο Καρλόβασι.

Πρώτα δύο φωτογραφίες του Καρλοβασίου με σαφή την έλλειψη ευκρίνειας και αλλοίωση, θα έλεγα, χρωμάτων:



Στη συνέχεια δύο φωτογραφίες του λιμανιού του Νέου Καρλοβασίου. Στη δεύτερη το οχηματαγωγό «Ίκαρος» (με το οποίο ταξίδεψα ένα πρωινό, αναχώρηση στις 08:00, από το λιμάνι του Πειραιά στο λιμάνι του Νέου Καρλοβασίου):



Στις δύο επόμενες φωτογραφίες έχουμε, στην πρώτη, ένα παράδειγμα διπλοέκθεσης (η προώθηση του φιλμ στην Smena 6 γινόταν με ένα περιστρεφόμενο κουμπί και προφανώς δεν ολοκλήρωσα σωστά την κίνηση) και στη δεύτερη, Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου, ένα τρανό παράδειγμα απαράδεκτου καδραρίσματος (στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα!):



Στην επόμενη φωτογραφία μια άποψη του «ποταμιού», μιας παραλίας όπου κολυμπούσαν οι Καρλοβασιώτες και στην οποία κολύμπησα κι εγώ αρκετές φορές:



Στις δύο επόμενες φωτογραφίες η θέα από το παράθυρο του δωματίου μου στην οικία Φιλιππή και η αφεντιά μου στο ταρατσάκι, που έβγαινες από την κουζίνα, της ίδιας οικίας:




Για το τέλος δύο φωτογραφίες από την ημέρα του Πάσχα του 1981, 26 Απριλίου, και το ένδοξο 649 ΤΕ:



Να είσαστε όλοι Καλά και να μην ξεχνάτε το:

Υπομονή, επιμονή, συμμόρφωση με παραστάτη Τύχη Αγαθή!

Ένα κλικ μακριά το «Για Πάντα Μαζί», των Νίκου ΛαβράνουΔημήτρη Ιατρόπουλου, με τον Γιάννη Πάριο από το αγαπημένο άλμπουμ του 1981 «Ένα Γράμμα»:


09/04/2020