Δευτέρα 24 Μαρτίου 2008

0448. Κογξ Ομ Παξ

Γλώσσα Μετ’ Εμποδίων”, αυτός είναι ο τίτλος ενός βιβλίου που διαβάζω αυτές τις μέρες. Το βιβλίο το έχει γράψει ο Νίκος Σαραντάκος, ο οποίος έχει σπουδάσει χημικός μηχανικός και αγγλική φιλολογία. Είναι έκδοση του 2007, από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ του ΕΙΚΟΣΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ με ISBN: 978-960-8219-49-6, ολοκληρώνεται σε 372 σελίδες και κοστίζει είκοσι ευρώ περίπου.

Ο συγγραφέας είναι παλιός διαδικτυακός μου γνώριμος. Ένας σύνδεσμος (βαρβαριστί link) μάλιστα προς τον δικτυακό του τόπο, που φέρει το όνομά του, υπάρχει από την πρώτη μέρα ύπαρξης του παρόντος ιστολογίου. Από τον ιστότοπο του πληροφορήθηκα και το ότι κυκλοφόρησε το συγκεκριμένο βιβλίο και έσπευσα να το αγοράσω.

Έχω διαβάσει περισσότερο από 70% και ομολογώ ότι άξιζε και την σπουδή και τον κόπο. Πρόκειται για ένα βιβλίο εξαιρετικά ενδιαφέρον, καλογραμμένο και ευανάγνωστο. Το μόνο που απαιτείται, από την πλευρά του αναγνώστη, είναι αγάπη ή έστω ενδιαφέρον για την γλώσσα. Αν υπάρχει, θα απολαύσει πραγματικά το περιεχόμενο του βιβλίου και θα πληροφορηθεί ένα σωρό πράγματα.

Το βιβλίο χωρίζεται σε έξι βασικές ενότητες: 

1. Μύθοι για τη γλώσσα,  
2. Λαθοθηρίας έλεγχος,  
3. Ιντερλούδιο: Γραμματική και θηλυκά,  
4. Δασείας καταίρεσις,  
5. Νεοκαθαρευουσιάνικο κοτσανολόγιο και 6. Επίμετρο.

Θα έλεγα ότι πρόκειται για ένα “αιρετικό” βιβλίο, με την έννοια ότι έχει την τάση, και τον τρόπο, να σπείρει το ζιζάνιο της αμφιβολίας για ένα σωρό “δεδομένα” του χώρου της γλώσσας.

Ο συγγραφέας έχει επιχειρήματα για να μας κάνει ακόμα και το “από ανέκαθεν” να το δούμε με άλλη ματιά και να μην το κατευθείαν απορρίψουμε. Χώρια που θα μάθετε, όσοι δεν ήδη γνωρίζετε, τι το περίεργο “Κογξ Ομ Παξ” του τίτλου σημαίνει! Κρίνοντας με την δεδομένη αίσθηση που έχω για τη γλώσσα δε συμφωνώ πάντοτε με την άποψη του συγγραφέα αλλά βρίσκω εξαιρετικά ενδιαφέρουσα την επιχειρηματολογία του.

Σας προτρέπω: Διαβάστε το!

Ακολουθεί το κείμενο του οπισθόφυλλου του βιβλίου:

Το βιβλίο αυτό περιέχει κείμενα για τη γλώσσα, που γράφτηκαν τα τελευταία χρόνια από έναν επαγγελματία γραφιά με αγωνία για τη γλώσσα. Όχι αγωνία για τον κίνδυνο της εξαφάνισής της· τέτοιον κίνδυνο ο συγγραφέας δεν διακρίνει· αντίθετα, στις χιλιάδες ιστολογία (τα μπλογκ δηλαδή) που έχουν κατακλύσει το Διαδίκτυο βλέπει την πιο κατηγορηματική διάψευση του μύθου για τη λεξιπενία των νέων, Όμως αγωνία για τα εμπόδια, τις λακκούβες και τις επικίνδυνες στροφές στο δρόμο, εμπόδια στο δρό­μο της γλώσσας της ίδιας και εμπόδια στον καθημερινό αγώνα του καθενός μας να κατακτήσει τη γλώσσα. Γι’ αυτό, γλώσσα μετ' εμποδίων.

Ο συγγραφέας προσπαθεί να ανιχνεύσει τη φύση και την έκτα­ση αυτών των εμποδίων ώστε να συμβάλει στη χαρτογράφηση του γλωσσικού ναρκοπεδίου μας. Ανάμεσα στις νάρκες που προ­σπαθεί να εξουδετερώσει είναι η ιδεολογική τρομοκρατία που έ­χει σχεδόν θέσει εκτός νόμου το 'σαν', το 'μπαίνω' και το 'παίρνω'. Είναι η εκζήτηση, η πάση θυσία προσπάθεια να ξεχωρίσουμε από την πλέμπα, είτε λεξιθηρώντας στο Λίντελ-Σκοτ, είτε σπέρνοντας γενικές εκεί που δεν φυτρώνουν, είτε βρίσκοντας κάποιο άλλο καθαρευουσιάνικο κουρελάκι να το κρεμάσουμε στο πέτο μας για να δείξουμε ότι είμαστε διαφορετικοί βρε αδερφέ εμείς, ανώτεροι. Είναι, τέλος, ο γλωσσικός εθνικισμός και τσαρλατανισμός (συνήθως αυτά πάνε χέρι-χέρι), που χρησιμοποιούν την πραγματικά μακρόχρονη και συναρπαστική ιστορία της γλώσσας μας σαν Βιάγκρα για το φρόνημα.

Ο Νίκος Σαραντάκος, παλιός εργάτης της τυπωμένης λέξης και μπαρουτοκαπνισμένος στα ιντερνετικά μετερίζια, θα σας βοηθήσει να βρείτε το δρόμο σας μέσα στο γλωσσικό ναρκοπέδιο της πραγματικότητας του 21ου αιώνα, χωρίς να σας παρασύρουν οι Σειρήνες των γλωσσικών μύθων και δείχνοντάς σας πώς να πολε­μήσετε τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες της λαθοθηρίας και του ευπρεπισμού. Στο τέλος της διαδρομής σάς περιμένει περιήγη­ση στο πολύχρωμο παζάρι της νεοκαθαρεύουσας.


Ακούγεται το τραγούδι “Αν Ξαναγεννιόμουνα” του Α. Βασιλάκη με την Αλέκα Κανελλίδου.


24/03/2008

8 σχόλια:

  1. μ αρεσουν οι μουσικες σου επιλογες..ειδικα εκεινο το only time πριν λιγες μερες, το οποιο το ακουγα, το ξαναακουγα μα δεν ηξερα ουτε ποιος ουτε τι..

    απο βιβλια εγω ειμαι λιγο πιο χαλαρων τονων, προτιμω τα μυθιστορηματικα αλλα μου αρεσει ο τρπος που χρησιμοποιεις εσυ τις λεξεις..

    καλο απογευμα
    φιλι ζεστο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το έχω κι εγώ τούτο το..μικρόβιο, το της γλώσσας εννοώ! Στην λίστα και αυτό το βιβλίο λοιπόν. ;)

    Kαλησπέρα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Θα το πάρω όταν κατέβω Αθήνα για βιβλία, είναι στις προτεραιότητες. Προς το παρόν όσοι πιστοί προσέλθετε
    http://www.sarantakos.com/keimenamazi.html
    Δεν μπορώ να περιγράψω την απόλαυση του να πληκτρολογείς Παπαδιαμάντη και να μεταφέρεσαι σ'εκείνη την εποχή.
    Οσο για το άσμα, αν ξαναγεννιόμουνα θα έκανα πολύ περισσότερα απ'όσα έκανα!:PPP
    Καλή βδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. φεγγαραγκαλιες:

    Ευχαριστώ πολύ για τα καλά λόγια και το φιλί. Ανταποδίδω!

    Φαίη:

    Τελικώς, για μικρόβιο πρόκειται!
    :)

    ellinida:

    Δυστυχώς, η παραπομπή οδηγεί σε κείμενο με ASCII χαρακτήρες. Το βιβλίο είναι πραγματικά ενδιαφέρον, θα το ευχαριστηθείς. . .


    Καλό Απόγευμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Χμμ... με μεγάλη καθυστέρηση το είδα αυτό, αλλά κάλλιο αργά δεν λένε;

    Σ' ευχαριστώ πολύ φίλτατε για τα καλά λόγια!

    ν.σ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Πραγματικά ευχαριστήθηκα την ανάγνωση του βιβλίου και άντλησα ένα σωρό πληροφορίες. Όσα έγραψα ισχύουν στο ακέραιο. Αν δεν είναι κόπος θα ήθελα τη γνώμη σου για το . . . κλασσικό πλέον “αποκατάσταση της βλάβης”, και τα παρεμφερή του, και το “επίταξη των απεργών” που τελευταία ακούστηκε και γράφτηκε πολύ.

    Καλό ΠΣΚ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Κοίταξε, κοτσάνες είναι και τα δύο. Το πρώτο (αποκατάσταση της βλάβης) είναι κατανοητό πώς γεννήθηκε. Πιο πολύ μ' ενοχλεί η επίταξη γιατί κανονικά τα ζώα επιτάσσονται και τα αυτοκίνητα και σκέφτομαι μήπως το λένε επίτηδες, για να μην πουν το επιστράτευση που ηχεί άσχημα (σαν στρατιωτικός νόμος, δικτατορία)

    Καλό ΠΣΚ επίσης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Το είπε και ο Δημόκριτος “Ομοφροσύνη φιλίην ποιεί”. Πολύ χαίρομαι, λοιπόν, που συμφωνούμε. Ειδικά με το “αποκατάσταση βλάβης” βγάζω σπυράκια. Και το έχω γράψει επανειλημμένα στο ημερολόγιο αυτό. Η “επίταξη” είναι καινούργιο φρούτο και απ’ ότι φαίνεται οι “μορφωμένοι” θα το υιοθετήσουν μετά χαράς για να διαφοροποιηθούν από την πλέμπα, όπως πολύ σωστά επισημαίνεις στο βιβλίο σου.

    Να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή